Πώς είναι να προσλαμβάνεσαι σε μια θέση που δεν είχες κάνει αίτηση;

Ποτέ δεν καταλήγω στη δουλειά για την οποία έχω κάνει αίτηση.

Όταν τελείωνε η θητεία μου ως επαγγελματίας εκπαιδευτής / μαχητής πολεμικών τεχνών, προσπάθησα να επανέλθω στο επάγγελμα της πληροφορικής, μάλλον ανεπιτυχώς. Δεν είχα αρκετή προϋπηρεσία. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα τουλάχιστον να εργαστώ προσφέροντας τεχνική υποστήριξη. Έκανα αίτηση για δουλειά σε μια εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης για την Apple.

Τέλος πάντων, ο υπεύθυνος προσλήψεων έριξε μια ματιά στο βιογραφικό μου και θεώρησε ότι ήταν επαρκές, αλλά στη συνέχεια είπε: «Είναι μεγάλη απόσταση με το αυτοκίνητο από το σπίτι σας στο χώρο εργασίας μας. Έχω μια άλλη, παρόμοια θέση που είναι πιο κοντά στο μέρος όπου ζείτε, μια θέση σε έναν από τους τέσσερις μεγάλους παρόχους κινητής τηλεφωνίας. Μήπως προτιμάτε αυτή τη θέση;».

Ευκολότερη μετακίνηση και η ίδια αμοιβή; Σίγουρα. Μόνο που η δουλειά δεν ήταν ακριβώς τεχνική υποστήριξη – ήταν ως επί το πλείστον τιμολόγηση καταναλωτών με κάποια υποτυπώδη αντιμετώπιση τεχνικών προβλημάτων. Όμως, ούτε εκεί κατέληξα. Μετά από εκπαίδευση έξι εβδομάδων κατάρτισης μου είπαν, «Έχουμε μια καλύτερη ιδέα για σας».

Πήγα σε ένα τμήμα που ήταν πιο τεχνικό και πιο απαιτητικό – και πληρωνόμουν καλύτερα. Έμεινα τρεις μήνες πριν μετακινηθώ και πάλι, αυτή τη φορά στο γραφείο εσωτερικής υποστήριξης βοήθειας της εταιρείας. Σταμάτησα να μιλάω στους πελάτες και ασχολιόμουνα με το να βοηθάω άλλους υπαλλήλους να εξυπηρετούν πελάτες.

Τελικά, μετά από τέσσερις μήνες μετακινήθηκα σε διευθυντική θέση και ανέλαβα μια ομάδα που ασχολιόταν με τεχνική υποστήριξη, συντήρηση και πωλήσεις.

Πώς ήταν η αίσθηση;

• Κάθε μέρα περνάς εξετάσεις. Πολύ γρήγορα συνειδητοποιείς ότι η δουλειά δε σου ταιριάζει, αλλά θα πρέπει να είσαι καλός σε αυτή, για να μετακινηθείς αλλού. Αυτό σημαίνει απόκτηση δεξιοτήτων που ποτέ δεν πίστευα ότι είχα ανάγκη, γιατί αν δεν μπορείτε να κάνετε τη δουλειά που έχετε, δεν πρόκειται να σας προσφέρουν οποιαδήποτε άλλη.

• Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δεν υπήρχαν μέρες (ή εβδομάδες) που διαρκώς αναρωτιόμουνα: «Ήταν καλή ιδέα» ή «Μήπως πρέπει να κοιτάξω τίποτα άλλο»; Εξάλλου, δεν έβλεπα πώς η εργασία αυτή θα με βοηθούσε να επιστρέψω στο χώρο της πληροφορικής (το έκανα, τελικά), γι ‘αυτό πραγματικά αναρωτιόμουνα αν με την παραμονή μου επιδείνωνα τις πιθανότητές μου.

• Τρομακτική. Με κάθε νέο έργο, υπάρχει μια φωνή στο πίσω μέρος του εγκεφάλου σας που λέει, «Μπορώ να το κάνω αυτό;». Δεν έχω εκπαιδευτεί για αυτό, δεν πήγα στο σχολείο για αυτό και αναρωτιόμουνα αν κάθε βήμα με οδηγούσε προς την αποτυχία και την απόλυση.

• Τα έκανα μαντάρα. Είναι αυτό το τέλος; Τα νέα άτομα σε νέες θέσεις κάνουν λάθη. Αυτό είναι μέρος της απόκτησης εμπειρίας. Αρκετές φορές κατά τις πρώτες ημέρες / εβδομάδες σε μια νέα θέση, ανησυχούσα ότι το λάθος που γνώριζα ότι είχα κάνει (και που χρειαζόμουνα βοήθεια για να διορθώσω) θα ήταν η καταστροφή μου. Ευτυχώς, οι πιο έμπειροι διευθυντές μου ήταν εξαιρετικοί μέντορες όσο μάθαινα.

Ένα πράγμα που έμαθα και με βοήθησε, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ήταν ποτέ να μη φοβηθώ να ζητήσω βοήθεια. Επειδή λάβατε προαγωγή, δεν σημαίνει ότι οι ανώτεροι θεωρούν ότι γνωρίζετε τα πάντα. Να ζητάτε βοήθεια από τους νέους συναδέλφους σας, να κάνετε ερωτήσεις και να βρείτε τα πατήματά σας. Με την πάροδο του χρόνου θα κάνετε πολύ λιγότερες ερωτήσεις, αλλά αν δεν ζητήσετε βοήθεια και αντ’ αυτού προσπαθήσετε να τσαλαβουτήσετε μόνος σας, τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν καλά.

*Απ’ τον Jae Alexis Lee