Πόσο αποδοτική είναι τελικά η τηλεργασία;
Η πανδημία του κορωνοϊού επανέφερε – υποχρεωτικά – στο προσκήνιο την τηλεργασία. Δημόσιοι υπάλληλοι και εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις άφησαν πίσω τα open space γραφεία και δουλεύουν στο σαφώς πιο αποστειρωμένο οικιακό περιβάλλον τους. Κατάφεραν άραγε να προσαρμοστούν όλοι στις απαιτήσεις και τις πρωτόγνωρες για αυτούς συνθήκες; Το πόσο αποδοτικός είναι κανείς σε συνθήκες τηλεργασίας είναι έμφυτο ταλέντο ή επίκτητη γνώση και ικανότητα προσαρμογής; Το βρετανικό δίκτυο BBC, σε δημοσίευμά του, αναφέρεται στα υπέρ και τα κατά της τηλεργασίας. Για κάποιους, η απομακρυσμένη εργασία είναι μια ευκαιρία για να συγκεντρωθούν και να αποδειχθούν έως και εξαιρετικά αποδοτικοί. Και, ταυτόχρονα, βρίσκουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να αθληθούν, να πάνε το σκύλο βόλτα ή να απολαύσουν μια ταινία.
Για άλλους, όμως, η μετάβαση σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, που λόγω της εξάπλωσης κορωνοϊού επιβλήθηκε ξαφνικά, δεν μοιάζει και τόσο εύκολη. Ανακαλύπτουν, αναφέρει το BBC, ότι μετά από 8 ώρες εργασίας έχουν απαντήσει σε δύο μόλις emails. Γιατί τον περισσότερο χρόνο τους τον σπατάλησαν βλέποντας στο… όνειρό τους ότι απολαμβάνουν ένα χαλαρωτικό μασάζ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα του BBC, κάποιοι έχουν την προδιάθεση και διαθέτουν ως προσωπικότητες συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τους καθιστούν αποδοτικότερους σε συνθήκες τηλεργασίας από άλλους. Ωστόσο, πάντα σύμφωνα με το βρετανικό δίκτυο, δεν είναι «όλα μαύρο ή άσπρο». Δεν είναι υποχρεωτικό να είσαι είτε καλός είτε κακός στην τηλεργασία. Απλώς, μπορεί να χρειάζεται να προσπαθήσεις περισσότερο από κάποιον άλλο.
Οι «σειρήνες» της αναβλητικότητας
Η αναβλητικότητα είναι πάντοτε ευκολότερο να εμφανιστεί όταν ο προϊστάμενος δεν είναι πάνω από τον ώμο σου. Την ώρα που μια οποιαδήποτε εφαρμογή επικοινωνίας δείχνει ότι «ο χρήστης είναι ενεργός», είναι πολύ εύκολο να πεταχτείς στην κουζίνα και να δοκιμάσεις μια καινούργια συνταγή, αναφέρει το BBC. Αν, λοιπόν, αισθάνεστε ότι αναβάλλετε πράγματα συχνότερα στο σπίτι από ότι στο γραφείο, ανήκετε στην πλειονότητα. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Τίμοθι Πίτσιλ, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Carleton στο Οντάριο του Καναδά.
«Μέσα στο ασανσέρ, όλοι συμπεριφερόμαστε όπως όταν βρισκόμαστε μέσα σε ασανσέρ. Αποφεύγουμε την οπτική επαφή με τους άλλους, κρατάμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες αποστάσεις. Το γραφείο είναι ένα ισχυρό περιβάλλον όπου απαιτείται κώδικας ενδυμασίας και τυπικότητα στην ώρα άφιξης και αναχώρησης. Ο χαμηλότερος δείκτης λογοδοσίας καθιστά την αναβλητικότητα πιο συνήθη στο σπίτι από ότι στο γραφείο» αναφέρει, μεταξύ άλλων ο Πίτσιλ. «Δίχως το ισχυρό περιβάλλον ενός γραφείου, είναι ευκολότερο να απορρίψετε κάθε εργασία που σας φαίνεται δυσάρεστη» προσθέτει ο Πίτσιλ και εξηγεί ότι εκείνη τη στιγμή, «δοκιμάζεται» μέσα μας αυτό που ο ίδιος ονομάζει «ανοχή της απογοήτευσης».
