Πωλείται.. Χρόνος!
Πώς η επιχειρηματική καινοτομία αλλάζει την έννοια του καφέ.
Οι επισκέπτες αναπαύονται νωχελικά σε καναπέδες και πολυθρόνες, υπό το αχνό φως ρετρό λαμπατέρ, δίπλα σε παλιές κοπτομηχανές Singer, ένα πιάνο και ράφια γεμάτα με βιβλία του Τζακ Λόντον. Στον χώρο, δεσπόζει έναν πορτραίτο του Πούσκιν. Θυμίζει σπίτι, είναι όμως ένα πρότυπο καφέ, στην καρδιά της Μόσχας, όπου ο συμβολισμός παίζει μεγάλο ρόλο. Ονομάζεται «Clockface Café» και είναι… όνομα και πράγμα. Με το που πατούν το πόδι τους εδώ, οι πελάτες βάζουν πάνω στο τραπέζι κι από ένα ρολόι, όπου οι δείκτες είναι «νεκροί». Γιατί αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο: να ξεχνάς τον χρόνο.
Ακούγεται βέβαια παράδοξο, εάν αναλογιστεί κανείς ότι σε αυτό το καφέ η χρέωση δεν γίνεται βάσει της παραγγελίας, αλλά με την ώρα! Κάθε λεπτό χρεώνεται δύο ρούβλια. Πρακτικά, η ώρα κοστίζει κάτι λιγότερο από 3 ευρώ, ανεξαρτήτως του τι θα καταναλώσει ο πελάτης!
Διαβάστε επίσης: Ο κόσμος πίνει καφέ, τα Starbucks αυξάνουν τα κέρδη
«Μπορεί για παράδειγμα να πάρει κανείς έναν καφέ Αμερικάνο, να τον πιει μέσα σε δέκα λεπτά και να φύγει, σε τιμή λίγο-πολύ ευκαιρία, ακόμη πιο φτηνή από τα καφέ των φθηνών συνοικιών», παρατηρεί η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung. Και το εν λόγω καφέ δεν είναι όπου κι όπου. Βρίσκεται στην οδό Τβέρσκαγια, μεταξύ του Κρεμλίνου και της πλατείας Πούσκιν.
Καφές, τσάι, μπισκότα και τοστ, όλα τα καλά υπάρχουν στο μενού και μπορεί κανείς να απολαύσει, με τον χρόνο του, όσα η καρδιά του -και το στομάχι του- επιθυμεί. Ακόμη και μία… αρμένικη βίζιτα, άλλωστε, δεν θα στοιχίσει σε κάποιον τα μαλλιοκέφαλά του. Το ανώτατο όριο χρέωσης είναι στα 11,5 ευρώ, ήτοι τα 480 ρούβλια!
Για τους δύσπιστους επί της επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας αυτής της πρακτικής, αρκεί μία επισήμανση. Η επιτυχία του Clockface Cafe είναι τέτοια, που σήμερα έχει αρκετούς μιμητές ανά την Ευρώπη. Το ένα μετά το άλλο, τα νέα αυτά…αντι-καφέ ξεπηδούν σαν μανιτάρια. Στη Μόσχα έχει ανοίξει ένα δεύτερο “αδελφάκι”, ενώ έχουν ανοίξει άλλα στην Αγία Πετρούπολη, στο Ροστόφ, στο Καζάν, στην Ουκρανία και στο Βερολίνο. Σύντομα, ένα ανάλογο «αντι-καφέ» θα ανοίξει και στο Λονδίνο!
Mikel: Το μυστικό του νέου βασιλιά των καφέ
Η ιδέα ανήκει σε έναν 28χρονο Ρώσο, ονόματι Ιβάν Μίτιν. Όλα άρχισαν προ τριετίας, εξηγεί, από το μικρό, ακατάστατο φοιτητικό διαμέρισμά του, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις δύο στάσεων του μετρό από το διάσημο σήμερα καφέ του. Μέρα με την ημέρα, εξιστορεί, ολοένα και πιο πολλοί φίλοι, γνωστοί και γείτονες ανέβαιναν -κατόπιν πρόσκλησης- την παλιά σιδεράνια σκάλα του διαμερίσματός του. Κι αυτοί με τη σειρά τους έφερναν μαζί τους δικούς τους, απρόσκλητους γνωστούς και φίλους.
Για να ανταπεξέρχεται στα έσοδα, ο Ιβάν -που επιχειρηματικά απεδείχθη… τρομερός- άφησε ανοιχτή στην είσοδο μία άδεια παλιά βαλίτσα, για να πετούν μέσα οι επισκέπτες του ότι είχε ευχαρίστηση ο καθένας. «Κάποια στιγμή περνούσαν από το διαμέρισμα έως και 50 άτομα την ημέρα», λέει. Το διαμέρισμα εξελίχθηκε έτσι σε άτυπο café. Έναν χρόνο αργότερα, άνοιξε το πρώτο Clockface Café και λίγο αργότερα εγκαινίασε και το δεύτερο. Το μυστικό της ανέλπιστης επιχειρηματικής επιτυχίας του, λέει ο Ιβάν, είναι απλό. «Δεν πουλώ στους πελάτες μου τσάι και καφέ. Τους πουλώ χρόνο»!
