Ποιες δεξιότητες χρειάζονται παιδιά και νέοι για να επιβιώσουν στην πανδημία;
των Henrietta H. Fore* & Robert E. Moritz**
Για τα παιδιά και τους νέους που θέλουν να αποκτήσουν εκπαίδευση και δεξιότητες, ο COVID-19 έκανε μια δύσκολη κατάσταση ακόμη χειρότερη.
Πριν από την πανδημία, είχαν να αντιμετωπίσουν μια αυξανόμενη αναντιστοιχία μεταξύ των δεξιοτήτων που έμαθαν στο σχολείο και εκείνων που χρειάζονταν για εύρεση εργασίας.
Τώρα, κάτω από τη σκιά του COVID-19, πάνω από ένα δισεκατομμύριο νέοι είναι εκτός σχολείου εντελώς. Και εκατομμύρια νέοι που ήταν έτοιμοι να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό δεν μπορούν να βρουν θέσεις εργασίας.
Αυτή η στιγμή αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία να ξανασκεφτούμε πώς και τί εκπαίδευση και δεξιότητες παρέχονται για να προετοιμάσουν τους μαθητές για έναν ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο εργασίας.
Έτσι, την Παγκόσμια Ημέρα Δεξιοτήτων των Νέων, αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε νέους από την Αλγερία, την Αργεντινή και τη Νότια Αφρική για να ακούσουμε τις σκέψεις τους σχετικά με το πώς μπορούμε να επανασχεδιάσουμε και να φανταστούμε εκ νέου τα συστήματα εκπαίδευσης και δεξιοτήτων για να καλύψουμε τις ανάγκες τους.
- Σύγχρονες δεξιότητες, όχι ξεπερασμένα προγράμματα σπουδών
Υπάρχει μια έντονη αίσθηση ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν εξοπλίζουν αυτήν τη στιγμή τους νέους με τις σωστές δεξιότητες και δεν διδάσκουν με τρόπο που να αξιοποιεί στο έπακρο τη σύγχρονη τεχνολογία και τη νοοτροπία των νέων σήμερα.
«Πιστεύω ότι πρέπει να ενημερώσουμε τους εκπαιδευτικούς για το γεγονός ότι τα εκπαιδευτικά προγράμματα είναι ξεπερασμένα», λέει ο 20χρονος Rafik Amrani, ο οποίος σπουδάζει επιστήμη επιχειρήσεων και υπολογιστών στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Πιστεύει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. «Ξέρουν ποιες δεξιότητες λείπουν, ώστε να μπορούν να πουν στους εκπαιδευτικούς ποιες δεξιότητες είναι σχετικές», προσθέτει.
- Οι «οριζόντιες» δεξιότητες είναι το μυστικό
Οι νέοι συμφωνούν ότι για να έχουν επιτυχία στο μέλλον της εργασίας, η γενιά τους θα χρειαστεί ισχυρές «οριζόντιες» δεξιότητες όπως επικοινωνία, κριτική σκέψη και ανθεκτικότητα – και ότι θα πρέπει να συνεχίσουν να μαθαίνουν όλη τους τη ζωή.
Σύμφωνα με τον Ulises Brengi, φοιτητή αρχιτεκτονικής τοπίου στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τις δεξιότητες ως υψηλού επιπέδου, ακαδημαϊκές γνώσεις, και να τις δούμε περισσότερο σαν ανθρώπινες δεξιότητες. «Ελπίζω ότι αυτή η κρίση θα μας οδηγήσει σε μια νέα και πιο υπεύθυνη οικονομία, όχι μόνο με βάση το κέρδος. Για να το επιτύχουμε αυτό, χρειαζόμαστε άτομα με ισχυρές οριζόντιες δεξιότητες», προσθέτει.
- Ψηφιακή συνδεσιμότητα και ψηφιακή μάθηση
Ένα άλλο θέμα είναι η δυνατότητα της ψηφιακής συνδεσιμότητας και της διαδικτυακής μάθησης ώστε να επεκτείνει την πρόσβαση σε ευκαιρίες για νέους σε όλο τον κόσμο.
«Για να φανταστούμε ξανά το μέλλον των δεξιοτήτων, νομίζω ότι χρειαζόμαστε πιο διαφορετικά προγράμματα ανταλλαγής μάθησης στο διαδίκτυο. Και αν μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι κάθε νέος, παντού, έχει πρόσβαση σε κινητό τηλέφωνο και στο Διαδίκτυο, αυτός είναι ένας τρόπος για εμάς να οικοδομήσουμε ένα δίκαιο μέλλον για τις δεξιότητες», πρόσθεσε ο Brengi.
- Προσέγγιση ευάλωτων κοινοτήτων
Η πρόσβαση είναι ένα άλλο βασικό θέμα. «Είναι η έννοια της αποκέντρωσης της εκπαίδευσης και της κατανόησης ότι η μάθηση δεν συμβαίνει μόνο στην τάξη», λέει η Maryam Elgoni, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στις διεθνείς σχέσεις από τη Νότια Αφρική. «Αφορά επίσης συγκεκριμένα την προσπάθεια προσέγγισης όσων είναι εκτεθειμένοι σε δύσκολες καταστάσεις».
«Από την πλευρά της επιχείρησης, πρόκειται για τη δημιουργία ευκαιριών για άτομα σε ευάλωτους χώρους», πρόσθεσε. «Όταν λέμε ότι οι άνθρωποι κάνουν πρακτική άσκηση, αυτό συμβαίνει συχνά επειδή βρίσκονται κοντά σε πόλεις ή έχουν πρόσβαση σε επιχειρηματικά πάρκα. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι νέοι σε ευάλωτες κοινότητες έχουν επίσης πρόσβαση σε αυτές τις ευκαιρίες».
* Εκτελεστική Διευθύντρια, UNICEF
** Παγκόσμιος Πρόεδρος, PwC
Πηγή: World Economic Forum, weforum.org
