Ποιος χαίρετε και γελά στην Κίνα;
«Ελάχιστοι», απαντούν οι τελευταίες μελέτες.
Ποιοι είναι οι πιο χαρούμενοι Κινέζοι; Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε σχετική έρευνα του περιοδικού Xiaokang απάντησε με μια φωνή: μα φυσικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, που έχουν εξασφαλισμένη θέση εργασίας και απολαμβάνουν περισσότερα προνόμια στο κράτος πρόνοιας.
Ωστόσο, η άρτι εκδοθείσα Έκθεση για την Ψυχική Υγεία στην Αγορά Εργασίας στην Κίνα, με πλήρη στοιχεία του 2012, καταδεικνύει ότι η πεποίθηση αυτή δεν είναι παρά ένας ακόμη αστικός μύθος. Απαντώντας οι ίδιοι για τις συνθήκες εργασίας τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι -κυρίως οι στρατιές των χαμηλόβαθμων αξιωματούχων- δηλώνουν κάθε άλλοι παρά ευτυχείς. Για την ακρίβεια, θεωρούν ότι, ανά την κινεζική επικράτεια, είναι οι πιο δυστυχισμένοι.
Άρα, ποιοι είναι οι ευτυχέστεροι στη χώρα; Λογικά, θα έπρεπε να είναι όσοι ανήκουν στην ευγενή, κλειστή κάστα των πλουσίων. Όμως και αυτοί υποστηρίζουν ότι δεν πετούν από την χαρά τους. Σύμφωνα με τη φετινή Έκθεση για την Συγκέντρωση Πλούτου από Ιδιώτες, που δημοσίευσε η Bain & Company στα τέλη Μαΐου, από τους περίπου 700.000 Κινέζους που δηλώνουν περιουσιακά στοιχεία άνω των 10 εκατομμυρίων γουάν (1,25 εκατ. ευρώ), το 60% προχωρά ήδη τις διαδικασίες για μετεγκατάσταση σε άλλη χώρα, ενώ ένας στους τρεις πλέον επενδύει προληπτικά σε offshore εταιρίες – με ρυθμούς διπλάσιους δηλαδή συγκριτικά με το 2011.
Διαβάστε ακόμη: Σαρωτικές αλλαγές στην Κίνα
Ο λόγος που επικαλούνται είναι ο συνηθισμένος. Τα χρήματα, παραδέχονται, τελικά δεν μπορούν να αγοράσουν τα πάντα. Στην Κίνα εν προκειμένω, το μότο αυτό αφορά στην σωστή εκπαίδευση, στις περιβαλλοντικές συνθήκες, στην ασφάλεια των τροφίμων και -κυρίως- σε ένα υγιές επενδυτικό κλίμα, που θα προστατεύεται από τους νόμους.
«Όταν ακόμη και η ελίτ, που κρατά στα χέρια της την εξουσία και τον πλούτο της Κίνας, δυσκολεύεται να βρει την ευημερία, δεν είναι υπερβολικό να ζητάμε από τον απλό κόσμο να είναι ευτυχισμένος;», σχολιάζει η κινεζική οικονομική επιθεώρηση Economic Observer.
«Ειδικά οι τελευταίοι αναγκάζονται να ταξιδεύουν μέχρι και το Χονγκ Κονγκ για να αγοράσουν ασφαλές για κατανάλωση γάλα για τα παιδιά τους, δίνουν μάχη για να βρουν ένα σακί με μη μολυσμένο ρύζι, πνίγονται από την ατμοσφαιρική ρύπανση και αγωνίζονται καθημερινά για να επιβιώσουν».
Διαβάστε ακόμη: Πάνω από 300 δισεκατομμυριούχοι στην Κίνα!
«Πρόκειται για μια κατάσταση όπου δεν μπορεί κανείς να βγει νικητής», παρατηρεί το άρθρο. «Όλοι αισθάνονται δυστυχείς· και αυτοί που είναι στην βάση της πυραμίδας και αυτοί που καταλαμβάνουν την κορυφή της, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να την εγκαταλείψουν. Ουδείς αισθάνεται άτρωτος από την κοινωνική πραγματικότητα. Όμως αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια είναι η γενικευμένη αίσθηση αδυναμίας να αλλάξουν τις ζωές τους. Σε μία εποχή, όπου αυτό που μετρά είναι το από πού κρατά η σκούφια σου, φαντάζει δύσκολο να πετύχει κανείς μόνο χάρη στους κόπους και τις προσπάθειες που καταβάλει».
«Για να αλλάξει η κοινωνική κατάσταση και για να ευημερεί ο κόσμος», καταλήγει ο Economic Observer, «είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μία ανοιχτή, διαφανής και βασισμένη σε αξιοκρατικά κριτήρια κοινωνία, με νόμους και διακριτούς δίκαιους κανόνες, ώστε κανείς να μην είναι ανασφαλής».
«Η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να παρέχει καλύτερο κοινωνικό κράτος, προκειμένου οι πολίτες να απολαμβάνουν τα προνόμια της υγειονομικής περίθαλψης και της συνταξιοδότησής τους. Έτσι, θα μπορούν οι πλούσιοι να αισθάνονται πιο ασφαλείς, οι λιγότερο ευεργετημένοι να ζουν με αξιοπρέπεια και όλοι να επιδοθούν σε ένα κυνήγι ευτυχίας, μέσα από την χαρά της δικής τους προσπάθειας και δημιουργίας».
