Ο Τραμπ κινεί τη διαδικασία διορισμού δύο συμμάχων του στο διοικητικό συμβούλιο της Fed
Ο Ντόναλντ Τραμπ κίνησε χθες Πέμπτη τη διαδικασία διορισμού δύο συμμάχων του στο διοικητικό συμβούλιο της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve, ή Fed), την οποία κατηγορεί ακατάπαυστα ότι δεν πράττει αρκετά για να τονώσει την οικονομία και τις πιθανότητές του να επανεκλεγεί πρόεδρος τον Νοέμβριο.
Χρειάστηκαν έξι μήνες και δύο αναρτήσεις του μεγιστάνα στο Twitter, με την πρώτη από τις οποίες ανήγγειλε την πρόθεσή του να ονομάσει την Τζούντι Σέλτον και τον Κρίστοφερ Γουόλερ στο συμβούλιο των κυβερνητών της Fed, για να εκδοθεί πιο επίσημη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου χθες Πέμπτη.
Για να καταλάβουν θέσεις στο διοικητικό συμβούλιο της ισχυρότερης κεντρικής τράπεζας του κόσμου, τα δύο πρόσωπα που ονόμασε υποψήφια ο Τραμπ θα χρειαστεί να εξασφαλίσουν την έγκριση της αμερικανικής Γερουσίας.
Αυτή δεν θα είναι αυτόματη. Οι δύο προηγούμενοι υποψήφιοι που πρότεινε ο Τραμπ είχαν τόσο οφθαλμοφανή έλλειψη των τυπικών προσόντων που ακόμη και Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές είχαν καταστήσει σαφές πως η έγκριση των διορισμών τους αποκλειόταν.
Τα δύο πρόσωπα που έχρισε υποψήφια ο Τραμπ χθες πάντως είναι αμφότερα οικονομολόγοι. Ο Κρίστοφερ Γουόλερ, 61 ετών, έχει διδάξει στο καθολικό πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ και είναι επικεφαλής της διεύθυνσης οικονομικών ερευνών της τοπικής κεντρικής τράπεζας του Σεντ Λούις από το 2009. Είναι ειδικός στη νομισματική θεωρία και στα μακροοικονομικά. Ενώ η Τζούντι Σέλτον είναι επίσης οικονομολόγος, σύμβουλος του Τραμπ ήδη από την προεκλογική του εκστρατεία το 2016. Τάσσεται σθεναρά υπέρ της μείωσης των επιτοκίων- έχει προτείνει τον μηδενισμό τους για ένα ως δύο χρόνια- και δεν διστάζει να εκφράζει τις απόψεις της μέσω Twitter, όπως ακριβώς και ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος.
Επέκρινε με σφοδρότητα τη Fed για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την ύφεση και την κρίση του 2008 σε άρθρο γνώμης που δημοσίευσε η εφημερίδα The Wall Street Journal τον Απρίλιο, ενώ δεν κρύβει πως θα ήθελε την επιστροφή, «αναβαθμισμένου», του λεγόμενου χρυσού κανόνα, της ιδέας πως κάθε νόμισμα πρέπει να αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη ποσότητα χρυσού.
Θεωρητικά η μέθοδος αυτή εγγυάται τη νομισματική σταθερότητα και, σύμφωνα με τη Σέλτον τουλάχιστον, εμποδίζει τους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ να χειραγωγούν τα νομίσματά τους ώστε να αποκτούν αθέμιτα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Αλλά η επιστροφή αυτού του κανόνα θεωρείται άτοπη από τους περισσότερους σύγχρονους οικονομολόγους. Στις ΗΠΑ, η σύνδεση του δολαρίου με τον χρυσό πέρασε στην ιστορία ήδη το 1971, επί των ημερών του Ρίτσαρντ Νίξον στην προεδρία.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν διστάζει να εκφράζεται ανοικτά με περιφρόνηση για τον πρόεδρο της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, τον Τζερόμ Πάουελ– που πάντως πρότεινε ο ίδιος- αν και οι επιθέσεις του εναντίον του τους τελευταίους μήνες γίνονται αρκετά πιο αραιά και είναι αισθητά πιο αμβλυμμένες.
Η Fed υποτριπλασίασε τα επιτόκιά της το 2019, πράγμα το οποίο είχε απαιτήσει ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος των ΗΠΑ.
