Νίκος Καλογιάννης: Ο άρχοντας των αποσταγμάτων
Η θαυμαστή πορεία του από το "Ούζο 12" και το "Famous Grouse" ως το "Πλωμάρι" και σήμερα το "Δεκαράκι".
Εάν υπάρχουν δύο πράγματα που μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει στον Νίκο Καλογιάννη, το ένα είναι η υπομονή και το δεύτερο οι επιτυχείς επιχειρηματικές επιλογές.
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 πουλούσε στην Μεταξά το Ούζο 12, το ούζο σύμβολο που μεσουρανούσε έως τότε στην αγορά, δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια όπως οι περισσότεροι επιχειρηματίες της αγοράς που αποχωρίζονταν τις οικογενειακές τους επιχειρήσεις.
Είχε ήδη ξεκινήσει την εισαγωγή του παντελώς τότε άγνωστου στην ελληνική αγορά Famous Grouse. Αργά το απόγευμα όταν επέστρεφαν οι πωλητές στην εταιρεία καθόταν μεταξύ σοβαρού και αστείου και διασκέδαζαν με την αδυναμία των υποψήφιων πελατών τους να προφέρουν το όνομα του. Η πορεία της «διάσημης πέρδικας» είναι λίγο πολύ γνωστή.
Εάν κάποιος θα ήθελε να μειώσει αυτή την επιτυχία θα μπορούσε να κάνει λόγο για ένα αναγνωρισμένο σε διεθνές επίπεδο ουίσκι που ήταν αναπόφευκτο να μην έχει θετική πορεία και στην Ελλάδα. Στην περίπτωση όμως του «Ούζου Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου» η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική.
Διαβάστε ακόμη: Το ελληνικό ανθρακούχο νερό που κατέκτησε την Αμερική
Πριν το ανακαλύψει ο Νίκος Καλογιάννης ήταν ένα ούζο που εμφιάλωνε λίγες χιλιάδες μπουκάλια που σπάνια είχαν ταξιδέψει έξω από την Λέσβο. Αν κι επρόκειτο ένα ούζο ξεχωριστό, χανόταν μέσα στα δεκάδες σήματα που κυκλοφορούσαν στο νησί.
O Νίκος Καλογιάννης ο οποίος συνέχιζε ως τέταρτη γενιά την τέχνη των ποτοποιών -μην ξεχνάμε ότι το Ούζο 12 γεννήθηκε από το ομώνυμο βαρέλι στο οικογενειακό τους κελάρι στην Κωνσταντινούπολη το 1888- το ξεχώρισε, και με αργά βήματα χωρίς να αλλάξει τη συνταγή, προχώρησε στην καθετοποίηση της παραγωγής του στο Πλωμάρι και στην κατάκτηση της ελληνικής και διεθνούς αγοράς. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την αλλαγή την διοίκησης εξάγεται σε πάνω από τριάντα χώρες, με τις εξαγωγές να καλύπτουν ποσοστό πάνω από το 40% των πωλήσεων.
Το πρώτο στοίχημα με ελληνικό απόσταγμα είχε ήδη κερδηθεί. Ακολούθησε, το «Άδολο», το πρώτο ούζο τριπλής απόσταξης που έβαλε για πρώτη φορά το εθνικό ποτό στην οικογένεια των premium οινοπνευματωδών. Όμως ο κύριος Νίκος δεν έμεινε εκεί, συνέχισε να παρακολουθεί την αγορά και να ψάχνει να ανοιχτεί σε νέα ελληνικά αποστάγματα. Κάπως έτσι προχώρησε το 2009 στην εξαγορά του πλειοψηφικού ποσοστού της Ποτοποιίας Χ. Θωμόπουλος αποκτώντας τα αποστάγματα της πάλαι ποτέ κραταιάς Βότρυς. Με αποστάγματα που ξεπερνούσαν τα σαράντα χρόνια ,δημιούργησε το Pantheon ένα ελληνικό μπράντι που απευθύνεται αποκλειστικά στις αγορές του εξωτερικού όπου και κυκλοφορεί εδώ και μερικούς μήνες.
Διαβάστε ακόμη: Τα πρώτα premium πούρα στην Ευρώπη είναι ελληνικά
Αν και μόλις προχθές ο Νίκος Καλογιάννης και η οικογένεια Βασδαβάνου παρουσίασαν το «Δεκαράκι» που σηματοδοτεί την είσοδο του παραδοσιακού ποτοποιού και στην αγορά του τσίπουρου, το συγκεκριμένο τσίπουρο μόνο χθεσινό δεν είναι. Πέρα από την παράδοση πενήντα χρόνων της οικογένειας Βασδαβάνου στην παραγωγή του παραδοσιακού αποστάγματος στον Τύρναβο, οι δύο αμιγώς ελληνικές οικογενειακές επιχειρήσεις συνεργάστηκαν πάνω από πέντε χρόνια ώστε να φτάσουν στο γευστικό αποτέλεσμα που επιθυμούσαν. Ένα αποτέλεσμα που προήλθε ουσιαστικά από τον μονοποικιλιακό του χαρακτήρα, καθώς το «Δεκαράκι» είναι απόσταγμα στεμφύλων σταφυλιού της εκλεκτής ποικιλίας Μοσχάτο της περιοχής Τυρνάβου.
Το FortuneGreece.com συνομίλησε με τον Νίκο Καλογιάννη και τον ρώτησε εάν θα συνεχίσει την αναζήτηση και την επέκταση του και στα υπόλοιπα ελληνικά αποστάγματα. «Πραγματοποιούμε προσεκτικά και σταθερά βήματα. Έχουμε την πολυτέλεια να μην αναζητούμε την άμεση απόδοση των επενδύσεων που θα πραγματοποιήσουμε. Ένα μελλοντικό βήμα θα μπορούσε να είναι ένα απόσταγμα φρούτου ή μαστίχας με το τελευταίο να έχει αυξημένες πιθανότητες καθώς και αγορά υπάρχει και η τεχνογνωσία από την πλευρά μας. Έχουμε δημιουργήσει μία ομπρέλα με τρία ελληνικά αποστάγματα, το ούζο, το Pantheon και το τσίπουρο, κάτω από την οποία μπορούν να χωρέσουν και άλλα όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν».
Προς το παρόν δηλώνει περήφανος για την κοινή προσπάθεια που έκαναν με την οικογένεια Βασδαβάνου για το «Δεκαράκι» για το οποίο προκαλεί όποιον θέλει να κάνει τυφλή δοκιμή με οποιαδήποτε ποιοτική γκράπα φτιαγμένη από μοσχάτο. «Πιστεύω ότι εννιά στους δέκα θα θεωρήσουν το ελληνικό απόσταγμα σαφώς καλύτερο».
