Νοικιάζοντας Software πιο εύκολα
Γιατί είναι καλύτερο να αντιμετωπίζουμε το software ως υπηρεσία.
* Ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, cofounder της Nest Media
Υπήρχε κάποτε μια εποχή που τα πράγματα που ψωνίζαμε είχαν συσκευασίες, υλική υπόσταση, βάρος. Αγόραζες κάτι κι αυτό σήμαινε ότι έπιανες ένα αντικείμενο στα χέρια σου, έδινες τα χρήματά σου και σε αντάλλαγμα έπαιρνες κάτι απτό. Αγοράζαμε τα videogames σε κουτιά που είχαν μέσα δισκέτες (αργότερα CD, πιο μετά και DVD), αγοράζαμε τη μουσική σε μορφή πλαστικών δίσκων, τις ταινίες σε μορφή κασέτας ή, αργότερα, επίσης δίσκου. Και, φυσικά, αγοράζαμε τις λέξεις και τις εικόνες τυπωμένες σε χαρτιά. Όλα τα προϊόντα κουλτούρας που καταναλώναμε είχαν φυσική υπόσταση.
Και μετά ήρθε το ίντερνετ. Κι ένα ένα άρχισαν να τη χάνουν. Η μουσική έγινε άυλα αρχεία που κατεβάζαμε με το Napster (και, αργότερα, νόμιμα, με το iTunes). Οι ταινίες έγιναν άυλα αρχεία .mkv. Οι λέξεις και οι εικόνες έγιναν HTML ή .mobi σελίδες στις οθόνες.
Η πορεία ήταν προφανής: Όλα τα προϊόντα πληροφορίας πλέον χάνουν τη φυσική τους υπόσταση και το πλαστικό τους περιτύλιγμα, γίνονται άυλες. Δεν χρειάζεται να αγοράζεις δέκα τραγούδια σε κουτί. Δεν χρειάζεται να αγοράζεις πενήντα άρθρα σε χαρτί.
Η πορεία αναπόφευκτα φτάνει και στα προϊόντα που στην ψηφιακή τους μορφή έχουν μέγεθος πολύ μεγάλο, που αργεί να φτάσει στο χρήστη ακόμα και με γρήγορες broadband συνδέσεις. Αλλά πλέον γίνεται κι αυτό. Εδώ και αρκετό καιρό πολλοί gamers κατεβάζουν παιχνίδια με το Steam ή κατευθείαν στις κονσόλες τους. Θυμάσαι κάποτε που αγοράζαμε τα λειτουργικά συστήματα σε κουτιά με CD; Ουρές σχηματίζονταν έξω από τα καταστήματα για να αγοράσει ο κόσμος τα Windows 95. Πλέον κάποιος μπορεί να κατεβάσει τη νέα έκδοση του OS X κατευθείαν από το App Store -το οποίο επίσης είναι γεμάτο με software και παιχνίδια που παλιά ήταν διαθέσιμα μόνο προθήκες καταστημάτων.
AppStore σημαίνει 50 δισεκατομμύρια downloads
Εκτός από αυτά, όμως, που τα αγοράζεις μια φορά, τα κατεβάζεις και τελείωσες, υπάρχει ένα άλλο νέο μοντέλο που έχει ενδιαφέρον.
Τους τελευταίους μήνες δοκιμάζω το Office 365, και τις τελευταίες εβδομάδες το νέο Adobe Photoshop CC. Είναι οι πιο πρόσφατες εκδόσεις δύο πολύ διάσημων και δημοφιλών -και, μέχρι τώρα, πανάκριβων- προγραμμάτων για επαγγελματίες. Επειδή ήταν τόσο ακριβά (τριψήφια νούμερα κόστιζαν, ως κουτιά στο μαγαζί), πάρα πολλοί καταναλωτές -ακόμα και επιχειρήσεις- τα είχαν στους υπολογιστές τους “σπασμένα”, αντιγραμμένα, κατεβασμένα από το ίντερνετ και ξεκλειδωμένα με πλαστούς κωδικούς ασφαλείας. Πλέον δεν είναι τόσο ακριβά -ή, τουλάχιστο, δε μοιάζουν τόσο ακριβά-, γιατί πωλούνται πολύ διαφορετικά. Ή μάλλον, δεν πωλούνται. Ενοικιάζονται.
