Ποιο ήταν το «κρυφό» σχέδιο για την Ελλάδα που δεν προχώρησε

O Γιόζεφ Άκερμαν σίγουρα δεν είναι κάποιος τυχαίος. Ο Ελβετός τραπεζίτης, εκτός από πρώην επικεφαλής της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, της Deutsche Bank, υπήρξε ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών της Καγκελαρίας τα προηγούμενα χρόνια, ως ο πλέον καταρτισμένος σε θέματα αγορών.

Επίσης είναι γνωστός ο ρόλος του στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που είχαν στα χέρια τους ιδιώτες επενδυτές (PSI).

Στις αρχές της ελληνικής κρίσης, όταν τα spreads άρχισαν σιγά – σιγά να παίρνουν την ανιούσα, είχε αναλάβει τον ρόλο «γεφυροποιού» Ελλάδας – Γερμανίας, κατ΄ εντολήν της καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ. Με αυτή την αποστολή και όταν ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ήταν ήδη σε διαπραγματεύσεις με Γερμανία και Γαλλία, επισκέφθηκε την Ελλάδα στις 26 Φεβρουαρίου του 2010, σχεδόν δύο μήνες πριν τις ανακοινώσεις Παπανδρέου στο Καστελόριζο για προσφυγή της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, που κατέληξε στην υπογραφή του πρώτου Μνημονίου και στο πρώτο πακέτο ύψους 110 δισ. ευρώ για την Ελλάδα (80 δισ. ευρώ από την Ε.Ε. και 30 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ).

Την ημέρα της επίσκεψης του, αναζωπυρώθηκαν τα σενάρια για αγορά κρατικών ομολόγων από τον γερμανικό κολοσσό, με αποτέλεσμα την αποκλιμάκωση του spread στις 368 μονάδες από 330, μόλις σε μια ημέρα. Τότε υπήρξαν πολλά δημοσιεύματα ότι ο Άκερμαν έχει ένα σχέδιο για την Ελλάδα, προσωρινό μεν, αλλά ικανό να αποκλιμακώσει τις πιέσεις των αγορών προς την Αθήνα, μέχρι να μπορέσει η χώρα να ανασυνταχθεί και να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Ο Άκερμαν μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» παραδέχθηκε την ύπαρξη αυτού του σχεδίου, για το οποίο τότε είχε αρνηθεί να κάνει σχόλια. Μάλιστα σε ερωτήσεις δημοσιογράφων εκείνη την περίοδο, απάντησε ότι βρίσκεται στην Ελλάδα επειδή αγαπά τη χώρα και τον ωραίο καιρό της, ενώ ανέφερε ότι συναντήθηκε με κυβερνητικούς αξιωματούχους και ότι είχε την τιμή να γίνει δεκτός από τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό με τον οποίο είχε «πολύ επικοδομητικό διάλογο για την παγκόσμια κατάσταση».

Μετά από τέσσερα χρόνια , όπως αναφέρει στην εφημερίδα, παραδέχεται ότι υπήρχε σχέδιο που είχε ως στόχο να κερδίσει πολύτιμο χρόνο για την Ελλάδα και να απαλύνει την κρίση του δημόσιου χρέους και για την υλοποίησή του προέβλεπε την υποστήριξη της γερμανικής και της γαλλικής κυβέρνησης. Ωστόσο, καθώς οι διασώσεις τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων ήταν ακόμη νωπές, μπροστά στις επερχόμενες σημαντικές περιφερειακές εκλογές (Μάιο 2010) το Βερολίνο εμφανίστηκε τελικά απρόθυμο να συμμετάσχει στο σχέδιο.

Τι προέβλεπε το σχέδιο Άκερμαν; Καθώς το 2010 δεν υπήρχε κάποιος μηχανισμός στήριξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρά το γεγονός ότι η κρίση χτυπούσε την πόρτα όλης της Ευρωζώνης και επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορούσε να χορηγήσει δάνειο στο ελληνικό Δημόσιο, την δουλειά φαίνεται ότι θα μπορούσε να αναλάβει μια ιδιωτική τράπεζα η οποία θα χορηγούσε δάνειο 20-25 δισ. ευρώ, εν όψει της αναχρηματοδότησης των ομολόγων που έληγαν για την Ελλάδα τον Απρίλιο – Μάιο του 2010.

