Ο Τσακαλώτος και ο θείος Θρασύβουλος
Ο ρόλος του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, οι παρεμβάσεις του στη Βουλή και η σύγκρουση εντιμότητας και ιδεολογίας.
« Ουδείς Τσακαλώτος υπηρέτησε μειωμένη θητεία».
Θρασύβουλος Τσακαλώτος. Στρατηγός
Πρέπει να ομολογήσω, ότι ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών μου προκαλεί έντονα «μητρικά» αισθήματα. Είναι ένας από «εμάς», για αρχή… Δηλαδή έζησε στα ξένα και κράτησε την γνωστή προφορά, αλλά και την χαριτωμένη προσωπική του μνήμη σε σχέση με την γλώσσα. Παρά τα γλωσσικά λάθη, θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος ομιλητής στην Βουλή. Μετά τον Βενιζέλο.
Κατ’ αρχάς γιατί η γλώσσα του δημιουργεί στην φαντασία μου την «περσόνα» ενός κατοίκου των Συρακουσών δεύτερης γενιάς. Ακόμη περισσότερο, γιατί πολλοί από τους Έλληνες της Αυστραλίας τρίτης γενιάς που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια το νησί με έντονη επιθυμία να βρουν τις ρίζες τους, μιλάνε την ίδια γλώσσα. Κι αυτή η γενιά είναι μορφωμένη, πολλοί ακολουθούν την ακαδημαϊκή καριέρα και μάλιστα με μεγάλη και διεθνή απήχηση. Η ποίηση της γλώσσας Τσακαλώτου είναι αυταπόδεικτη.
Δεύτερον, γιατί είναι ειλικρινής. Και η ειλικρίνειά του αναδεικνύει και την εσωτερική αντίφαση ενός μαρξιστή, που διαχειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο τις διαπραγματεύσεις στο στομάχι του καπιταλισμού. Λόγω της ικανότητάς του να μπει στην θέση του άλλου, και να αντικρούσει με στιβαρά επιχειρήματα και με μελέτη σε βάθος των αντικειμένων του χαρτοφυλακίου του. Κι όχι σαν τον προκάτοχο του που … αλλά ας μην ξαναλέω τις αναφορές Στουρνάρα.
Όμως και οι συνεργάτες του – από ότι μαθαίνω – ζουν με ανακούφιση την περίοδο Τσακαλώτου, σε σχέση με αυτά που βιώσανε με εμπνευστή της δημιουργικής ασάφειας της περιόδου της καταστροφής.
Συγκεκριμένα δυο παρεμβάσεις στη Βουλή με βρετανικό τρόπο υπαινικτικού λόγου, με εντυπωσίασαν. Είπε : «Δεν θα σας πω τι θα γίνει, αλλά τι δεν θα γίνει». Και ακόμα: «H όποια λύση για το χρέος δεν θα δημιουργήσει την ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών», ενώ δήλωσε συγκρατημένα αισιόδοξος.
Μέχρι να κλείσει άλλωστε η αξιολόγηση, υπήρχαν φωνές ανησυχίας ακόμα και να νέα ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οι οποίες συνεχίζουν να φυτοζωούν για τους γνωστούς λόγους – ύφεση, έλεγχος κεφαλαίων, αποχή από τις καταθέσεις. Τώρα βέβαια με τη χτεσινή απόφαση του Eurogroup, οι Τράπεζες, οι καταθέτες και η οικονομία, παίρνουν μια ανάσα, που θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη αν η ΕΚΤ προχωρήσει στην επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος για τον δανεισμό τους.
«Δεν μας άρεσε το Ταμείο αλλά μαζί με τον κ. Τσίπρα είπαμε μήπως αξιοποιήσουμε τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας». Και, «Θέλουμε να δεσμεύσουμε τη χώρα σε μια αναπτυξιακή προοπτική». Η δεύτερη έκρηξη ‘αυτοκτονικής’ ειλικρίνειας. Κι εδώ η εντιμότητα και η ιδεολογία συγκρούονται βίαια, όχι για να βγάλουν μια φούσκα από «το στόμα» του, όπως συμβαίνει με άλλους συναδέλφους του. Αλλά για να πει την αλήθεια.
Τελικά, του εύχομαι τα καλύτερα. Και να θυμάται την ρήση του θείου Θρασύβουλου…
