Ο δρόμος της ανόδου της Μέρκελ: Η υποτίμηση από τον Κολ, τα πυρηνικά και ο Σόιμπλε

Η γυναίκα που συχνά αποκαλείται «η ισχυρότερη στον κόσμο», η γερμανίδα καγκελάριος Άνγελα Μέρκελ, προσβλέπει σε μια τέταρτη θητεία που θα επιδιώξει να εξασφαλίσει στις γενικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου.

Ακολουθούν πέντε καθοριστικοί σταθμοί στην πορεία της έτσι όπως τους κατέγραψε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP):

ΤΟ ”ΚΟΡΙΤΣΙ” ΤΟΥ ΚΟΛ

Κόρη πάστορα, η Μέρκελ μεγάλωσε πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και αναμείχθηκε στην πολιτική ενεργά το 1989, την χρονιά που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.

Διετέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα αναπληρώτρια εκπρόσωπος της πρώτης δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Ανατολικής Γερμανίας προτού εκλεγεί το 1990 στο επανενωμένο γερμανικό κοινοβούλιο ως μέλος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU).

Ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ την όρισε υπουργό Γυναικείων Υποθέσεων και Νεολαίας το 1991, αλλά της είχε δώσει το υποτιμητικό παρατσούκλι “das Madchen” (το κορίτσι), επειδή ήταν το νεότερο μέλος του υπουργικού του συμβουλίου.

Η Μέρκελ αναρριχήθηκε σταθερά στην ηγεσία της CDU και ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός που χρησιμοποιούσε ο Κολ για το πρόσωπό της τελικά τον στοίχειωσε αφού το “κορίτσι” ήταν το μοναδικό πρόσωπο που είχε τα κότσια να τον καλέσει να παραιτηθεί όταν ενεπλάκη σε πολιτικό σκάνδαλο με τα “μαύρα ταμεία” του κόμματος.

Η Μέρκελ εξελέγη επικεφαλής του κόμματος το 2000 με πάνω από 95% των ψήφων.

Στις 22 Νοεμβρίου του 2005 έγινε η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της χώρας και έκτοτε κέρδισε δύο ακόμη εκλογικές μάχες. Στις τελευταίες εκλογές το 2013 οδήγησε την CDU στο καλύτερο εκλογικό της αποτέλεσμα μετά την επανένωση της χώρας.

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; “ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ”

Η Μέρκελ αιφνιίασε την διεθνή κοινότητα όταν ανακοίνωσε μετά το πυρηνικό δυστύχημα στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011 λέγοντας ότι οι γερμανικοί πυρηνικοί αντιδραστήρες θα κλείσουν μέχρι το 2022.

Η Γερμανία έχει επενδύσει πολύ στην ηλιακή και αιολική ενέργεια και στοχεύει να καλύπτει το 80% των αναγκών της με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από το 2050.

 Η ”ΚΥΡΙΑ ΟΧΙ”

Όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της όταν το 2010 ενέσκηψε η κρίση χρέους στην Ελλάδα. Κατηγορήθηκε ότι είναι υπερβολικά αυστηρή καθώς μαζί με τον υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υιοθέτησαν σκληρή στάση απέναντι στην Αθήνα.

Κάποιοι κύκλοι στην ΕΕ την χαρακτήρισαν “Κυρία Όχι”, ωστόσο η Μέρκελ στήριξε στη συνέχεια τρία διεθνή πακέτα διάσωσης για την Αθήνα αξίας μεγαλύτερης των 300 δισ ευρώ αλλά με αντάλλαγμα τις σκληρότερες περικοπές στον προϋπολογισμό και τις μεγάλες αυξήσεις στους φόρους.

“ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ”

Η συνήθως επιφυλακτική Μέρκελ κέρδισε διεθνείς επαίνους με την τολμηρή της κίνηση να ανοίξει τα σύνορα της χώρας στους πρόσφυγες και μετανάστες στο απόγειο της μεταναστευτικής κρίσης το 2015, προσπαθώντας να πείσει την κοινή γνώμη της χώρας της με το μάντρα “Μπορούμε να το κάνουμε”.

Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο αιτούντες άσυλο–εκ των οποίων σχεδόν οι μισοί από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν–έχουν έκτοτε φθάσει στη Γερμανία, γεγονός που έχει προκαλέσει βαθιά πόλωση στη χώρα.

Παρότι έχει επανειλημμένως υπερασπιστεί την αμφιλεγόμενη απόφασή της, η Μέρκελ έχει έκτοτε δηλώσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ξανά τόσο μεγάλη εισροή προσφύγων.

ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ

Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη στην αμερικανική προεδρία, η Μέρκελ έσπασε την παράδοση με το συγχαρητήριο μήνυμά της καθώς συνέδεσε την μελλοντική συνεργασία της χώρας της με την τήρηση των δημοκρατικών αξιών από τον νέο πρόεδρο.

Το ασυνήθιστο μήνυμα οδήγησε ορισμένους δημοσιογραφικούς οργανισμούς να υιοθετήσουν χαρακτηρισμούς όπως “η ηγέτις του νέου ελεύθερου κόσμου”, κάτι το οποίο χλεύασε η ίδια λέγοντας ότι είναι “παράλογο” να θεωρείται πως μόνο ένας άνθρωπος και “σίγουρα όχι ένας γερμανός καγκελάριος”, μπορεί να αντιμετωπίσει τα διεθνή προβλήματα.

Τα όρια της επιρροής της άλλωστε φάνηκαν στη διάρκεια της Συνόδου της Ομάδας των Είκοσι (G20) που φιλοξένησε τον περασμένο Ιούλιο η Γερμανία όταν οι παγκόσμιοι ηγέτες δεν κατάφεραν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους με τον Τραμπ αναφορικά με την κλιματική αλλαγή και τον προστατευτισμό.