Ο…κακόγουστος Αϊ-Βασίλης!
Όταν η έκπληξη ενός χριστουγεννιάτικου δώρου χαλά λόγω... περιεχομένου.
Επιτέλους! Το κρατάτε στα χέρια σας, η φαντασία σας οργιάζει, σκίζετε το περιτύλιγμα, ανοίγετε το κουτί και…. τί να δείτε;;; Άλλο ένα χριστουγεννιάτικο δώρο που δεν σας κάνει, έτη φωτός μακριά από τα γούστα και τις προσωπικές σας ανάγκες. Το να πέσει κανείς «διάνα» στην επιλογή των δώρων αυτών των ημερών είναι πράγμα δύσκολο και σπάνιο -πόσο μάλλον όταν τώρα που είναι μειωμένο κατά πολύ το budget. Όπως και να έχει, υπολογίζεται ότι τουλάχιστον ένα στα τρία χριστουγεννιάτικα δώρα πηγαίνει… στράφι! Και σαν να μην έφθανε αυτό, έρευνες καταδεικνύουν ότι κάθε δώρο που μας χαρίζουν, το αποτιμούμε κατά μέσο όρο 20% λιγότερο από την πραγματική του αξία!
Oι οικονομολόγοι το ονομάζουν «απώλεια απόδοσης» και η σκέψη αυτή τους κάνει απλά να φρίττουν. Ο λόγος; Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: αν και ο Δεκέμβριος αντιστοιχεί χρονικά μόλις στο 8% της συνολικής αγοραστικής περιόδου στη διάρκεια του έτους, η χριστουγεννιάτικη κατανάλωση εκτιμάται ότι κατά μέσο όρο καλύπτει το 23% των ετήσιων πωλήσεων σε κοσμηματοπωλεία, το 16% σε πολυκαταστήματα και το 15% σε καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών. Τα περισσότερα από τα αγορασμένα προϊόντα, βέβαια, προορίζονται για δώρα…
Διαβάστε ακόμη: Δέκα δώρα για ξεχωριστές περιστάσεις
Με αυτά και με άλλα, οι πωλήσεις λιανικής για τον φετινό Δεκέμβριο μόνον στις Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι αγγίζουν τα 65 δισ. δολάρια. Κι εάν υπολογίζουμε την «απώλεια απόδοσης» στα επιλεγμένα δώρα, τότε μιλάμε λίγο-πολύ για 13 δισ δολάρια «πεταμένα»!
«Έχουμε γίνει τόσο βαριεστημένοι και χροντρόπετσοι, ώστε να έχουμε ανάγκη να μας δίνουν όλες αυτές τις σαβούρες για να νιώσουμε μία σπίθα ηδωνικής ικανοποίησης;», αναρωτιέται σε καυστικό άρθρο του στην Guardian ο γνωστός Βρετανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ακτιβιστής Τζόρτζ Μονμπιό. «Έχει αναπτύξει ο κόσμος “αντισώματα” στη συμπόνοια, ώστε να προτιμά να δίνει π.χ. 25 για σοκολατένια μπιχλιμπίδια, αντί να διαθέτει αυτά τα χρήματα σε έναν ευγενή σκοπό; Ή είναι αυτό πια το πάθος του δυτικού κόσμου: να ξοδεύουμε ασύλληπτα ποσά σε αδιανόητα άχρηστα δώρα, απλά και μόνον για να ενισχύσουμε το κοινωνικό μας status»;
Συμπέρασμα; Τα καλύτερα δώρα είναι αυτά που τα κάνει κανείς από καρδιάς! Ακριβά ή συμβολικά. Περίτεχνα ή χειροποίητα. Και προς τους οικείους μας, αλλά και προς όσους συναθρώπους μας έχουν πραγματικά ανάγκη. Κι ίσως έτσι τα χρήματα που με τόση χαρά ξοδεύουμε αυτήν την περίοδο για να ευχαριστήσουμε τους γύρω μας -όσα κι εάν είναι αυτά- μπορεί πράγματι να θεωρούμε ότι θα πιάσουν τόπο!
