Oxfam: Το 83% της επισιτιστικής βοήθειας στη Γάζα δεν φτάνει ποτέ στους έχοντες ανάγκη
Η πείνα που προκαλείται από τις συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ, η οποία κατηγορεί τα αντιμαχόμενα μέρη ότι χρησιμοποιούν τα τρόφιμα ως όπλα και εμποδίζουν τη βοήθεια, σύμφωνα με νέα έκθεση της βρετανικής ΜΚΟ Oxfam που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη, για την Παγκόσμια Ημέρα Τροφίμων.
Από 7.000 έως και 21.000 άνθρωποι είναι πιθανό να πεθαίνουν κάθε μέρα από την πείνα σε χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις, ανέφερε η έκθεση που τιτλοφορείται Food Wars.
Η Oxfam εξέτασε 54 χώρες που αντιμετωπίζουν συγκρούσεις, αποκαλύπτοντας ότι σε αυτές οφείλεται σχεδόν το σύνολο των 281,6 εκατομμυρίων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σήμερα οξεία πείνα. Οι συγκρούσεις αποτελούν επίσης σημαντικό παράγοντα αναγκαστικής εκτόπισης σε αυτές τις χώρες, η οποία έχει φτάσει σήμερα το ρεκόρ των 117 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι συγκρούσεις όχι μόνο τροφοδοτούν την πείνα, αλλά ότι τα αντιμαχόμενα μέρη χρησιμοποιούν ενεργά τα τρόφιμα ως όπλο, στοχεύοντας τις υποδομές τροφίμων, νερού και ενέργειας, καθώς και εμποδίζοντας την επισιτιστική βοήθεια.
Τον Σεπτέμβριο, τρεις ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποίησαν για «μια κρίση πείνας ιστορικών διαστάσεων» εν μέσω του εμφυλίου πολέμου στο Σουδάν, ενώ το ποσοστό των νοικοκυριών που πλήττονται από υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας στη Γάζα είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί ποτέ παγκοσμίως από τα τέλη του περασμένου έτους.
«Καθώς οι συγκρούσεις μαίνονται σε όλο τον κόσμο, η πείνα έχει μετατραπεί σε θανατηφόρο όπλο που χρησιμοποιούν οι αντιμαχόμενες πλευρές κατά παράβαση των διεθνών νόμων», δήλωσε η Έμιλι Φαρ της Oxfam, η οποία εργάζεται στον τομέα της επισιτιστικής και οικονομικής ασφάλειας.
«Οι σημερινές επισιτιστικές κρίσεις είναι σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένες. Σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι στη Γάζα -όπου το 83% της απαραίτητης επισιτιστικής βοήθειας δεν φτάνει σήμερα- και πάνω από τρία τέταρτα του ενός εκατομμυρίου στο Σουδάν λιμοκτονούν, καθώς οι καταστροφικές συνέπειες των πολέμων στα τρόφιμα είναι πιθανό να συνεχίσουν να υφίστανται για πολλές γενιές».
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι οι κρίσεις πολέμου, εκτοπισμού και πείνας εμφανίζονται σε χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές πρωτογενών προϊόντων. Για παράδειγμα, το 95% των εξαγωγικών εσόδων του Σουδάν προέρχεται από τον χρυσό και την κτηνοτροφία. Οι εξορυκτικές δραστηριότητες έχουν οδηγήσει σε βίαιες συγκρούσεις, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, καθώς το υποβαθμισμένο και μολυσμένο περιβάλλον γίνεται αβίωτο.
Σύμφωνα με την Oxfam, αυτό υπογραμμίζει τις αποτυχίες των προσπαθειών οικοδόμησης της ειρήνης που βασίζονται σε ένα μοντέλο οικονομικής φιλελευθεροποίησης που επικεντρώνεται στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και στην προώθηση οικονομιών με γνώμονα τις εξαγωγές, το οποίο συχνά επιδεινώνει αντίθετα την ανισότητα.
«Οι ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας -τόσο οι ξένες όσο και οι εγχώριες- έχουν συχνά επιδεινώσει την πολιτική και οικονομική αστάθεια, καθώς οι επενδυτές καταλαμβάνουν τον έλεγχο της γης και των υδάτων, εκτοπίζοντας τους τοπικούς πληθυσμούς» είπε η Φαρ.
Οι συγκρούσεις συχνά εντείνουν άλλες κρίσεις, όπως οι κλιματικοί κλυδωνισμοί, η οικονομική αστάθεια και η ανισότητα.Οι καταστροφές που σχετίζονται με το κλίμα, όπως οι ξηρασίες και οι πλημμύρες, σε συνδυασμό με την αύξηση των παγκόσμιων τιμών των τροφίμων λόγω των πανδημικών διακοπών και των διαταραχών από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, έχουν κλιμακώσει τις κρίσεις πείνας στην Ανατολική και Νότια Αφρική.
Η Oxfam προειδοποίησε ότι η παγκόσμια δέσμευση για «μηδενική πείνα» έως το 2030 καθίσταται όλο και πιο ανέφικτη. Κάλεσε τη διεθνή κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, να θέσει προ των ευθυνών τους όσους ευθύνονται για «εγκλήματα πείνας» βάσει του διεθνούς δικαίου.
«Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της επισιτιστικής ανασφάλειας και των συγκρούσεων, οι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν τα βαθύτερα αίτια των συγκρούσεων: αποικιακές κληρονομιές, αδικίες, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανισότητες – αντί να προσφέρουν επιφανειακές λύσεις», υπογράμμισε η Φαρ.
