Πώς ο κορωνοϊός επέδρασσε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

του Alan Murray

Ο γκουρού της τεχνολογίας Scott Galloway είναι ο συγγραφέας του πρώτου βιβλίου για την οικονομία μετά τον κορωνοϊό. Γρήγορα και ορθά, εστίασε στο τι κάνει αυτή την οικονομική κρίση τόσο ξεχωριστή σε σχέση με το παρελθόν: ήταν επιταχυντής, όχι επιβραδυντής. «Ένας ιός με πλάτος ένα τετρακοσιοστό του πλάτους μιας ανθρώπινης τρίχας πήρε μια σφαίρα βάρους 13 δισεκατομμυρίων τρισεκατομμυρίων τόνων και την έκανε να γυρνάει δέκα φορές ταχύτερα».

Ο Galloway ολοκλήρωσε το χειρόγραφό του τον Αύγουστο και, αν και κάποιες από τις προβλέψεις του φαίνονται εμφανείς- το big tech είναι ο μεγάλος νικητής, η εργασία από το σπίτι είναι εδώ για να μείνει, το ρευστό είναι βασιλιάς – κάποιες άλλες φαίνονται πρώιμες.

Σε κάθε περίπτωση, με συνεπήρε το κεφάλαιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο ιός, σημειώνει ο ίδιος, «έπληξε με ιδιαίτερη σκληρότητα κλάδους των οποίων οι πελάτες καταναλώνουν το προϊόν καθήμενοι ο ένας δίπλα στον άλλον, όπως ο αθλητισμός, οι αερογραμμές, τα εστιατόρια, η διοργάνωση εκδηλώσεων- και τα …πανεπιστήμια».

Στην περίπτωση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, πλήττει έναν κλάδο που ήταν ήδη έτοιμος για να αποδιοργανωθεί.

Τα δίδακτρα των πανεπιστημίων έχουν αυξηθεί 1.400% τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, οι δημογραφικές τάσεις πιέζουν τη ζήτηση, η διαδικτυακή ανώτερη εκπαίδευση επιτέλους ωριμάζει, και οι καλύτερες εταιρείες εργάζονται σκληρά ώστε να αλλάξουν τα συστήματα προσλήψεων. Πλέον, τα συστήματα αυτά στόχος είναι να εστιάζουν περισσότερο στις δεξιότητες και λιγότερο στα ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια.

Με άλλα λόγια, μια πανδημία που κλείνει τα πανεπιστημιακά campus θα μπορούσε να δημιουργήσει την τέλεια καταιγίδα, και αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει.