Πέθανε ο Σιμόν Πέρες

Ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης και πρώην πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες πέθανε τη νύκτα σε ηλικία 93 ετών έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο, ανακοίνωσε ο γιατρός του Ράφι Γουόλντεν.

Ο Σιμόν Πέρες έφυγε από τη ζωή περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογενείας του, δήλωσε άνθρωπος του περιβάλλοντός του.

Με τον Σιμόν Πέρες χάνεται μία ιστορική φυσιογνωμία, ο τελευταίος επιζών της γενιάς των πατέρων του κράτους του Ισραήλ και ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες των συμφωνιών του Οσλο που έθεσαν τις βάσεις της παλαιστινιακής αυτονομίας στη δεκαετία του ΄90.

Αρχιτέκτονας των συμφωνιών του Οσλο

Ο Σιμόν Πέρες ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες των ιστορικών συμφωνιών του Οσλο (1993-1995) ανάμεσα στο Ισραήλ και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Οι συμφωνίες έθεσαν τις βάσεις της παλαιστινιακής αυτονομίας και προορίζονταν, τότε, να οδηγήσουν σε μία συνθήκη ειρήνης.

Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του μεγάλου πολιτκιού του αντιπάλου του Γιτζάκ Ραμπίν, ήταν επιφορτισμένος με τις διαπραγματεύσεις. Για τον ρόλο αυτόν τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1994, μαζί με τον Γιάσερ Αραφάτ και τον Γιτζάκ Ραμπίν.

Η λύση των δύο κρατών, ενός ισραηλινού και ενός παλαιστινιακού, που θα συνυπάρχουν εν ειρήνη «είναι ο μοναδικός δυνατός δρόμος για τον τερματισμό της τρομοκρατίας, της βίας και του μίσους», έλεγε ακόμη τον περασμένο Φεβρουάριο εν μέσω του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει το παλαιστινο-ισλαηλινό ζήτημα.

Ο Σιμόν Πέρες συμμετείχε επίσης στην ειρηνευτική διαδικασία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, τις δύο μόνες αραβικές χώρες με τις οποίες το Ισραήλ έχει υπογράψει συνθήκη ειρήνης.

Ενα γεράκι που έγινε περιστέρι

«Δεν άλλαξα εγώ. Πιστεύω ότι η κατάσταση άλλαξε. Οσο η ύπαρξη του Ισραήλ τελούσε υπό απειλήν, ήμουν αυτό που αποκαλείτε γεράκι…Από τη στιγμή που αισθάνθηκα ότι οι Αραβες ήσαν ανοικτοί σε διαπραγματεύσεις, είπα ότι αυτό είναι που θα προτιμούσαμε και εμείς», είχε δηλώσει στο περιοδικό Time τον Φεβρουάριο.

Διακεκριμένη προσωπικότητα

Στο Ισραήλ, η αύρα του τελευταίου επιζώντα των πατέρων του έθνους και η συνεχής παρουσία του επί δεκαετίες στην πολιτική ζωή τον επέβαλαν ως διακεκριμένη προσωπικότητα.

Δύο φορές πρωθυπουργός από το 1984 έως το 1986 και από το 1995 έως το 1996, πρόεδρος από το 2007 έως το 2014, υπουργός Αμυνας, Εξωτερικών, Οικονομικών…συνοδοιπόρος των Μπεν Γκουριόν, Γιτζάκ Ραμπίν, Αριέλ Σαρόν.

Στη δεκαετία του ’50, από τη θέση του γενικού διευθυντή του υπουργείου Αμυνας είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην τροφοδοσία του Ισραήλ με σύγχρονα όπλα, κυρίως από τη Γαλλία.

Ελαβε μέρος στην προετοιμασία της εκστρατείας του Σουέζ το 1956 με τη συμμετοχή του Ισραήλ , της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά την εθνικοποίηση της Διώρυγας.

Ως υπουργός Αμυνας στη δεκαετία του ’70 εγγυήθηκε για την εγκατάσταση των πρώτων εβραϊκών οικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, των θεωρούμενων παράνομων από τον ΟΗΕ και κύριο εμπόδιο για την ειρήνη.

Ηταν πρωθυπουργός το 1996, όταν περισσότεροι από 100 άμαχοι σκοτώθηκαν σε προσφυγικό καταυλισμό του ΟΗΕ που βομβαρδίσθηκε από το Ισραήλ στο χωριό Κανά του Λιβάνου.

Πατέρας του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ

Από τη θέση του γενικού διευθυντή του υπουργείου Αμυνας, ο Σιμόν Πέρες έθεσε τις βάσεις του ισραηλινού πυρηνικού προγράμματος και πρωτοστάτησε στην κατασκευή του αντιδραστήρα της Ντιμόνα, με τη βοήθεια της Γαλλίας.

Υπήρξε ο εμπνευστής της πολιτικής της αμφισημίας, που βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, σχετικά με το αν το Ισραήλ κατέχει ή όχι πυρηνικά όπλα.

Για την κατασκευή του αντιδραστήρα της Ντιμόνα, ο Σιμόν Πέρες είχε χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία την ενεργειακή πενία, αλλά αναφέρθηκε επίσης και στον αποτρεπτικό του ρόλο.

«Δεν έχω καμία αμφιβολίαν για το γεγονός ότι η Ντιμόνα έδωσε στο Ισραήλ μία αποτρεπτική διάσταση. Για μένα η Ντιμόνα αποτέλεσε το πρώτο βήμα προς το Οσλο», έλεγε το 2014.

Προστατευόμενος του Μπεν Γκουριόν

Γεννημένος το 1923 σε εύπορη οικογένεια στην τότε Πολωνία και σημερινή Λευκορωσία, ο Σιμόν Πέρες μετανάστευσε το 1934 στην Παλαιστίνη που τελούσε υπό βρετανική εντολή.

Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στο σύστημα των κιμπούτζ και κατατάχθηκε το 1947 στη Haganah, τον πρόδρομο του ισραηλινού στρατού, όπου τον έθεσε υπό την προστασία του ο ιδρυτής του κράτους του Ισραήλ, ο Μπεν Γκουριόν.

Εξελέγη στο κοινοβούλιο το 1959, όπου είχε συνεχή παρουσία μέχρι το 2007, οπότε ανακηρύχθηκε πρόεδρος του Ισραήλ.