Πώς το Netflix «κέρδισε τον πόλεμο του streaming»

Πώς το Netflix «κέρδισε τον πόλεμο του streaming»
Photo: pixabay.com
Ενώ δεχόταν κριτική ότι κανένας πλέον δεν άντεχε να το παρακολουθήσει;

Του Paolo Confino

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ένας έγκυρος αναλυτής των μέσων ενημέρωσης δήλωσε ότι το Netflix είχε κερδίσει επίσημα τον πόλεμο του streaming. Ο Matthew Belloni, δημοσιογράφος ψυχαγωγίας και ιδρυτής της ειδησεογραφικής startup Puck, δημοσίευσε στο X μια εικόνα της αρχικής σελίδας του Netflix που συμπυκνώνει την τρέχουσα κατάσταση του streaming. «ΟΛΕΣ οι ταινίες του Netflix Top 10 αυτή τη στιγμή είναι αδειοδοτημένες από παλαιά στούντιο και εννέα είναι από στούντιο με δικές τους υπηρεσίες streaming (συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων πρόσφατων επιτυχιών από την Warner Bros.)», έγραψε ο Belloni. «Ο πόλεμος του Streaming έχει επισήμως τελειώσει».

Το γεγονός ότι οι ανταγωνιστές του Netflix έχουν παραχωρήσει μερικά από τα πιο πολύτιμα περιεχόμενά τους σημαίνει ότι έχουν παραιτηθεί από την προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τον μεγαλύτερο streamer του κλάδου. Αντ’ αυτού, βλέπουν πλέον το Netflix ως διανομέα που διαθέτει τεράστιο κοινό και προθυμία να αγοράσει το περιεχόμενό τους.

Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς ορισμένοι χρήστες έχουν απογοητευθεί από το streaming, με παράπονα για τις αυξανόμενες τιμές και την ολοένα και μικρότερη βιβλιοθήκη νέων τίτλων προς παρακολούθηση. Αυτό το φαινομενικό παράδοξο, να νικάς τον ανταγωνισμό και ταυτόχρονα να απογοητεύεις τους χρήστες, θα μπορούσε να αποδοθεί με τη θεωρία της «αποσύνθεσης της πλατφόρμας», η οποία περιγράφει την αργή παρακμή των διαδικτυακών πλατφορμών κάθε είδους.

«Να πώς πεθαίνουν οι πλατφόρμες», έγραψε ο Cory Doctorow, ο συγγραφέας που επινόησε τη φράση, σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε αρχικά στον ιστότοπό του και στη συνέχεια αναδημοσιεύτηκε στο Wired. «Πρώτα, είναι καλές για τους χρήστες τους∙ στη συνέχεια, καταχρώνται τους χρήστες τους για να κάνουν τα πράγματα καλύτερα για τους επιχειρηματικούς πελάτες τους∙ τέλος, καταχρώνται αυτούς τους επιχειρηματικούς πελάτες για να πάρουν πίσω όλη την αξία για τους ίδιους. Μετά, πεθαίνουν».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η παρακμή της πλατφόρμας

Ο Doctorow υποστηρίζει ότι η παρακμή της πλατφόρμας είναι ενσωματωμένη στο επιχειρηματικό μοντέλο των μεγαλύτερων εταιρειών τεχνολογίας. «Είναι μια φαινομενικά αναπόφευκτη συνέπεια που προκύπτει από το συνδυασμό της ευκολίας αλλαγής του τρόπου με τον οποίο μια πλατφόρμα κατανέμει την αξία, μαζί με τη φύση μιας ‘αμφίπλευρης αγοράς’, όπου μια πλατφόρμα βρίσκεται μεταξύ αγοραστών και πωλητών, κρατώντας τον έναν όμηρο του άλλου, αποκομίζοντας ένα ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο της αξίας που περνάει μεταξύ τους», γράφει ο Doctorow.

Το γεγονός ότι το Netflix φαίνεται να έχει κερδίσει τον πόλεμο του streaming, έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς επιχειρηματικούς πολέμους της πρόσφατης ιστορίας, δεν αποτελεί έκπληξη. Εξάλλου, ήταν πρωτοπόρος στην απευθείας ροή προς τον καταναλωτή που δεν ήταν συνδεδεμένη με συνδρομή καλωδιακής τηλεόρασης. Συγκέντρωσε ένα διεθνές κοινό που επισκιάζει αυτό των ανταγωνιστών της, οι οποίοι εξακολουθούν να παραπαίουν στις υπερπόντιες αγορές. Αυτό που φαίνεται αντιφατικό είναι ότι το Netflix επικρίνεται από ορισμένους για την κακή ποιότητα των εκπομπών του και τη μειωμένη ικανοποίηση των χρηστών.

