Politico για Commerzbank: Η Γερμανία τορπιλίζει τα σχέδια να γίνει η ΕΕ οικονομική υπερδύναμη
Η προσπάθεια εξαγοράς της Commerzbank από την Unicredit φαίνεται να είναι το είδος του deal που αναζητά η ΕΕ, έτσι ώστε να δημιουργηθούν τραπεζικά αντίβαρα έναντι των αμερικανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αναφέρει το Politico. Ωστόσο, τώρα που η ιταλική τράπεζα πραγματοποίησε… κίνηση, οι θιασώτες της ολοκλήρωσης στην ΕΕ γνώρισαν μεγάλη απογοήτευση καθώς τα εσωτερικά συμφέροντα του Βερολίνου —για άλλη μια φορά— υπερισχύουν των πανευρωπαϊκών ονείρων.
Η άμεση καταδίκη του γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς για τη «μη φιλική επίθεση» της UniCredit υποδηλώνει ότι οι φιλοδοξίες για διασυνοριακή κλιμάκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα της ΕΕ θα παραμείνουν, όπως ήταν εδώ και μια δεκαετία, κενό γράμμα.
«Όλα τα κράτη μέλη, όχι μόνο η Γερμανία, ζητούν μεγαλύτερη οικονομική ενοποίηση, αλλά όταν αντιμετωπίζουν πιθανή εξαγορά εθνικών πρωταθλητών αρχίζουν να κάνουν «δεύτερες σκέψεις»», δήλωσε η Ιταλίδα ευρωβουλευτής Irene Tinagli, πρώην πρόεδρος της επιτροπής οικονομίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με το Politico, το Βερολίνο φοβάται ότι οι Ιταλοί, εάν αποκτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο στην Commerzbank από τη γερμανική κυβέρνηση, θα περιορίσουν τα δάνεια στη γερμανική Mittelstand, τους μικρομεσαίους κατασκευαστές που θεωρούνται η ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Αυτή η εχθρότητα του Scholz εξοργίζει πολιτικούς και οικονομολόγους από άλλες χώρες της ΕΕ που εδώ και καιρό κατηγορούν τη Γερμανία ότι δίνει προτεραιότητα στα δικά της συμφέροντα εις βάρος της ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς. Πολλοί κακοχαρακτήρισαν το Βερολίνο κατά τη διάρκεια της κρίσης του Covid και του ενεργειακού σοκ που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία το 2022, όταν το προστατευτικό ένστικτό του το οδήγησε να επιδοτήσει μαζικά την εγχώρια βιομηχανία του χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη ζημιά στην εσωτερική αγορά, ιδιαίτερα σε μικρότερες χώρες της ΕΕ.
«Θα ήταν ένα πολύ κακό μήνυμα για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής αγοράς… εάν η εξαγορά της Commerzbank εμποδιζόταν βάσει καθαρά πολιτικών και προστατευτικών εκτιμήσεων» δήλωσε ο Giovanni Sabatini, ανώτερος σύμβουλος στο Grimaldi Alliance, δικηγορικό γραφείο και πρώην επικεφαλής της Ένωσης Ιταλικών Τραπεζών.
«Όσο περισσότερο δημιουργούμε μεγάλους τραπεζικούς ομίλους στην Ευρώπη που είναι κοντά σε μέγεθος και βάρος με τους ανταγωνιστές τους στις ΗΠΑ, τόσο το καλύτερο για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας» πρόσθεσε ο Sabatini.
Τραπεζική Ένωση
Η οικοδόμηση οικονομιών κλίμακας και η διασύνδεση μεταξύ των χρηματοπιστωτικών τομέων των χωρών της ΕΕ αποτελεί στόχο των Ευρωπαίων ηγετών εδώ και μια δεκαετία και ακούει στο όνομα Τραπεζική Ένωση. Αυτό σημαίνει, εν μέρει, πώς πρέπει να επιτραπεί με συγχωνεύσεις να δημιουργηθούν μεγάλες τράπεζες οι οποίες δεν συνδέονται με τις τύχες των κυβερνήσεων των χωρών τους – ένας δεσμός που κόστισε ακριβά στη Γηραιά Ήπειρο πριν από μια δεκαετία.
Όπως αναφέρει το Politico, δεδομένης της κυριαρχίας των τραπεζών στον χρηματοπιστωτικό τομέα της Ευρώπης, η Τραπεζική Ένωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το έργο της Ένωσης Κεφαλαιαγορών. Στην πρόσφατη έκθεσή του, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι επεσήμανε το κατακερματισμένο χρηματοοικονομικό τοπίο ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη και στη δημιουργία πλούτου. Η μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ, η JPMorgan Chase, αξίζει περισσότερο από τις 10 κορυφαίες ευρωπαϊκές τράπεζες μαζί.
Ένας πιο ενοποιημένος ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας θα αύξανε την αποτελεσματικότητα και θα μπορούσε να μειώσει το κόστος κεφαλαίου για τις επιχειρήσεις, έγραψε ο Ντράγκι.
Ωστόσο, ο Scholz δήλωσε τη Δευτέρα ότι ήταν αντίθετος σε μια εξαγορά, όταν η ιταλική τράπεζα είπε ότι απέκτησε άλλο ένα 12% της UniCredit μέσω παραγώγων, αυξάνοντας το μερίδιό της σε περίπου 21%.
Επικοινωνιακή καταστροφή
«Σε συνέχεια της έκθεσης Ντράγκι, πρόκειται για επικοινωνιακή καταστροφή», δήλωσε στο POLITICO ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ Πίτερ Πράετ, που δεν βλέπει πώς μια εξαγορά θα εγκυμονούσε κινδύνους για τη γερμανική οικονομία.
Ο Πράετ προειδοποίησε ότι στοιχεία της συμφωνίας μπορεί να είναι ακόμα άγνωστα, αλλά υποστήριξε ότι, ακόμη και αν η γερμανική κυβέρνηση είχε βάσιμους λόγους να αντιταχθεί σε μια εξαγορά, θα έπρεπε να τους είχε μιλήσει πιο νηφάλια.
Τι είναι η σάλτσα για τη χήνα…
Όπως και στην περίπτωση της γερμανικής Lufthansa που αγόρασε την ταλαιπωρημένη Alitalia, ορισμένοι λένε ότι πρέπει να δοθεί η ευκαιρία στην UniCredit να αγοράσει το ασθενέστερο γερμανικό αντίστοιχό της. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Αντόνιο Ταγιάνι δήλωσε ότι υπάρχει μια «ελεύθερη αγορά στην Ευρώπη» και ότι δεν πρέπει να τηρούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά.
«Αν μια συναλλαγή έχει νόημα στον τραπεζικό τομέα της ευρωζώνης, είναι αυτή», πρόσθεσε ο Nicolas Véron, τραπεζικός εμπειρογνώμονας στο think-tank Bruegel, προσθέτοντας ότι ήταν ιδιαίτερα καλή συμφωνία για τους μετόχους της Commerzbank. Οι μετοχές της τράπεζας αυξήθηκαν κατά 20% μετά την προσέγγιση της UniCredit.
Όμως ο Stefan Wittmann, εκπρόσωπος του συνδικάτου και μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Commerzbank, επεσήμανε την πιθανή αρνητική πλευρά. Είπε ότι πιθανότατα θα οδηγήσει σε εκτεταμένες απώλειες θέσεων εργασίας, κάτι που συνέβη σε άλλες τράπεζες που ανέλαβε η Orcel.
Ο Wittmann υπογράμμισε επίσης τη μεγάλη κατοχή ιταλικών κρατικών ομολόγων της UniCredit. Η ξαφνική αστάθεια στις ιταλικές χρηματοπιστωτικές αγορές θα μπορούσε να «προκαλέσει ένα ντόμινο» στη γερμανική οικονομία, εάν η συμφωνία προχωρήσει, προειδοποίησε.
Ο Véron αντέκρουσε αυτό το επιχείρημα, επισημαίνοντας το γεγονός ότι η UniCredit έχει ήδη μεγαλύτερη γεωγραφική διαφοροποίηση από πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες. Στα τέλη Ιουνίου, η Ιταλία αντιστοιχούσε στο 35% του χαρτοφυλακίου κρατικών ομολόγων της UniCredit.
Σε κάθε περίπτωση, η ΕΚΤ θα επεξεργαστεί σύντομα ένα αίτημα της UniCredit για άδεια να αυξήσει το μερίδιό της έως και 30%. Ενώ δεσμεύεται από τη διαδικασία, η διάδοχος του Ντράγκι, Κριστίν Λαγκάρντ, έκανε ελάχιστη προσπάθεια να κρύψει την υποστήριξή της για την ιδέα στην τελευταία της συνέντευξη Τύπου, λέγοντας: «Πολλές αρχές ελπίζουν για διασυνοριακές συγχωνεύσεις και θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αυτή η διαδικασία να εκτυλίσσεται τις επόμενες εβδομάδες».
Δεδομένου ότι οι εκλογές για το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της Γερμανίας απέχουν μόλις ένα χρόνο, ο Orcel μπορεί απλώς να περιμένει. «Η άποψή μου είναι ότι είναι ένα χρονοβόρο παιχνίδι», είπε ο Véron του Bruegel. «Ένας τρόπος για να το δούμε είναι: Ποιος από τους δύο έχει περισσότερη δύναμη διατήρησης, η Andrea Orcel ή ο Olaf Scholz;»
