Πώς μπορεί ένας μάνατζερ να κάνει πιο αποτελεσματικά τα ομαδικά πρότζεκτ;

Μια έρευνα της Σχολής Wharton του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και της Σχολής McIntire του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια κατέδειξε ότι ο χρόνος που δαπανούν μάνατζερ και εργαζόμενοι σε συνεργατικές δραστηριότητες έχει αυξηθεί κατά 50% τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Κι ένα πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό The Economist αποκαλεί τη συγκεκριμένη τάση «κατάρα της συνεργασίας», συμπεραίνοντας ότι «το να κάνεις τους εργαζομένους να συνεργάζονται μεταξύ τους έχει παραγίνει».

Αν και κάποιες ομάδες χαρακτηρίζονται από μια συνεργατική κουλτούρα, δεν έχουν τις δεξιότητες που απαιτούνται για να είναι η οποιαδήποτε συνεργασία πραγματικά αποτελεσματική στην πράξη. Οι συγγραφείς μιας έρευνας που επιβεβαίωσε αυτή την παρατήρηση, Lynda Gratton και Tamara Erickson, σημειώνουν ότι «οι άνθρωποι ενθαρρύνονται να συνεργάζονται και θέλουν να συνεργάζονται, αλλά δεν ξέρουν πώς ακριβώς να δουλέψουν μαζί με επιτυχία».

Πώς, λοιπόν, μπορεί ένας μάνατζερ να εξασφαλίσει τα οφέλη της αποτελεσματικής συνεργασίας χωρίς τα προβλήματα που μπορεί να συνοδεύουν ένα συνεργατικό πρότζεκτ;

Καταρχήν, μην ξεκινάτε να εμπλακείτε σε ένα ομαδικό έργο ωσάν η συνεργασία να ήταν αυτοσκοπός. Θυμηθείτε τους λόγους για τους οποίους συνεργαζόμαστε. Οι καλύτερες ιδέες δεν προκύπτουν μόνο από έναν άνθρωπο. Και ο συνδυασμός πολλών προσεγγίσεων είναι ο καλύτερος τρόπος επίλυσης ενός προβλήματος.

Επίσης, μην ξοδεύετε άσκοπα τον χρόνο των άλλων. Ελάτε προετοιμασμένος στην κάθε συνάντηση. Και βέβαια, μην προσπαθήσετε να συμπεριλάβετε τους πάντες στο έργο. Είναι αναγκαίο να είστε επιλεκτικός και να πάρετε μαζί σας μόνο εκείνους που βρίσκονται πιο κοντά στο πρόβλημα – που το κατανοούν, δηλαδή, στη ρίζα του.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να έχετε υπόψη σας αφορά την ανάγκη για brainstorming. Οι ιδέες των μελών της ομάδας αξίζουν και καλό είναι να ζητάτε ευθέως από τους άλλους να σας πουν τη γνώμη τους με ενεργητικό τρόπο. Μην ζητάτε απαντήσεις άμεσα – δώστε χρόνο στον άλλον να σκεφτεί, αφού πρώτα παρουσιάσετε τη δική σας οπτική και ζητήσετε ανατροφοδότηση.

Εάν διαφωνείτε, κάντε το με σεβασμό προς τον συνομιλητή σας. Είναι κρίσιμο τα άλλα μέλη της ομάδας να αισθάνονται ότι βρίσκονται σε ένα ασφαλές, ψυχολογικά, περιβάλλον. Ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει περίπτωση να υποτιμηθούν ή να τιμωρηθούν για την έκφραση μιας διαφορετικής γνώμης.

Τέλος, ξεκαθαρίστε εξαρχής τον τρόπο λήψης της τελικής απόφασης. Εάν αυτή θα ληφθεί με συναίνεση, καλό είναι να το αναφέρετε. Εάν, πάλι, τον τελευταίο λόγο θα τον έχετε εσείς ως επικεφαλής, θα πρέπει τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας να το γνωρίζουν αυτό. Η συνεργασία δεν προάγεται όταν υπάρχει αμφισημία ως προς τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και λήψης της τελικής απόφασης.

Πηγή: getpocket.com