Ο ακατάπαυστος πονοκέφαλος των απανταχού γεωγράφων
Οι συνεχείς αλλαγές στην χαρτογράφηση του σύγχρονου κόσμου.
Θυμάμαι ότι ο Παγκόσμιος χάρτης ήταν ίδιος από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο! Ίδιος και απαράλλακτος, εκτός από την αλλαγή ονομασιών ορισμένων κρατών (επί παραδείγματι, θυμάμαι την Ροδεσία να μετονομάζεται σε Ζιμπάμπουε).
Θυμάμαι, ότι μια αχανής ΕΣΣΔ κυριαρχούσε στην Ανατολή, γειτνιάζαμε με την Γιουγκοσλαβία, ενώ βορειότερα υπήρχαν η Τσεχοσλοβακία και οι δυο Γερμανίες, Δυτική και Ανατολική!
Το 1989 και έπειτα, άρχισε ο πονοκέφαλος για τους εκδότες χαρτών… Μέσα σε ελάχιστα χρόνια, νέα κράτη είχαν δημιουργηθεί (συνολικά 15) στη θέση της ΕΣΣΔ… Παράλληλα, το δυτικό τμήμα της Ευρώπης, συσπειρωνόταν σε μια συμπαγή γεωγραφική οντότητα: την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και ενώ όλοι πιστεύαμε ότι τελειώσαμε με τις αλλαγές, διαλύθηκε και η Γιουγκοσλαβία (σε έξη και προσφάτως επτά κράτη), τι περιμένουμε προσεχώς;
Ίσως από τις 19 Σεπτεμβρίου, με την αυτονόμηση κατόπιν του σχετικού δημοψηφίσματος της Σκοτίας, να αλλάξουν μια ακόμα φορά οι χάρτες, ενώ λίαν πιθανό να ακολουθήσουν η Ετσεβαρία (χώρα των Βάσκων) και η διχοτόμηση του Βελγίου σε Βαλωνία και Φλάνδρα, αντιστοίχως.
Μην ξεχνάμε ότι η και η βόρεια Ιταλία ανέκαθεν ένιωθε ως βάρος της τον φτωχικό νότο (από την Νάπολι και κάτω), εξ ου και το κίνημα για τη δημιουργία της Παδανίας στον βορρά. Και φυσικά, ο κατάλογος εκτείνεται κυριολεκτικά σε κάθε γωνιά της γηραιάς Ηπείρου…
Προς τα πού οδεύουμε λοιπόν; Η αίσθηση είναι πως αργά, αλλά σταθερά, τουλάχιστον στη Δυτική Ευρώπη, θα αυξηθούν οι αποσχίσεις περιοχών, εθνολογικά συμπαγών τουλάχιστον και η αντίστοιχη δημιουργία ουσιαστικά, κρατιδίων. Δεν θυμίζουν αρκετά οι εξελίξεις αυτές, τις πόλεις-κράτη της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα;
Ανεξαρτήτως πότε και πως (και αν) συμβούν τα παραπάνω, είναι σίγουρο ότι οι εκδότες χαρτών και οι γεωγράφοι θα έχουν αρκετή και απρόβλεπτη δουλειά!
Διαβάστε ακόμα:
