Ποιος θα εκπροσωπήσει τους «μη προνομιούχους»;
Στην Ελλάδα υπάρχει ένας κομμάτι της κοινωνίας που τα τελευταία χρόνια έχει δει τις αμοιβές του να αυξάνονται, την αξία της ακίνητης περιουσίας του σχεδόν να διπλασιάζεται και τις επενδύσεις σε μετοχές ή ομόλογα να υπερ-αποδίδουν. Πρόκειται για ένα τμήμα της κοινωνίας που εισπράττει μέρισμα από τους ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης και έχει αφήσει πολύ πίσω του πλέον την κρίση. Την ίδια στιγμή υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας – κυρίως αλλά όχι μόνο νέοι ηλικίας 18-35 – που ζουν με χαμηλούς μισθούς, δίχως ακίνητη περιουσία ή πολύ χαμηλής αξίας και σχεδόν καθόλου αποταμίευση ή επενδυτική δυνατότητα. Πρόκειται για ένα μέρος που δεν είναι απαραίτητα μη μορφωμένο, αλλά στερείται προσβάσεων σε δικτύωση και δεν διαθέτει σοβαρές προοπτικές επαγγελματικής ανέλιξης. Είναι στην πραγματικότητα χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό ή στην εστίαση, στην ασφαλιστική αγορά ή σε υπηρεσίες, σε τομείς που υπερ-αποδίδουν σε αριθμούς αλλά δεν πληρώνουν καλά ή δεν έχουν μεγάλα περιθώρια εξέλιξης.
Τι θέλουν να ακούσουν αυτοί οι άνθρωποι; Ένα πολιτικό σχέδιο που τους συμπεριλαμβάνει. Να νιώσουν ότι πλάι στα καλά ιδιωτικά σχολεία, που η τάξη των προνομιούχων στέλνει τα παιδιά της, θα γίνουν καλά Δημόσια σχολεία. Ότι οι υπηρεσίες υγείας θα προσφέρονται το ίδιο καλά και στους ίδιους, ή πως το ασφαλιστικό πρόγραμμα που τους περιλαμβάνει, θα προστατεύει τους ίδιους και τις οικογένειες τους σε καλές υπηρεσίες υγείας. Ότι οι γειτονιές τους θα είναι ασφαλείς, ότι δεν θα φοβούνται το βράδυ να βγουν έξω και ότι το κράτος θα διασφαλίσει πως οι περιοχές τους θα έχουν αντίστοιχες υποδομές με τις πιο προνομιούχες. Και το κυριότερο, ότι το κράτος θα φορολογήσει λιγότερο το εισόδημα από την εργασία και περισσότερο την ακίνητη περιουσία ή άλλες πηγές πλούτου. Με αυτό τον τρόπο θα γίνει πιο εφικτή η κοινωνική κινητικότητα που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την μακρόχρονη ευημερία και ανάπτυξη.
Σε τι από τα παραπάνω προσφέρουν λύσεις τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Σχεδόν σε τίποτα. Το ΠΑΣΟΚ έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο για φτηνή κατοικία που βασίζεται στο μοντέλο της Πορτογαλίας κι έχει ζητήσει την κατάργηση της χρυσής βίζας αλλά δεν καταφέρνει μέχρι στιγμής να εντάξει το σχέδιο αυτό μέσα σε ένα ευρύτερο πλάνο ανάπτυξης που θα περιλαμβάνει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε λόγος, δεν υπάρχει καιρός για πολιτικά σχέδια αλλά μόνο για εσωστρέφεια και εσωκομματική ίντριγκα. Το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη καταγγελτική στάση απέναντι σε οτιδήποτε εντάσσεται στους όρους του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης και τα υπόλοιπα κόμματα εγγράφονται κυρίως στο identity politics, την ταυτοτική πολιτική και δίνουν δεξιό ή αριστερό πρόσημο στις δράσεις τους χωρίς οι προτάσεις τους να ακουμπάνε την καθημερινότητα των πολιτών.
Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε μια κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας που παρά τα λάθη και τις κυβερνητικές κρίσεις εξακολουθεί να παρουσιάζει ένα συνεκτικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και αλλαγών με μια κατεύθυνση για τη χώρα. Και οι υπόλοιποι μπορεί να δίνουν πραγματικούς ή φαντασιακούς αγώνες για το κράτος δικαίου ή για την ελευθερία του Τύπου, τα κρατικά ή ιδιωτικά πανεπιστήμια, τη διαρροή των προσωπικών δεδομένων σε μαζικά emails, που είναι μεν πραγματικά και σοβαρά ζητήματα, αλλά δεν απαντούν στα κυρίαρχα, τα ζωτικά ζητήματα της πολιτικής που διαχρονικά συμπυκώνονται κυρίως στο εξής: τα άτομα σε μια κοινωνία θέλουν να κάνουν συνεχώς τη ζωή τους καλύτερη.