Αυτή η τράπεζα από πλευράς Γερμανίας ήταν η Deutsche Bank, όμως η λύση της χορήγησης δανείου από την γερμανική τράπεζα προϋπόθέτε την σχετική «εντολή» από την γερμανική κυβέρνηση με παροχή εγγύησης από το Γερμανικό Δημόσιο, δηλαδή την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ.

Κάτι που δεν έγινε ποτέ τότε, με τους Ευρωπαίους να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη Μέρκελ να έχει ως βασική προτεραιότητα της, τις γερμανικές εκλογές που ακολουθούσαν και στις οποίες τελικά επικράτησε με άνεση.

Κατά τις τότε πληροφορίες, το σχέδιο έχει τρεις βασικούς άξονες:

1. Παροχή εγγυήσεων για τον δανεισμό της Ελλάδας, κάτι που έχει υποσχεθεί και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, αλλά δεν τήρησε.

2. Δανεισμός του ελληνικού Δημοσίου με κοινοπρακτικό δάνειο του οποίου μπορούσε να ηγηθεί η Deutsche Βank και να συμμετέχουν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.

3. Στήριξη των ελληνικών ομολόγων μέσω των μηχανισμών της αγοράς. Εκείνη την περίοδο μάλιστα ήταν πολλά τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για επαναγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά από μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, ανάμεσα στις οποίες ήταν η Deutsche Bank και η Goldman Sachs, ως μια πιθανή λύση «ελάφρυνσης» του ελληνικού χρέους, αλλά αντιμετωπίζονταν με αφορισμούς από κάποιους που υποστήριζαν ότι το ελληνικό χρέος δεν θέλει καν «κούρεμα», ότι είναι βιώσιμο και ότι αν γίνει αναδιάρθρωση θα καταστραφούμε…Μάλιστα τον Ιούνιο του 2010, το Spiegel Magazine ανέφερε σε άρθρο του πως η Deutsche Bank είχε εισηγηθεί πίστωση στην Ελλάδα ύψους 500 εκατ. ευρώ, ενώ σε αντίστοιχες κινήσεις είχαν γίνει και από άλλες εταιρείες όπως η Pimco, που είχε στην κατοχή της τότε μεγάλο αριθμό ελληνικών ομολόγων.

Βέβαια, το οικονομικό πλάνο αυτής της επιλογής ήταν η εξαγορά χρόνου, με ένα ποσό μερικών δισ που θα μας δάνειζαν οι Γερμανοί με τους Γάλλους και έναν ισόποσο δανεισμό από τις αγορές με υψηλό επιτόκιο. Προφανώς τα χρήματα αυτά είχαν σκοπό να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό του 2010 και σε καμία περίπτωση δεν κάλυπταν τις ανάγκες της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Από τότε άλλωστε τα χρήματα που έχουμε πάρει διαμέσου και κατ΄ επέκταση του μηχανισμού στήριξης που δημιουργήθηκε είναι περίπου 15πλάσια!

Επίσης η χθεσινή αποκάλυψη Άκερμαν συνιστά ακόμη μια ηχηρή διάψευση της συνομωσιολογίας ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα και υπήρχε συμφωνία από το 2009 και αποδεικνύει πως η κυβέρνηση ΓΑΠ έψαξε τουλάχιστον εναλλακτικές λύσεις μέχρι το πρώτο Μνημόνιο, με τις ευλογίες βέβαια της τότε ηγεσίας του Ταμείου.

Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά είναι παρελθόν και είναι σίγουρο ότι μένει πολλά να αποκαλυφθούν για τη κρίσιμη διετία 2010 – 2012, που έβαλαν τη χώρα σε μεγάλη περιπέτεια.

Η συνέντευξη όμως του πρώην επικεφαλής της Deutsche Bank αποδεικνύει ότι η Ευρωζώνη άργησε «εγκληματικά» να παρέμβει, με μεγάλη ευθύνη της Γερμανίας και στο τέλος «φόρτωσε» στην πλάτη μας και το ΔΝΤ, φοβούμενη να αντιμετωπίσει άμεσα την κατάσταση.