Ο καταναλωτής μπορεί να μπει σ’ αυτή τη σελίδα , ας πούμε, και να κατεβάσει το Office 365 Premium πληρώνοντας 10 ευρώ το μήνα ή 99 ευρώ το χρόνο, ποσό το οποίο του εξασφαλίζει άδειες χρήσης για 5 υπολογιστές και 5 κινητές συσκευές, 20GB χώρο στο SkyDrive, 60 λεπτά δωρεάν κλήσεων στο Skype και 12 μήνες δωρεάν στο Xbox Live Gold. Όσο πληρώνει τη συνδρομή του, εξασφαλίζει δωρεάν και όλες τις αναβαθμίσεις του Office που θα εμφανιστούν. Δεν χρειάζεται να αγοράζει εκ νέου κάθε νέα έκδοση του προγράμματος -θα πληρώνει μηνιαία συνδρομή για όσο καιρό θέλει να το χρησιμοποιεί, και θα έχει πάντα την τελευταία, ενημερωμένη έκδοση.
Κάτι αντίστοιχο ισχύει πια και με τη σουίτα της Adobe, που είναι απαραίτητο εργαλείο για φωτογράφους, designers και illustrators, αλλά και χρήσιμο παιχνίδι για οποιονδήποτε ασχολείται με την εικόνα. Με 62 ευρώ το μήνα ένας επαγγελματίας μπορεί να έχει στη διάθεσή του όλες τις εφαρμογές του Adobe Creative Cloud , με δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις αναβαθμίσεις και 20GB χώρο στην cloud υπηρεσία της Adobe. Αν χρειάζεται μόνο μία εφαρμογή (πχ το Photoshop), μπορεί να την έχει με 25 ευρώ το μήνα. Είναι ποσό λογικό για έναν επαγγελματία (παλιά αυτά τα προγράμματα, όταν τα αγόραζες σε κουτί, κόστιζαν πολλές εκατοντάδες ευρώ) και σχετικά ευκολοχώνευτο ακόμα και για το χομπίστα, που σε διαφορετικές συνθήκες δεν θα είχε επιλογή απ’ το να χρησιμοποιεί πειρατικά αντιγραφα.
Αυτός ο τρόπος κατανάλωσης software είναι μάλλον προτιμότερος από τον προηγούμενο, πιο βολικός και πιο εύκολος, και νομίζω ότι οι εταιρείες αυτές άργησαν να τον εισάγουν. Το να αντιμετωπίζεις αυτά τα προγράμματα ως υπηρεσίες και όχι ως προϊόντα είναι ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Δεν είναι κάτι που “έχεις”. Είναι υπηρεσίες όπως η κινητή τηλεφωνία ας πούμε, ή το Dropbox. Εγώ πληρώνω κάθε μήνα για επιπλέον χώρο στη Google (πολύ Gmail, μην τα συζητάς) και μέχρι πρόσφατα πλήρωνα και στο Flickr (μέχρι που άλλαξαν τα πακέτα και πλέον δεν χρειάζομαι τον επιπλέον χώρο). Αυτές οι υπηρεσίες για μένα έχουν μια αξία αρκετά μεγαλύτερη από τα λίγα ευρώ που δίνω κάθε μήνα ή κάθε χρόνο για να τις έχω, οπότε η επιλογή μου είναι εύκολη. Αν κάποιος σκεφτεί πόσο συχνά χρησιμοποιεί το Word ή το Photoshop, πόσο εγγενές κομμάτι και πολύτιμο εργαλείο της δουλειάς του είναι, μπορεί να δικαιολογήσει τα 10 ή τα 25 ευρώ το μήνα πολύ εύκολα. Αντίθετα, ένα ποσό 150 ή 250 ή 600 ευρώ εφάπαξ για ένα κουτί με ένα DVD που σε δυο χρόνια θα είναι ξεπερασμένη έκδοση, μοιάζει πιο δυσκολοχώνευτη προσφορά, ακόμα και για επαγγελματίες.
Και, φυσικά, όπως έδειξε η εμπειρία, ήταν πάντα μεγαλύτερο κίνητρο για “πειρατεία”.
Εσείς είστε πρόθυμοι να πληρώνετε “συνδρομή” για να χρησιμοποιείτε προγράμματα όπως το Word, το Excel και το Photoshop; Γράψτε γνώμες στα σχόλια.
(Διαβάστε περισσότερα κείμενα του Θοδωρή Γεωργακόπουλου στο http://www.georgakopoulos.org)
