Ο Χαρούν Φαρόκι στην Αθήνα
Πρωταγωνίστησε στο 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου, σε λίγο και για μια μόνο εμφάνιση στο Ινστιτούτο Γκαίτε και σε ακόμα πιο λίγο στην Καλών Τεχνών.
Ο εικαστικός και κινηματογραφιστής Χαρούν Φαρόκι, ο άνθρωπος που γυρίζει ταινίες με την ταχύτητα ενός πολύ καλού ρεπόρτερ, συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στα εικαστικά δρώμενα της Αθήνας. Ενώ αύριο στις 25.10 θα δώσει ένα ανοιχτό master class στο Ινστιτούτο Γκαίτε
Μερικές μέρες μετά, στις 29.10 ο Φαρόκι «μετακομίζει» λίγο πιο κάτω για να δείξει την εικαστική του δουλειά. Στην αίθουσα «Νίκος Κεσσανλής» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, θα παρουσιαστεί το ιδιαίτερο εικαστικό έργο του καλλιτέχνη μέσα από επτά βίντεο εγκαταστάσεις από το 1995 έως σήμερα.
Οι εγκαταστάσεις που θα παρουσιαστούν είναι: «Serious Games 1: Watson is Down», «Serious Games 2: Three Dead», «Serious Games 3: Immersion», «Serious Games 4: A Sun Without Shadow», «I thought I was Seeing Convicts», «Workers Leaving the Factory in Eleven Decades» και «Interface».
Διαβάστε ακόμη: Σαν σήμερα: 50 χρόνια από τη βράβευση του Γιώργου Σεφέρη
Το «Interface» αναλύει επί της ουσίας τον τρόπο που δουλεύει ο ίδιος ο Χαρούν Φαρόκι.
Το «The Workers Leaving the Factory in Eleven Decades» εξελίσσεται σε 11 μόνιτορ και παρακολουθούμε εργάτες που απομακρύνονται από το εργοστάσιο από τις αρχές του κινηματογράφου έως τώρα.
Στο «I thought I was Seeing Convicts» παρακολουθούμε σκηνές από την αυλή της φυλακής υψίστης ασφαλείας, Κορκόναν του Κολοράντο. Το υλικό προέρχεται από τις κάμερες παρακολούθησης της φυλακής. Πρόκειται για ένα, πραγματικά, πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ.
Τα «Serious Games» θα λέγαμε ότι είναι αληθινά και εικονικά ταυτόχρονα deadly games. Εδώ βλέπουμε σκηνές που μοιάζουν σαν παιχνίδι υπολογιστή από σενάρια αποστολών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν με τα οποία εκπαιδεύονται και προετοιμάζονται οι Αμερικανοί στρατιώτες.
Διαβάστε ακόμη: Ο Αστερίξ επιστρέφει οκτώ χρόνια μετά
Πρόκειται για μια έκθεση που δεν πρέπει να χάσετε. Ο Χαρούν Φαρόκι είναι εκπρόσωπος της επανάστασης των τελών της δεκαετίας του ’60. Γεννήθηκε το 1944 στο γερμανικό κομμάτι της Τσεχοσλοβακίας από Ινδούς γονείς το οποίο εγκατέλειψε πολύ νωρίς για να εγκατασταθεί στην Γερμανία. Σπούδασε στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Βερολίνο. Στο βιογραφικό του έχει την έκδοση της εφημερίδας «Filmkritik», τις θέσεις καθηγητή στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και του Μπέρκλει και της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης.
Κλείνω με μια φράση του Χαρούν Φαρόκι που εκφράζει τον τρόπο που βλέπει την πραγματικότητα: «Η βία δεν οδηγεί απαραίτητα στη βία. Τα παραμύθια είναι πολύ σκληρά και βίαια αλλά δεν συμπεριφερόμαστε όπως οι χαρακτήρες στα παραμύθια». Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με αυτό; Αν το σκεφτείτε, υποθέτω, πως θα ανοίξετε μια μεγάλη κουβέντα με τον εαυτό σας.
29.10-20.12. Αίθουσα Νίκος Κεσσανλής, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
