Ο Γκάντι και η τέταρτη θέση
Η ελληνική εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και οι «Πρόεδροι των φτωχών».
Προσφάτως διάβαζα για τον Χοσέ Μουχίκα, τον Πρόεδρο της Ουρουγουάης ο οποίος έχει παραιτηθεί του μεγαλύτερου μέρους του μισθού του, εμμένει να κυκλοφορεί με έναν «Σκαραβαίο» και υπομένει καρτερικά στην ουρά, στα δημόσια νοσοκομεία. Συμβολικές πράξεις, οι οποίες όμως δείχνουν πολλά για το ποιόν του.
Όταν ο λαός μιας χώρας περνά δύσκολες ώρες, επιβάλλεται ο πρώτος πολίτης της χώρας να συμπάσχει. Η δύναμη που αντλούν οι πολίτες είναι μεγάλη. Καταρχήν, νιώθουν ότι δεν υφίσταται χάσμα μεταξύ της καθημερινής ζωής πολιτών και πολιτικών. Αντιλαμβάνονται ότι ισχύουν ίδια μέτρα και ίδια σταθμά, χωρίς εξαιρέσεις.
Πρώτος διδάξας στην απόρριψη των προνομίων και της πλούσιας ζωής, η οποία δεν συνάδει με αυτήν του μέσου πολίτη, ο Μαχάτμα Γκάντι.
Ο πολιτικός που ενέπνευσε εκατομμύρια συμπατριώτες του και δημιούργησε την ανεξάρτητη Ινδία, δεν δεχόταν να ζει σε καλύτερες συνθήκες από τον λαό του.
Παροιμιώδης η απάντησή του, όταν ρωτήθηκε από ξένους δημοσιογράφους, για ποιόν λόγο ταξίδευε πάντα, στην τρίτη θέση του τρένου, όταν οι Πρόεδροι άλλων χωρών, ταξίδευαν στην πρώτη.
«Επειδή δεν υπάρχει τέταρτη θέση!»
Αναλογιστείτε, ενόψει της Προεδρικής εκλογής.
(O Ρόμπερτ Πεφάνης είναι VP στη Digerati S.A και Υφηγητής Επικοινωνίας City University of Seattle)
