Ο Billy the kid του «Μεγάλου Μήλου»

Γεννήθηκε το 1961 στο Μανχάταν, ως Γουόρεν Βίλχελμ Τζούνιορ. Ο γερμανικών καταβολών πατέρας του ήταν βετεράνος του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, που πολέμησε στα μέτωπα του Ειρηνικού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γύρισε σακατεμένος σωματικά και ψυχολογικά πίσω στην πατρίδα, έγινε αλκοολικός, παράτησε την οικογένειά του μόλις επτά χρόνια μετά την γέννηση του γιου του και τελικά αυτοκτόνησε το 1979.

Η μητέρα του ήταν κόρη Ιταλών μεταναστών στις ΗΠΑ: του Τζιοβάνι και της Άννα, οι οποίοι τελικά ανέλαβαν την ανατροφή του. Και προς τιμήν τους, όταν έκλεισε τα 22 του χρόνια, ο Γουόρεν αποφάσισε να αλλάξει επίθετο. Εφεξής, θα τον φώναζαν Γουόρεν ντε Μπλάζιο-Βίλχελμ.

Μέχρι που το 2002 αποφάσισε και πάλι να το αλλάξει, αυτή τη φορά για επικοινωνιακούς καθαρά λόγους. Ο Μπιλ -όπως τον φώναζαν πια οι φίλοι του- είχε μπει πια με τα «μπούνια» στην πολιτική, αλλά το όνομα με το οποίο είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός δεν αντηχούσε ωραία στα αυτιά των συμβούλων επικοινωνίας. Κάπως έτσι «γεννήθηκε» ο Μπιλ ντε Μπλάζιο, κι από σήμερα έγινε ο 109ος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, ο πρώτος Δημοκρατικός εδώ και 20 χρόνια.

Διαβάστε ακόμη: Υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν ο Μάρτιν Σουλτς

Στα 52 του, λοιπόν, ο Μπιλ το… ντερέκι (έχει ύψος 1,95 μ.) γράφει τη δική του ιστορία, έχοντας ήδη ολοκληρώσει πολλά «κεφάλαια» στην μακρά πολιτική του καριέρα. Αυτή ξεκίνησε από τα φοιτητικά του κιόλας χρόνια, ως ενεργού υποστηρικτή των ανταρτών Σαντινίστας στη Νικαράγκουα.

Η εξέλιξή της έγινε στο πλευρό πολλών πρωτοκλασάτων στελεχών των Δημοκρατικών, με αποκορύφωμα τη συνεργασία του με την Χίλαρι Κλίντον, η οποία πάντως λέγεται ότι ουδόλως έμεινε ικανοποιημένη. Εξ’ ου και καθυστέρησε πολύ να τον στηρίξει δημόσια στην κούρσα για την δημαρχία της Νέας Υόρκης. Για την ακρίβεια, μίλησε ανοιχτά υπέρ του όταν είχε πια αρχίσει να ξεκαθαρίζει ότι ο ντε Μπλάζιο θα είναι το φαβορί της εσωκομματικής «κάλπης».

Αυτό ο Μπιλ το κατάφερε λίγο-πολύ με το προφίλ του πολιτικού της διπλανής πόρτας, έχοντας περάσει πρωτύτερα από το αξίωμα του πρώην Συνηγόρου του Πολίτη στον δήμο της Νέας Υόρκης. Είναι προσηνής, όταν μιλά στους ψηφορόρους του τούς πιάνει συχνά το χέρι ή τους ακουμπά φιλικά στον ώμο, λέει συχνά σόκιγκ αστεία για να σπάσει τον «πάγο», αυτοσαρκάζεται για το γεγονός ότι του είναι σχεδόν αδύνατο να σηκωθεί νωρίς απ’ το κρεβάτι, κυκλοφορεί συνήθως με φόρμες και αθλητικά και σπάνια με κοστούμια, έχει κατέβει σε διαδηλώσεις κατά των δραστικών περικοπών στα κονδύλια του δήμου – μάλιστα συνελήφθη πρόσφατα στη διάρκεια συγκέντρωσης κατά του κλεισίματος ενός νοσοκομείου.

Διαβάστε ακόμη: Όλες οι γυναίκες του Τζον Φ. Κένεντι

Τώρα, ο ντε Μπλάζιο καλείται να εφαρμόσει όσα ωραία υποσχέθηκε στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, τα οποία οι πολιτικού αντίπαλοί του «χρέωσαν» ως άκρατο λαϊκισμό. Επιγραμματικά, το πρόγραμμά του περιλαμβάνει εξάλειψη των οικονομικών ανισοτήτων, στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της μεσαίας τάξης, αύξηση των φόρων στους πλούσιους πολίτες της Νέας Υόρκης (το θέμα πάντως άπτεται του κυβερνήτη της πολιτείας), περισσότερα κονδύλια για την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια, την δημόσια υγεία, καθώς και αλλαγές στην ηγεσία της αστυνομίας κι αυστηρότερους ελέγχους για την καταπολέμηση των κρουσμάτων ρατσιστικής συμπεριφοράς από τα όργανα της τάξης.

Στο ίδιο πνεύμα άλλωστε κινείται και στην προσωπική ζωή του. Μαζί με την κατά έξι χρόνια μεγαλύτερη σύζυγό του -την Αφροαμερικανίδα ποιήτρια, ακτιβίστρια και δεδηλωμένα πρώην λεσβία Τσιρλέιν Μακρέι- ζουν στο Μπρούκλιν. Και για την εκπαίδευση των δύο παιδιών τους, τον Ντάντε και την Κιάρα, επέλεξαν συνειδητά δημόσια σχολεία.