Πώς ο κορωνοϊός απειλεί τους φτωχούς όλου του κόσμου
Πηγή: Duncan Maru, World Economic Forum
Οι συνεχιζόμενες απώλειες ζωής από την πανδημία του Covid-19 στις αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ιταλία και οι ΗΠΑ, προμηνύουν μια επερχόμενη καταστροφή στις πιο φτωχές χώρες του κόσμου.
Η αντίδραση κάποιων προηγμένων οικονομιών της Ασίας – και ιδιαίτερα της Νότιας Κορέας – προσφέρει διδάγματα σε άλλες χώρες που μπορεί να εμφανίσουν δραματική αύξηση των κρουσμάτων. Αλλά τα περισσότερα κράτη δεν διαθέτουν τον πλούτο και τις υποδομές της Νότιας Κορέας. Τι πρέπει να γίνει στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, όπου 900 εκατομμύρια άνθρωποι διατρέχουν τον κίνδυνο να νοσήσουν από τον κορωνοϊό;
Καταρχήν, απαιτείται συντονισμένη κοινωνική αποστασιοποίηση. Πολλά από τα μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις έναντι του κορωνοϊού αφορούν στο κλείσιμο σχολείων και εταιρειών, στην ακύρωση εκδηλώσεων, στην εργασία από το σπίτι, και στους περιορισμούς στα ταξίδια και τις κοινωνικές συναθροίσεις. Τα μέτρα αυτά είναι απαραίτητα και η παγκόσμια κοινότητα μπορεί να υποστηρίξει τέτοιες προσπάθειες μοιραζόμενη δεδομένα και πρωτόκολλα.
Επιπλέον, τα φτωχότερα κράτη πρέπει να αρχίσουν να συγκεντρώνουν από τώρα προστατευτικό εξοπλισμό και εξοπλισμό για τεστ, ειδικά καθώς οι παγκόσμιες εμπορικές και εφοδιαστικές αλυσίδες αποδιοργανώνονται πλέον για τα καλά.
Για να προμηθευτούν αυτόν τον εξοπλισμό, θα χρειαστούν φυσικά εκτεταμένη οικονομική και τεχνική υποστήριξη από άλλες χώρες – οι οποίες όμως έχουν χτυπηθεί σκληρά από την πανδημία.
Άρα, πρέπει να αυξήσουμε κατακόρυφα την παραγωγή και διανομή των σχετικών προμηθειών. Παρά τη συνεχιζόμενη πανδημία και τη συνακόλουθη οικονομική κρίση, ο κόσμος διαθέτει τους πόρους να το πετύχει αυτό, αλλά θα απαιτηθεί μια κινητοποίηση που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στην ιστορία.
Επίσης, είναι απαραίτητο να υπάρξουν επενδύσεις στη χωρητικότητα των νοσοκομείων παντού. Δεδομένου ότι τα κρούσματα του Covid-19 επεκτείνονται γεωγραφικά ταχύτατα, δεν επαρκεί η ύπαρξη ειδικευμένων θεραπευτικών κέντρων σε λιγοστές περιοχές μόνο. Και εδώ η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να συμβάλλει με την απαραίτητη εκπαίδευση, τις προμήθειες και τα πρωτόκολλα.
Τέλος, είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν προβλήματα στην παροχή βασικών υπηρεσιών ιατρικής φροντίδας στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες εξαιτίας του κορονοϊού. Για να μετριαστούν αυτά τα προβλήματα πρέπει να εξασφαλισθεί η αδιάκοπη παροχή αναγκαίων φαρμάκων για διάφορες παθήσεις. Απαιτείται, συνεπώς, η διατήρηση των εφοδιαστικών αλυσίδων και η συνεργασία των υπουργείων υγείας των χωρών με τους παραγωγούς φαρμάκων.
Όσο για το μέλλον, πρέπει από τώρα να υπάρξει η σχετική προετοιμασία ώστε οι φτωχότερες χώρες να έχουν ισότιμη πρόσβαση στα εμβόλια και στις θεραπείες που θα προκύψουν κατά του κορονοϊού. Το παράδειγμα της γρίπης είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό, καθώς ο εμβολιασμός και τα σχετικά φάρμακα είναι σχεδόν ανύπαρκτα στις χώρες αυτές.
