Οι αγορές υποτιμούν το πόσο θα μειωθεί ο πληθωρισμός το 2025, λέει πρώην στέλεχος της Fed
Οι αγορές υποτιμούν το πόσο θα μειωθεί ο πληθωρισμός το 2025, λέει το πρώην στέλεχος της Fed, Richard Clarida. «Υπηρέτησα ως αντιπρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed) το 2018-19, όταν οι δασμοί, οι εμπορικοί πόλεμοι και η αβεβαιότητα στην εμπορική πολιτική ήταν επίσης στην επικαιρότητα κατά την πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ ως προέδρου. Όπως δείχνουν τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς εκείνων των ετών, τέτοιοι παράγοντες αναλύθηκαν στις ενημερώσεις του προσωπικού που παρουσιάστηκαν στις συνεδριάσεις της Fed εκείνη την εποχή. Ο πρόεδρος της Fed, Τζερόμ Πάουελ, δήλωσε πρόσφατα ότι η ανάλυση του προσωπικού της κεντρικής τράπεζας για τους δασμούς και την αβεβαιότητα της εμπορικής πολιτικής το 2018-19 αποτελεί ακόμη καλή αφετηρία για το 2025» σημειώνει ο Clarida.
Τότε, ο πληθωρισμός κυμαινόταν στο επίπεδο του 2% ή και χαμηλότερα, σύμφωνα με τον στόχο της Fed, με τις προσδοκίες να είναι καλά εδραιωμένες μετά από μια δεκαετία αυξήσεων κάτω από τον στόχο. Ως εκ τούτου, η ανάλυση του προσωπικού της Fed κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κεντρική τράπεζα θα έπρεπε να είναι διατεθειμένη να «παραβλέψει» μια εφάπαξ αύξηση των τιμών λόγω των δασμών που αυξάνουν τις τιμές των εισαγωγών.
Ωστόσο, ο Πάουελ έχει τονίσει πρόσφατα —και σωστά— ότι οι συνθήκες και τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό το 2025 είναι διαφορετικές από εκείνη την περίοδο.
Ο πληθωρισμός, φυσικά, εκτοξεύτηκε πολύ πάνω από τον στόχο του 2% το 2021 και παραμένει κάπως αυξημένος σήμερα, στο 2,5% τον τελευταίο χρόνο. Ίσως ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι, ενώ οι δείκτες προσδοκιών φαίνεται να παραμένουν καλά εδραιωμένοι, οι αξιωματούχοι της Fed έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν θα τους θεωρήσουν δεδομένους, λόγω της υπέρβασης του στόχου κατά την περίοδο 2021-24.
Η ανάλυση του 2018-19 τονίζει επίσης ότι η αβεβαιότητα της εμπορικής πολιτικής, όχι μόνο η ίδια η πολιτική, είχε μακροοικονομικές συνέπειες εκείνη την εποχή, με αντίθετους ανέμους για την ανάπτυξη. Το 2019, ο δείκτης μεταποιητικής δραστηριότητας ISM έπεσε από το 55 στο 48 και ο δείκτης τιμών προσωπικής κατανάλωσης (PCE) —ο προτιμώμενος δείκτης πληθωρισμού της Fed— μειώθηκε από το 2% στο 1,5%, κάτω από τον στόχο του 2%.
Η Fed αντέδρασε στην επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας και στη μείωση του πληθωρισμού με χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, μειώνοντας τα επιτόκια κατά 0,75% από τον Ιούλιο έως τον Νοέμβριο εκείνου του έτους.
Δεδομένης της σημερινής αβεβαιότητας σχετικά με τη μελλοντική εμπορική πολιτική και με τον πληθωρισμό να παραμένει κάπως πάνω από τον στόχο, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι αξιωματούχοι «δεν βιάζονται» να μειώσουν τα επιτόκια μέχρι να δουν απτές ενδείξεις ότι ο αποπληθωρισμός έχει επανέλθει και να είναι βέβαιοι ότι κινείται προς τον στόχο του 2%.
«Ωστόσο, πιστεύω ότι οι αγορές ίσως υποτιμούν την πιθανότητα ενός σεναρίου όπου ο πληθωρισμός δεν παραμένει στάσιμος φέτος, αλλά αντίθετα αρχίζει να μειώνεται σταθερά προς το 2%. Αυτό πιθανότατα θα οφείλεται στη μικρότερη επίδραση από μια πιο περιορισμένη αύξηση των δασμών από ό,τι αναμένεται. Αυτό μπορεί να συμβεί παράλληλα με αντίθετους ανέμους για την ανάπτυξη λόγω της αυξημένης αβεβαιότητας όχι μόνο για τις λεπτομέρειες της εμπορικής πολιτικής αλλά και για την φιλόδοξη ατζέντα φόρων, δαπανών και απορρύθμισης της κυβέρνησης Τραμπ» σημειώνει ο Clarida.
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι χρηματοπιστωτικές αγορές πιθανότατα θα αρχίσουν να προεξοφλούν περισσότερες μειώσεις επιτοκίων βάσει της ιστορικής προσέγγισης της Fed στη νομισματική πολιτική. Το εάν η κεντρική τράπεζα θα πραγματοποιούσε αυτές τις μειώσεις θα εξαρτηθεί από το αν κρίνει ότι οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό παραμένουν καλά εδραιωμένες.
Βέβαια, η αυξημένη πολιτική αβεβαιότητα μπορεί τελικά να μην αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο για τις προοπτικές ανάπτυξης ή τις χρηματοπιστωτικές συνθήκες. Από τη μία πλευρά, αυτή η αβεβαιότητα θα μπορούσε να καθυστερήσει τις αποφάσεις για προσλήψεις και επενδύσεις. Από την άλλη πλευρά, τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι κατανάλωση, εμπόριο και συσσώρευση αποθεμάτων μπορεί να είχαν προγραμματιστεί νωρίτερα εν αναμονή των δασμών.
«Ο συνδυασμός της απορρύθμισης και των πολιτικών που σχετίζονται με το εμπόριο και τη μετανάστευση —οι οποίες επηρεάζουν τόσο την προσφορά όσο και τη ζήτηση— μπορεί να περιπλέξει περαιτέρω το τοπίο της νομισματικής πολιτικής» καταλήγει ο Clarida.
