Οι σεισμοί, η Ουκρανία και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία. Τα αμαρτήματα ονομάζονται «θανάσιμα» γιατί σύμφωνα με την Εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση που ακολουθεί την μετάνοια.
Σε αυτές τις αμαρτίες, ή σχεδόν σε όλες, παγιδεύτηκαν δυο μεγάλες δυνάμεις, η μία παγκόσμια, η άλλη περιφερειακή.
Όταν άρχισε η απρόσμενη για την παγκόσμια κοινότητα- με εξαίρεση τις ΗΠΑ– εισβολή στην Ουκρανία, όλος σχεδόν ο Κόσμος ήταν απροετοίμαστος.
Τι δουλειά είχε στα καλά καθούμενα ο Πούτιν να εμπλακεί σε μια πολεμική περιπέτεια, τη στιγμή που είχε πετύχει να είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης ενός δικτατορικού μεν, αλλά αποδεκτού καθεστώς -τόσο στο εσωτερικό -με ελάχιστες εσωτερικές αντιδράσεις- όσο και διεθνώς, χάρη στην ενέργεια και στο εμπόριο. Ο πόλεμος και η κατάκτηση της Κριμαίας το 2014 ελάχιστες ουσιαστικές αντιδράσεις ουσίας εκδηλώθηκαν από τη Δύση.
Η καθολική εκκλησία έχει αποτυπώσει τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ως εξής.
| Αμάρτημα | Επεξήγηση | Δαίμονας |
| Αλαζονεία (Superbia) | υπεροψία, το να θεωρεί
κανείς τον εαυτό του ανώτερο |
Αζαζέλ (Azazel) |
| Ζηλοφθονία (Invidia) | φθόνος, ζήλια, αυτός που ενοχλείται
με την επιτυχία των άλλων |
Λεβιάθαν (Leviathan) |
| Οργή (Ira) | θυμός, μνησικακία και
εκδικητική συμπεριφορά |
Σατανάς (Satan/Amon) |
| Οκνηρία (Acedia) | φυγοπονία,
τεμπελιά |
Βεελφεγώρ (Belphegor) |
| Απληστία (Avaritia) | πλεονεξία, όταν ένας
θέλει όλο και περισσότερα |
Μαμωνάς (Mammon) |
| Λαιμαργία (Gula) | βουλιμία, όταν κάποιος τρώει πολύ,
ασταμάτητα και γρήγορα |
Βελζεβούλ (Beelzebub) |
| Λαγνεία (Luxuria) | φιληδονία, κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος
δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες |
Ασμοδαίος (Asmodeus) |
Πολλές εξηγήσεις δόθηκαν τόσο από τη Ρωσία όσο και από τη Δύση. Οι Ρώσοι έλεγαν ότι δεν μπορούν να ανεχθούν μια χώρα που την θεωρούσαν δική τους να εξελιχθεί σε ζωτική απειλή για την πατρίδα τους και άλλα πολλά. Αλλά όλα αυτά στηρίζονταν στην πεποίθηση ότι ήταν ζήτημα ημερών η επέλαση μέχρι το Κίεβο μέσα σε λίγες ημέρες. Έπεσαν έξω. Ένα χρόνο μετά, η ηγεσία της μεγάλης αυτής χώρας έχει αποδείξει ότι η απρόσμενη αντίσταση των Ουκρανών και στη συνέχεια η πολύπλευρη βοήθεια της Δύσης μαζί με τις αυστηρές κυρώσεις της στέρησε «τη θεία χάρη». Με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται σαν «παρίας» κλπ. Αφήνοντας κατά μέρος τις σοβαρές αναλύσεις που διαβάσαμε όλοι, ας δούμε ποια ήταν τα θανάσιμα αμαρτήματα στα οποία υπέπεσε ο κ. Πούτιν και το επιτελείο του. Η αλαζονεία, η οργή, η απληστία και η οκνηρία νομίζω ήταν τα βασικά αμαρτήματα. Μπορεί άραγε να τα συνειδητοποιήσει εγκαίρως ή θα ακολουθήσει το πεπρωμένο του Χίτλερ;
Η άλλη, η περιφερειακή δύναμη -η Τουρκία– με τους σεισμούς, που στοίχισαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και η οικονομική καταστροφή, έχει άραγε τις δυνάμεις να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του λαού της; Μόνη της σίγουρα όχι. Χρειάζεται τη βοήθεια της Δύσης και η ειδικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ίσως αν αποκτούσε μια ηγεσία που να εγκαταλείψει τον μεγαλοϊδεατισμό θα μπορούσε να επανέλθει στο δρόμο ένταξης στην Ένωση. Που όμως έχει δυο βασικές προϋποθέσεις. Την αποδοχή των αρχών του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καλή γειτονία με την Ελλάδα.
Πρώτα από όλα όμως οφείλει να επικεντρωθεί στις αρχές στον αναστοχασμό σε σχέση με τα «θανάσιμα αμαρτήματά της». Και δεν είναι και λίγα.
Επτά από τα οκτώ τα έχει ήδη διαπράξει. Θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο από τα άλλα έθνη, ακόμη και αυτά που κατοικούν στην ίδια (αλαζονεία). Ζηλεύει από την επιτυχία των άλλων, όπως την Ελλάδα για τις σχέσεις της με την Αμερική (ζηλοφθονία). Θέλει όλο και περισσότερα, όχι μόνο στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στην Δυτική Ασία (απληστία). Δεν φρόντισε τον λαό της, αγνοώντας το σεισμογενές της χώρας και τις υποδείξεις των μηχανικών για την κατάρτιση σύγχρονου οικοδομικού κανονισμού (φυγοπονία).
Ζούμε σε μια εποχή ανακατατάξεων και αναταραχών που θυμίζουν σεισμούς. Κάθε έθνος, κάθε κράτος, κάθε κόμμα, κάθε εταιρεία και οι πολίτες ότι η επιβίωσή μας κρέμεται από μια κλωστή. Ότι οι οικονομίες μας είναι διασυνδεδεμένες όσο ποτέ και ότι οι αξίες που έχει υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση -φιλελεύθερη οικονομία και αλληλεγγύη- έχουν διαπλανητική αξία, ανεξάρτητα του καθεστώτος, της φυλής ή του χρώματος. Είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία να δώσουμε στη λέξη Άνθρωπος την απαιτούμενη προτεραιότητα. Γιατί αλλιώς δεν θα προλάβουμε την μετατροπή του ήλιου σε λευκό νάνο. Θα έχουμε εξαφανιστεί πολύ νωρίτερα.
*Αντώνης Τριφύλλης, μέλος της διαΝΕΟσις, του ΕΛΙΑΜΕΠ, πρώην στέλεχος της Ε.Ε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