Ο διάσημος ιστορικός του Χόλυγουντ Peter Biskind δήλωσε στο Fortune ότι θεωρεί πως το Netflix δεν αντέχεται πλέον να παρακολουθείται. Πριν από πέντε χρόνια ο blogger Matt Stoller έγραψε ότι σε περίπτωση που το Netflix κερδίσει τον πόλεμο του streaming θα πλήξει τη βιομηχανία ψυχαγωγίας, δίνοντας έμφαση στο μέτριο περιεχόμενο και περιορίζοντας τις επιλογές. Ο Stoller υποστήριξε ότι το Netflix θα χρησιμοποιούσε τη θέση του ως ο ισχυρότερος streamer για να «διαπραγματευτεί πιο επιθετικά εναντίον των δημιουργών», δήλωσε πρόσφατα στο Fortune. Όταν συμβεί αυτό, θα γίνει πιο δύσκολο να δημιουργηθεί μια ευρύτερη ποικιλία περιεχομένου, γεγονός που αφήνει τους θεατές με λιγότερες επιλογές για να παρακολουθήσουν. Τώρα, πέντε χρόνια αργότερα, «φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν εξελιχθεί σύμφωνα με όσα είχα πει».

Ένα δημοσίευμα στο The Information από το 2019, την ίδια χρονιά με την αρχική ανάρτηση του Stoller στο blog, ισχυριζόταν ότι το Netflix είχε τη συνήθεια να ακυρώνει σειρές μετά από δύο σεζόν, ανεξάρτητα από το πόσο δημοφιλείς ήταν, επειδή οι εταιρείες παραγωγής είχαν την τάση να ζητούν αυξήσεις μετά τη δεύτερη σεζόν τους. Η παραγωγή λιγότερου περιεχομένου θα φαινόταν αντιφατική για μια εταιρεία μέσων ενημέρωσης που είναι αποφασισμένη να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό της. (Ένα άτομο που βρίσκεται κοντά στο Netflix δήλωσε στο The Information ότι η εταιρεία δεν έχει τέτοια πολιτική).

«Τα προϊόντα δεν είναι τόσο καλά όσο παλιά», λέει τώρα ο Stoller.

Το Netflix δεν απάντησε σε αίτημα για κάποιο σχόλιο.

Οι χρήστες φαίνεται να είναι λιγότερο ενθουσιασμένοι με τις υπηρεσίες streaming απ’ ό,τι τα τελευταία χρόνια. Η Wall Street Journal διαπίστωσε ότι περίπου το 25% των πελατών streaming ακύρωσε τουλάχιστον τρεις υπηρεσίες streaming τα τελευταία δύο χρόνια, από 15% το 2022. Οι ακυρώσεις ως ποσοστό του συνόλου των χρηστών έχουν επίσης αυξηθεί, ενδεχομένως επειδή οι χρήστες μπαινοβγαίνουν σε υπηρεσίες streaming συχνότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, παρόλο που περισσότεροι άνθρωποι ακυρώνουν συνδρομές απ’ ό,τι στο παρελθόν, οι περισσότεροι streamers εξακολουθούν να επεκτείνονται. Για παράδειγμα, το Netflix προσέθεσε 9 εκατομμύρια χρήστες το τρίτο τρίμηνο του 2023.

Αν και η θεωρία του Doctorow για την αποσύνθεση της πλατφόρμας μπορεί να περιγράφει την εμπειρία του χρήστη, δεν ισχύει απαραίτητα για τις επιχειρηματικές επιδόσεις της εταιρείας. Το Netflix έχει 247 εκατομμύρια συνδρομητές, περισσότερους από ό,τι η Max, η Paramount+ και η Peacock μαζί. Εντωμεταξύ, η τιμή της μετοχής της έχει εκτοξευθεί κατά 53% τους τελευταίους 12 μήνες.

Παρά τους ισχυρισμούς για άθλιες ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές, το Netflix εμφανίζεται τακτικά στα βραβεία. Για τις Χρυσές Σφαίρες αυτού του μήνα, το Netflix έλαβε 28 υποψηφιότητες. Όσον αφορά τα Όσκαρ, έχει πάνω από εκατό υποψηφιότητες όλα αυτά τα χρόνια, κερδίζοντας πάνω από 20. Η γνωστή πρακτική του να μην παρεμβαίνει στους σκηνοθέτες το βοήθησε να προσελκύσει καταξιωμένους σκηνοθέτες όπως ο Martin Scorsese και ο Alfonso Cuaron, οι ταινίες των οποίων θα βρίσκονται, θεωρητικά, στη βιβλιοθήκη του Netflix στο διηνεκές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

Πηγή: fortune.com