«Πυροσβέστης» της χρονιάς η CEO της General Motors
Η Μέρι Μπάρρα ανέλαβε την εταιρεία σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας της - και κατάφερε να διαχειριστεί με επιτυχία τις προκλήσεις.
Του Μπεν Γκέιερ
Όταν η Μέρι Μπάρρα ανέλαβε τα ηνία της General Motors τον περασμένο Γενάρη, δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί τι θα ακολουθούσε στο υπόλοιπο του έτους.
Το 2014, η Μπάρρα βρέθηκε να διαχειρίζεται ίσως την πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας 106 ετών αυτοκινητοβιομηχανίας· μόνο η χρεοκοπία της πριν από μερικά χρόνια μπορεί να συγκριθεί με τα φετινά προβλήματα. Κατά τη διάρκεια του έτους, εμφανίστηκε στο Κογκρέσο πολλές φορές και έγινε αποδέκτης της οργής του αμερικανικού κοινού.
Μπορεί να ήταν σχετικά καινούργια στη θέση της διευθύνουσας συμβούλου, αλλά έδωσε κυριολεκτικά ζωή στην GM. Η ανάκληση οχημάτων που κλήθηκε να διαχειριστεί δεν ήταν μικρό πράγμα· μιλάμε για εκατομμύρια ανακληθέντων οχημάτων, και τουλάχιστον 12 θανάτους που αποδόθηκαν σ’ έναν προβληματικό διακόπτη ανάφλεξης.
Η εταιρεία αντιμετώπισε σκληρή κριτική επειδή περίμενε 11 χρόνια για να ξεκινήσει την ανάκληση εκατομμυρίων οχημάτων με προβλήματα στον διακόπτη ανάφλεξης. Οι απώλειες ανθρώπινης ζωής θα μπορούσαν να έχουν αποτραπεί αν η εταιρεία είχε αντιδράσει νωρίτερα στα τεχνικά προβλήματα των οχημάτων της.
Με ένα μαγικό τρόπο, όμως, η Μπάρρα κατάφερε να βγει όρθια από την κρίση, παρόλο που η φήμη της GM καταβαραθρώθηκε. Πώς τα κατάφερε;
Η απάντηση βρίσκεται σ’ έναν απλό συνδυασμό ταπεινότητας, ειλικρίνειας και πραγματικής επιθυμίας διόρθωσης των σφαλμάτων που οδήγησαν στα προβλήματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Η Μπάρρα επανειλημμένα δηλώνει ότι δεν θέλει η GM να …διαγράψει το σκάνδαλο, ή να το αφήσει πίσω της. Δεν θέλει όλο αυτό να μείνει μια μακρινή κακή ανάμνηση. Αντίθετα, λέει ότι θα ήθελε το σκάνδαλο να παραμείνει μια υπενθύμιση του τι μπορεί να συμβεί όταν οι άνθρωποι δεν κάνουν το σωστό, και να χρησιμοποιήσει το πάθημα για να αλλάξει η κουλτούρα της εταιρείας.
Αρκεί να συγκρίνετε την αντίδρασή της με εκείνη του Τόνι Χάουαρντ το 2010, με την πετρελαιοκηλίδα του Deepwater Horizon. Το στέλεχος της BP πάντα φαινόταν να ανησυχεί περισσότερο για το πότε θα μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του και να λύσει τα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε το ατύχημα στην BP, παρά με το να διορθώσει εκείνους τους παράγοντες που οδήγησαν στην πετρελαιοκηλίδα, ή να βοηθήσει όσους επλήγησαν απ’ αυτήν.
Η Μπάρρα, αντίθετα, βρέθηκε στο επίκεντρο της κρίσης, ανέλαβε τις ευθύνες της, και έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για τα θύματα και τους συγγενείς τους. Έτσι, απέτρεψε την εταιρεία της απ’ το να εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφής, ενώ ταυτόχρονα εξασφάλισε τις συνθήκες ώστε να μην επαναληφθεί κάποιο παρεμφερές πρόβλημα.
