Πώς ένα σπιτικό κρασί ανέδειξε ένα απομονωμένο χωριό σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό

Η καλλιέργεια ρυζιού δεν ήταν ποτέ μια κερδοφόρα επιχείρηση για τους κατοίκους του χωριού Ζανγκντούν, μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή της νοτιοανατολικής επαρχίας της Κίνας Φουτσιάν. Πουλώντας 50 κιλά ρύζι για 12 γιουάν (περίπου 1,8 δολάρια ΗΠΑ) και το χοιρινό να στοιχίζει 4 γιουάν το κιλό, οι περισσότερες οικογένειες στο κάποτε φτωχό χωριό μόλις που κατάφερναν να φάνε κρέας μία φορά την εβδομάδα. Οι οδικές υποδομές ήταν ανεπαρκείς μέχρι τα τελευταία χρόνια όπου όλα άλλαξαν. Ο Λιν Τσισίνγκ, επικεφαλής του κόμματος στο χωριό, αποφάσισε πριν από τρεις δεκαετίες να αλλάξει την παραδοσιακή πρακτική καλλιέργειας ρυζιού και χάρη στην σκληρή δουλειά του και οι 893 κάτοικοι του χωριού κατάφεραν το 2017 να βγουν επίσημα από την φτώχεια.

Φωλιασμένο στα βουνά η μισή σχεδόν καλλιεργούμενη γη του χωριού (περίπου 330 στρέμματα) έχει μετατραπεί σε αμπελώνες. Αφότου οι αμπελώνες αναπτύχθηκαν υπό την καθοδήγηση του τη δεκαετία του 1990, ο Λιν προέτρεψε τους χωρικούς να παράξουν σπιτικό κρασί καθώς έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και είναι πιο εύκολο να μεταφερθεί από ό,τι τα φρέσκα σταφύλια. Στο χωριό το κρασί παράγεται με τον παλιομοδίτικο τρόπο. Τα ώριμα σταφύλια κόβονται από τα κλαριά, καθαρίζονται και συνθλίβονται με το χέρι πριν τοποθετηθούν σε τεράστια βαρέλια κρασιού. Το βιολογικό αυτό κρασί συνετέλεσε ώστε όλα τα νοικοκυριά του χωριού να βγουν από τη φτώχεια, καθώς οι τουρίστες ανακάλυψαν και το ορεινό χωριό και το τοπικό του κρασί.

Τα πρώτα χρόνια της καλλιέργειας των σταφυλιών, οι αγρότες χάριζαν στους φίλους τους το κρασί και προσκαλούσαν κόσμο να μαζέψει σταφύλια από τους αμπελώνες τους. Με την έλευση όμως όλο και περισσότερων τουριστών, οι χωρικοί συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν χάρη στο κρασί να μετατρέψουν το κάποτε απομονωμένο χωριό τους σε τουριστικό προορισμό. Το 2012 δημιούργησαν έναν συνεταιρισμό για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ των οινοποιών και για τη θέσπιση κατευθυντήριων γραμμών στη διαδικασία παραγωγής οινικών προϊόντων και στη διασφάλιση των προτύπων ασφάλειας των τροφίμων. Έκτοτε, το κρασί που παράγεται στο χωριό συσκευάζεται και πωλείται 20 γιουάν το λίτρο με την εμπορική ονομασία «Ζανγκντούν». Ετησίως παράγονται κατά μέσο όρο 150.000 λίτρα κρασιού ενώ το 2015 η παραγωγή εκτοξεύθηκε στα 225.000 λίτρα.

Όπως λέει ο Λιν, η μέση αστική τάξη στις πόλεις προτιμά τα βιολογικά τρόφιμα και αυτό συμβάλλει θετικά στις καλές πωλήσεις του κρασιού του χωριού. Το σπιτικά φτιαγμένο από τους χωρικούς κρασί παστεριώνεται και εμφιαλώνεται προς πώληση ή αποθηκεύεται σε βαρέλια προκειμένου να ωριμάσει για να βγάλει περισσότερα αρώματα. Πέρυσι περίπου 100.000 τουρίστες επισκέφθηκαν το χωριό οι οποίοι απέφεραν κέρδη πάνω από 1,5 εκατ. γιουάν στα 260 νοικοκυριά, κυρίως από τις πωλήσεις κρασιού και τροφίμων.

Τη δεκαετία του 1980 ήταν σπάνιο ένας χωρικός όπως ο Λιν να αποφοιτήσει από το γυμνάσιο. Σήμερα, όμως, οι νέοι του χωριού είτε ακολουθούν ανώτερη εκπαίδευση, είτε αποφοιτούν από κολλέγια ενώ έξι από αυτούς έχουν και διδακτορικό.