Όταν το «πουλέν» στρέφεται κατά του μέντορα του
Πώς από πιστός «λοχίας» ο Αλφάνο έγινε «προδότης» για τον Καβαλιέρε.
Ο Αντζελίνο Αλφάνο μπορεί να έχει αλλάξει το μέλλον της άσκησης της πολιτικής στην Ιταλία στηρίζοντας την ανταρσία στο κόμμα του Μπερλουσκόνι.
Λίγοι πίστευαν ότι το είχε. Όλοι θεωρούσαν τον 42χρονο πρώην Χριστιανοδημοκράτη από την Σικελία τόσο πιστό στον Μπερλουσκόνι, που το όνομά του είχε γίνει σχεδόν συνώνυμο της υποτέλειας. «Ο Προδότης Αλφάνο» έγραφε με τεράστια γράμματα στην πρώτη της σελίδα η οικογενειακή εφημερίδα του Καβαλιέρε «Il Giornale», αποτυπώνοντας με δυο λέξεις το σοκ του Μπερλουσκόνι από την μεταστροφή του προστατευόμενου του ως άλλος «Βρούτος» σε Σεξπηρική τραγωδία. Στρουμπουλός, κυρίως φαλακρός και καταδεκτικός- σχολιάζει το Reuters- ο Αλφάνο πάντα πλάσαρε τον εαυτό του ως το μετριοπαθές, καθησυχαστικό πρόσωπο του Κόμματος της Ελευθερίας, το οποίο έχει πλέον κοπεί στα δυο: στα γεράκια και τα περιστέρια.
«Ο Αλφάνο είναι καλό παιδί, αλλά του λείπει αυτό το έξτρα κάτι…» είχε πει ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι πέρσι για τον ελάχιστα- ομολογουμένως- χαρισματικό γραμματέα του κόμματος. Το σχόλιο τώρα γυρίζει μπούμερανγκ.
Οι φήμες που άρχισαν να κυκλοφορούν από τις αρχές της εβδομάδας ότι ομάδα βουλευτών του Μπερλουσκόνι ετοιμάζεται να αποστατήσει και θέλει τον Αλφάνο για αρχηγό της, αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό από πολλούς αναλυτές. Αλλά αυτή την φορά, το «νούμερο δυο» φαίνεται ότι αποφάσισε να κόψει τους δεσμούς με τον αρχηγό, ίσως για να επιβιώσει και ο ίδιος πολιτικά την επόμενη φορά που θα στηθούν οι κάλπες. «Σήμερα ο Αλφάνο απέδειξε ότι έχει “αυτό το έξτρα κάτι” που χρειάζεται για να γίνει ηγέτης μιας νέας κεντροδεξιάς στην Ιταλία» δήλωσε στο Reuters παλαιό στέλεχος του Κόμματος της Ελευθερίας, για τον δικηγόρο που, παρότι βρίσκεται στην πολιτική από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, εμφανίστηκε στο προσκήνιο όταν ο Μπερλουσκόνι τον διόρισε υπουργό Δικαιοσύνης, στην τέταρτη κυβέρνηση του, το 2008.
Διαβάστε ακόμη: Άνετη επικράτηση Λέτα στη βουλή
Το υπουργείο αυτό βέβαια ήταν κρίσιμο για τον Καβαλιέρε, δεδομένων των περιπετειών του με την δικαιοσύνη και ο Αλφάνο πράγματι έδωσε σκληρό αγώνα για να σώσει το αφεντικό του, προωθώντας μεταξύ άλλων και νόμο που χάριζε ασυλία, μεταξύ άλλων και στον πρωθυπουργό και ο οποίος τελικά ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο.
Έτσι σιγά-σιγά το αστέρι του Αλφάνο – ενός σταθερού τηλεοπτικού ομιλητής που σπάνια χάνει την ψυχραιμία του – άρχισε να ανεβαίνει στο πολιτικό στερέωμα και μαζί με το «αστέρι» αυξάνονταν και οι εσωκομματικοί του εχθροί.
Παρέμεινε πιστός στον Μπερλουσκόνι όταν ο συνιδρυτής του Κόμματος της Ελευθερίας, Τζιανφράνκο Φίνι επαναστάτησε εναντίον του το 2010, μια ανταρσία και ένα «διαζύγιο» που αποδυνάμωσε μεν την τότε κυβέρνηση, καταδίκασε όμως τον Φίνι και τους οπαδούς του στην πολιτική αφάνεια.
Ο διορισμός του στο αξίωμα του γραμματέα του κόμματος το 2011, χαρακτηρίστηκε ως η ανάθεση της δουλειάς στον πλέον υπάκουο και λιγότερο απειλητικό «λοχαγό» που μπορούσε να βρει ο Μπερλουσκόνι. Το αποκορύφωμα αυτής της σχέσης αφεντικού-υποτακτικού ήταν όταν στις τελευταίες εκλογές, κατ’απαίτηση των συμμάχων του, ο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε ότι δεν θέτει υποψηφιότητα για την πρωθυπουργία, αναθέτοντας το έργο στον Αλφάνο. Οταν όμως οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μειωμένα από τα αναμενόμενα ποσοστά, ο Καβαλιέρε έσκισε, όπως συνηθίζει, το «συμβόλαιο», γκρέμισε τον Αλφάνο από την κορυφή και σκηνοθέτησε άλλη μια δραματική επιστροφή στα πολιτικά δρώμενα που παρ’ ολίγο να του χαρίσει και την νίκη. Απομένει τώρα να δούμε εάν η ανοιχτή αμφισβήτηση του μέντορα του θα αναδείξει τον Αλφάνο- που οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του έχουν βαφτίσει «πετυχημένος χαμένος», σε ηγέτη χωρίς δεκανίκια.
Διαβάστε επίσης: Κοινοβουλευτική ομάδα σχηματίζουν οι «αντάρτες» της ιταλική κεντροδεξιάς
Οι επικριτές του σημειώνουν ότι έκανε την κίνηση του όταν ο Μπερλουσκόνι είχε ήδη «γονατίσει» από την καταδίκη του και τον επικείμενο εξοβελισμό του από την Γερουσία. Ωστόσο, ότι κι αν επιφυλάσσει το μέλλον για τον Αλφάνο, πιθανότατα οι «τολμηρές» αποφάσεις του επιτάχυναν την πολιτική κατάρρευση του Καβαλιέρε και ίσως του χαρίσουν ένα καλό προβάδισμα έναντι άλλων δελφίνων για την ηγεσία της ανανεωμένης κεντροδεξιάς. Εάν το καταφέρει- δεδομένου ότι ο ίδιος είναι 44 ετών, ο πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα 47 και το άλλο ανερχόμενο αστέρι της κεντροαριστεράς ο Ματέο Ρέντζι μόλις 38 ετών – τότε οι μετατοπίσεις των τελευταίων ημερών μπορεί να σημάνουν και αλλαγή γενεάς στην κορυφή της πολιτικής της Ιταλίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο Μπερλουσκόνι φαίνεται ότι έπαιξε και έχασε αυτή την φορά ίσως για τα καλά…
