Ο Τζιν Χάκμαν και η ανεκτίμητη κληρονομιά του στον κινηματογράφο
Ο Τζιν Χάκμαν, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του αμερικανικού κινηματογράφου, βρέθηκε νεκρός στις 26 Φεβρουαρίου 2025 στο σπίτι του στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού, μαζί με τη σύζυγό του, Μπέτσι Αρακάουα, και τον σκύλο τους. Η είδηση του θανάτου του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, καθώς υπήρξε ένας από τους πιο αναγνωρισμένους, ταλαντούχους και σεβαστούς ηθοποιούς της γενιάς του.
Με δύο Όσκαρ, τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, ένα BAFTA και αμέτρητες υποψηφιότητες, ο Χάκμαν άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο παγκόσμιο σινεμά.
Τα πρώτα χρόνια και η είσοδος στον κινηματογράφο
Γεννημένος ως Γιουτζίν Άλεν Χάκμαν στις 30 Ιανουαρίου 1930 στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνια, ο Χάκμαν μεγάλωσε σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης. Τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από την αποχώρηση του πατέρα του, όταν ο Τζιν ήταν μόλις 13 ετών, γεγονός που επηρέασε βαθιά τον ψυχισμό του. Στην εφηβεία του, κατατάχθηκε στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ και υπηρέτησε στην Κίνα, την Ιαπωνία και τη Χαβάη, όπου εργάστηκε ως χειριστής ραδιοεπικοινωνιών.
Μετά την αποστράτευσή του, στράφηκε στις σπουδές δημοσιογραφίας, όμως γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το πάθος του βρισκόταν στην υποκριτική. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και σπούδασε στη φημισμένη σχολή Pasadena Playhouse, όπου γνώρισε τον μετέπειτα στενό του φίλο, Ντάστιν Χόφμαν. Παρά το γεγονός ότι οι καθηγητές του τον χαρακτήρισαν «χωρίς ελπίδα» ως ηθοποιό, ο Χάκμαν ήταν αποφασισμένος να αποδείξει το αντίθετο.
Η άνοδος στο κινηματογραφικό στερέωμα
Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 με μικρούς ρόλους στο θέατρο και την τηλεόραση. Η πρώτη μεγάλη του κινηματογραφική επιτυχία ήρθε το 1967, όταν έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως Μπακ Μπάροου στο Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde), σε σκηνοθεσία Άρθουρ Πεν.
Η πραγματική καταξίωση, όμως, ήρθε το 1971 με την εμβληματική του ερμηνεία στον Άνθρωπο από τη Γαλλία (The French Connection), όπου ενσάρκωσε τον αδίστακτο ντετέκτιβ Τζίμι “Ποπάι” Ντόιλ. Ο ρόλος του σκληροτράχηλου και εμμονικού αστυνομικού τού χάρισε το πρώτο του Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, καθιερώνοντάς τον ως έναν από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του.
Η καταξίωση και οι θρυλικοί ρόλοι
Η δεκαετία του ’70 και του ’80 ήταν περίοδος θριάμβου για τον Χάκμαν. Συμμετείχε σε μια σειρά από επιτυχημένες ταινίες, ερμηνεύοντας με μοναδική αληθοφάνεια χαρακτήρες γεμάτους βάθος και αντιθέσεις. Ένας από τους πιο διάσημους ρόλους του ήταν αυτός του Λεξ Λούθορ στον Σούπερμαν (Superman, 1978) και τις συνέχειές του, όπου απέδωσε έναν χαρισματικό αλλά αδίστακτο αντίπαλο του ήρωα.
Το 1992, ο Χάκμαν κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ του, αυτή τη φορά για Β’ Ανδρικό Ρόλο, στην ταινία του Κλιντ Ίστγουντ Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven). Στην ταινία αυτή, ενσάρκωσε τον σερίφη “Μικρό” Μπιλ Ντάγκετ, έναν σύνθετο χαρακτήρα που παρουσίαζε την αμφισημία της εξουσίας και της βίας στην Άγρια Δύση.
Η αποχώρηση από την υποκριτική και η ενασχόληση με τη συγγραφή
Αφού συμμετείχε σε επιτυχημένες ταινίες όπως Crimson Tide (1995), The Birdcage (1996), Enemy of the State (1998) και The Royal Tenenbaums (2001), ο Χάκμαν ανακοίνωσε το 2004 ότι αποσύρεται από την ηθοποιία, με την τελευταία του ταινία να είναι το Welcome to Mooseport.
Στα επόμενα χρόνια, αφιερώθηκε στη συγγραφή, δημοσιεύοντας αρκετά ιστορικά μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το Wake of the Perdido Star (1999) και το Escape from Andersonville (2008). Παρά την αποχώρησή του από τη δημοσιότητα, παρέμεινε μια σημαντική φυσιογνωμία στον χώρο του κινηματογράφου.
