Ο Ερντογάν δεν συνάντησε ακόμη τη «Βιέννη» του

Του Αντώνη Τριφύλλη*

Έχετε πάει στην Βιέννη; Αν όχι σας συνιστώ να πάτε. Θα δείτε και θα ακούσετε μουσικές, θα περιδιαβείτε την Ringstrasse με τα μουσεία της, θα επισκεφτείτε το Prater και πολλά άλλα αξιοθέατα. Η Αυστρία είναι διάσημη για την κουζίνα της, την Όπερά της και τον χαλαρό τρόπο ζωής της. Ήταν η τελευταία χώρα που απελευθερώθηκε από τους συμμάχους και λόγω της σύμπραξης με τους Ναζί, υποχρεώθηκε να παραμείνει ουδέτερη από τους συμμάχους. Η φτώχεια ήταν απερίγραπτη και πέρασαν πολλά χρόνια για να ανορθωθεί οικονομικά. Σήμερα είναι μια πλούσια χώρα. Αν πάτε μην ξεχάσατε να δοκιμάσετε την περίφημη Sacher torte, τις κρέπες της, τα Strudel και τα Knoedel  και θα με θυμηθείτε.

Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις εκλογές της Τουρκίας; Θα σας πω καμία. Εκτός από το γεγονός ότι πριν κάποιους αιώνες σταμάτησε με επιτυχία την ολοκληρωτική εισβολή των Τούρκων στην Ευρώπη (Πολιορκία της Βιέννης από τον σουλτάνο Σουλεϊμάν, 1529). Αυτή η νίκη είχε ιστορική σημασία για την εξέλιξη της Ευρώπης και απέδειξε ότι οι αλλοεθνείς δεν είναι ανίκητοι.

Σήμερα, μετά από ένα σκληρό προεκλογικό αγώνα, ο Ερντογάν υποχρεώθηκε σε δεύτερο γύρο. Παρά τις δημοκοπικές προβλέψεις που έφεραν την συμμαχία των έξη να θριαμβεύει, ο Ερντογάν απέδειξε ότι «είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει». Δεν κατόρθωσε να κερδίσει  από τον πρώτο γύρο, ούτε και έκανε περίπατο όπως τα τελευταία 20 χρόνια. Με τις  πιθανότητες επανεκλογής του να είναι μεγάλες στον 2o γύρο. Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές αυτή η απρόσμενη νίκη του οφείλεται στην αδυναμία του αντιπάλου του να εμπνεύσει. Είχε φροντίσει να κάψει το χαρτί Ιμάμογλου, του δημοφιλούς δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου, πιθανότητα θα μας φέρει ξανά και για τελευταία φορά τον Ερντογάν – αδυνατισμένο και με προφανή προβλήματα υγείας.

Τα προβλήματα της οικονομίας είναι τα σοβαρότερα που έχει να αντιμετωπίσει, όποιος και να εκλεγεί, είναι πολύ σοβαρά. Μια τουρκική οικονομία αντιμέτωπη με τα ασύλληπτα ποσά που απαιτούνται για την ανασυγκρότηση των σεισμόπληκτων περιοχών, τη διαφθορά, τον ανορθόδοξο τρόπο που παρεμβαίνει στην Κεντρική Τράπεζα και τις δαπάνες για τους εξοπλισμούς έχουν φέρει την Τουρκία στα πρόθυρα του ΔΝΤ.

Και μην ξεχνάμε ότι ο Ερντογάν τα πρώτα χρόνια της θητείας του τα είχε ξεπεράσει με μια απίθανη ανάπτυξη. Σήμερα, η Τουρκία είναι μια χώρα σε οικονομική παρακμή, με πληθωρισμό ασύλληπτο και αιμορραγία των αποθεμάτων και τις Τράπεζες έτοιμες να εκραγούν έχει μόνο μια ελπίδα: Την οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.

Ισχύει βέβαια πάντα ο κανόνας ότι μετά τον πόλεμο, έρχονται οι μπουλντόζες. Στην προκειμένη περίπτωση, οι μπουλντόζες δεν μπορούν να έρθουν από την Ρωσία. Πρόκειται λοιπόν για μια κατάσταση που διέξοδο έχει τον πόλεμο – κάτι το οποίο οδηγεί σε φαύλο κύκλο. Τα όνειρα, πάλι, για μια Τουρκία υπερδύναμη καταποντίζονται από την πραγματικότητα.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, και ανεξάρτητα από τον γόρδιο δεσμό που έχει μπροστά της η Τουρκία, είμαστε έτοιμοι πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο.

Καταλήγοντας, είμαι από αυτούς που προτιμούν έναν εξασθενημένο Ερντογάν, παρά έναν κεμαλιστή με καλύτερες σχέσεις με την Δύση, την Αμερική και την Ε.Ε. Υποπτεύομαι ότι και οι εταίροι μας το προτιμούν, μιας και ένα από τα πράγματα που τρέμουν όπως ο διάβολος το λιβάνι είναι η ελεύθερη βίζα για Τούρκους πολίτες.

Ο επόμενος γύρος των εκλογών στη Τουρκία θα διεξαχθεί μετά τις δικές μας εκλογές. Οπότε θα δούμε αν συνεχίσουμε να έχουμε μια ισχυρή κυβέρνηση ή θα βρεθούμε στον κυκεώνα που δημιούργησε η απλή και άδολη αναλογική.

Με την ευκαιρία να εκφράσω την αγανάκτησή μου σε σχέση με την ψήφο των ομογενών της Τουρκίας που ψήφισαν από την Γερμανία και άλλου, ενώ εμείς με ευθύνη συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων απαγορεύουμε στην ουσία την συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία. Για μια χώρα προηγμένη στην ψηφιοποιήσει μόνο ντροπή θα έπρεπε να προκαλέσει αυτή μας η «αδυναμία».

*Μέλος της διαΝΕΟσις και του ΕΛΙΑΜΕΠ, πρώην στέλεχος της Ε.Ε