Ο Σι Τζινπίνγκ ενισχύει την εξουσία του στην Κίνα εν μέσω κορωνοϊού

του Clay Chandler

Τις περισσότερες χρονιές, η ετήσια συγκέντρωση των δύο μεγαλύτερων κοινοβουλευτικών οργάνων της Κίνας είναι απλά ένα περίτεχνο σενάριο πολιτικού θεάτρου.

Το κονκλάβιο είναι γνωστό ως το lianghui, ή Δύο Σύνοδοι, επειδή συγκαλεί εκπροσώπους από τη Συμβουλευτική Διάσκεψη του Λαού της Κίνας και το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο. Καμία ολομέλεια δεν έχει πραγματική ισχύ. Στους εξωτερικούς παρατηρητές φαίνεται ότι η βασική λογική της διαδικασίας είναι να εμφανίσει ένα ακροατήριο για να χειροκροτήσει τους ηγέτες του κόμματος καθώς εξωραΐζουν τα προηγούμενα επιτεύγματα και περιγράφουν τους μεγάλους στόχους που θα έρθουν.

Αλλά η φετινή εκδήλωση, που ξεκίνησε στο Πεκίνο την περασμένη Πέμπτη, προσφέρει γνήσιο… δράμα.

Πρώτα ήρθε η έκπληξη με την ανακοίνωση την Πέμπτη ότι τα μέλη της ισχυρής μόνιμης επιτροπής του ΕΛΚ καταρτίζουν έναν νέο νόμο περί εθνικής ασφάλειας για το Χονγκ Κονγκ. Αυτή η αποκάλυψη υποδηλώνει ότι ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει χάσει την υπομονή του με τις ολοένα και πιο βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην πρώην βρετανική αποικία και δεν ανησυχεί για την παγκόσμια καταδίκη για παραβίαση του συστήματος αυτοδιάθεσης της πόλης.

Στη συνέχεια, την Παρασκευή, ο Κινέζος πρωθυπουργός Li Keqiang δήλωσε ότι το Πεκίνο θα εγκαταλείψει έναν επίσημο στόχο οικονομικής ανάπτυξης για το 2020, επικαλούμενος την «μεγάλη αβεβαιότητα» που προκλήθηκε από την πανδημία του κορωνοϊού. Αυτή η απόφαση σπάει σχεδόν εικοσιπέντε έτη κινεζικής παράδοσης και σιωπηρά αναγνωρίζει ότι το κόμμα δεν μπορεί να επιτύχει έναν υψηλού προφίλ στόχο ελάφρυνσης της φτώχειας, κάτι που πρόκειται να αμαυρώσει την εικόνα του Σι ενόψει της επετείου για τα εκατό χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.

Και οι δύο κινήσεις δείχνουν το μέγεθος της αποφασιστικότητας του Σι να ενισχύσει την εξουσία του μετά την πανδημία. Ο ιός, που προήλθε από την κινεζική πόλη Γουχάν, έφερε την οικονομία της Κίνας σε προσωρινή ακινησία και συνεχίζει να καταστρέφει τον υπόλοιπο κόσμο.

Καθώς ο Σι βρίσκεται στο επίκεντρο στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού αυτή την εβδομάδα, αντιμετωπίζει τεράστιες εγχώριες και παγκόσμιες προκλήσεις. Η οικονομία της Κίνας, η οποία αναπτύχθηκε κατά 6% το 2019, είχε ύφεση 6,8% το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Η ανάπτυξη ολόκληρου του έτους θα μειωθεί στο 1,8%, σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg.

Ο Σι αντιμετωπίζει κριτική στο εξωτερικό για τους πρώιμους χειρισμούς αναφορικά με την επιδημία. Η Κίνα μαλώνει με την Αυστραλία για το αίτημα της για διεθνή έρευνα για την προέλευση του ιού και έχει διαφωνίες με την Ευρώπη για την ποιότητα των ιατρικών προϊόντων που έστειλε η Κίνα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Η σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε ελεύθερη πτώση.

Αυτό δεν είναι το αφήγημα που θέλει ο Σι, παρότι μπορεί να αποδειχθεί προς όφελός του. Καταρχήν, μπορεί να κατηγορήσει τον ιό για την αναιμική οικονομία. Και ανεξάρτητα από τις αποτυχίες της αρχικής του αντίδρασης στην επιδημία, μπορεί να προβάλει τα αποφασιστικά του βήματα για να τη συγκρατήσει στα τέλη Ιανουαρίου, διατάσσοντας σχεδόν το συνολικό lockdown μιας περιοχής που ζουν περισσότεροι από 100 εκατομμύρια άνθρωποι.

Η επακόλουθη αποτυχία των κυβερνήσεων στη Δυτική Ευρώπη και ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν το ίδιο ενισχύει τη θέση του Σι.  Η προσέγγισή της κυβέρνησής του επέτρεψε στην Κίνα να επανεκκινήσει την οικονομία της πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε σχέση με τη Δύση.