Όσοι διαθέτουν χαμηλότερη ανοχή στην απογοήτευση είναι πιθανότερο να επιδείξουν έντονη αναβλητικότητα. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που σηκώνονται από το γραφείο τους και αναζητούν εν αγωνιωδώς κάτι να τους αποσπάσει την προσοχή. Σε γενικές γραμμές, τα άτομα με υψηλή ανοχή στην απογοήτευση είναι συνειδητοί εργαζόμενοι. Και είναι εκείνοι που συνήθως επιτυγχάνουν ιδιαίτερα στην απομακρυσμένη εργασία. «Εάν απογοητεύεσαι εύκολα, θα τρέξεις να φύγεις γρήγορα από τη δουλειά και θα χρησιμοποιήσεις την απογοήτευση ως μηχανισμό αντιμετώπισης του προβλήματος, κάτι που θα σου γυρίσει μπούμερανγκ», σχολιάζει ο Πίτσιλ.
Η σημασία των ορίων
Ένα συνηθισμένο πρόβλημα που καλούνται να λύσουν οι άνθρωποι που εργάζονται από το σπίτι είναι η έλλειψη ορίων. Και, αυτό, ισχύει τόσο για τους εξοικειωμένους στην απομακρυσμένη εργασία όσο και στους νέους και άπειρους στην τηλεργασία. Το τραπέζι της κουζίνας μπορεί να είναι ταυτόχρονα το γραφείο σας και ο τόπος όπου θα δειπνήσετε. Με λίγα λόγια, δεν έχετε ένα συγκεκριμένο χώρο εργασίας. Ούτε χειρίζεστε τις εργασίες και τα ζητήματα της δουλειάς με συγκεκριμένο τρόπο όπως σε ένα περιβάλλον γραφείου. Υιοθετείτε, σύμφωνα με το BBC, διαφορετικές «ταυτότητες» ή «ρόλους» σε κάθε ξεχωριστό περιβάλλον. Όταν η εργασία και η προσωπική ζωή συμβαίνουν στον ίδιο χώρο, δηλαδή στο σπίτι, δύσκολα κάποιος συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται όταν βρίσκεται στο γραφείο. Σύμφωνα με τον Πίτσιλ, εργάζονται αποδοτικότερα από το σπίτι «όσοι βάζουν όρια» ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική καθημερινότητα.
Άντληση ενέργειας
Κάθε άνθρωπος αντλεί ενέργεια για να συνεχίσει να αποδίδει με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους. «Συνήθως, οι κοινωνικοί και εξωστρεφείς άνθρωποι δυσκολεύονται περισσότερο να προσαρμοστούν στην εργασία από το σπίτι» υπογραμμίζει ο Μάθιου Ντέιβις, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς. Κοινώς, όσοι «βασίζονται στο κοινωνικό τους περιβάλλον για να απολαύσουν τη δουλειά τους, να αποτρέψουν τη μονοτονία και να διατηρήσουν τα κίνητρα τους μπορεί να βρεθούν σε μειονεκτική θέση» προσθέτει ο ίδιος. Άρα, μπορεί να παρατηρηθεί το φαινόμενο οι εξωστρεφείς άνθρωποι να αντιπαθήσουν «την απομακρυσμένη εργασία» κάτι που, αναπόφευκτα, θα επηρεάσει «την απόδοση της τηλεργασίας». Το βέβαιο είναι ότι η εξάσκηση πάντοτε μας βελτιώνει. Ο μόνος σίγουρος δρόμος για να βελτιώσει κανείς το επίπεδο αποδοτικότητάς μέσω τηλεργασίας είναι να θέσει ξεκάθαρα όρια και να χαράξει συγκεκριμένη στρατηγική τις ώρες που εργάζεται. Το να συνηθίσει κανείς να δουλεύει από το σπίτι βοηθά, σχολιάζει ο Ντέιβις και καταλήγει: «Όμως, μόνο εάν διαθέτεις ολοκληρωμένη στρατηγική».
