Πόσο ασφαλής μπορεί να είναι η αυτόνομη οδήγηση;
Τα αυτοκίνητα του μέλλοντος, η επικράτηση της τεχνολογίας και τα ηθικά διλήμματα που εγείρονται.
Επιδείνωση στους δείκτες θανάτων από τροχαία καταγράφει η Ελλάδα όταν στους κόλπους της Ε.Ε. ο αριθμός των θυμάτων μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ε.Ε., το 2016 στη χώρα μας έχασαν τη ζωή τους 75 άτομα ανά εκατομμύριο κατοίκων, έναντι 73 ατόμων το 2015. Αντιστοίχως, ο μέσος όρος της Ευρώπης κατέγραψε βελτίωση, καθώς το 2016 σημειώθηκαν 50 θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκων, έναντι 51,5 το προηγούμενο έτος.
Δυστυχώς η υπερβολική ταχύτητα και η απόσπαση προσοχής παραμένουν οι βασικοί λόγοι που πολλοί συνάνθρωποί μας αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, γεγονός που έχει οδηγήσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες σε επενδύσεις που προάγουν την αυτόνομη οδήγηση για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας.
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα που διεξήγαγε ο όμιλος ΑΧΑ, προκύπτει ότι στη συνάρτηση «άνθρωπος – όχημα – υποδομές», η μεταβλητή που είναι καθοριστικής σημασίας για ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα είναι αναμφίβολα ο άνθρωπος. Σε αρκετά τεστ που έχουν γίνει, είτε με προσομοίωση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, είτε στην πραγματικότητα, έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι ακόμα και με μερική παρέμβαση της τεχνολογίας στην οδήγηση, το επίπεδο ασφάλειας αυξάνεται σημαντικά.
Ειδικότερα, σε οχήματα που φέρουν αυτόματο σύστημα έκτακτης πέδησης παρατηρούνται 30% – 69% λιγότερες εμπρόσθιες συγκρούσεις, ενώ τα οχήματα που έχουν ESP (electronic stability program) παρουσιάζουν μειωμένα τροχαία κατά 40% (ως αποτέλεσμα μειωμένων πλαγιολισθήσεων ή εσφαλμένων χειρισμών από τους οδηγούς).
Κατά πόσο όμως ο άνθρωπος θέλει να παραδώσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, και κατ’ επέκταση τη ζωή του, στο ίδιο το όχημα; Είναι δυνατόν ένα λογισμικό να είναι σε θέση να αξιολογεί σωστά όλες τις παραμέτρους; Επίσης ποιος φέρει την ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος; Ο οδηγός, η κατασκευαστική εταιρεία ή ο προγραμματιστής του λογισμικού; Τα ερωτήματα είναι πολλά και η απόφαση να περιορίσει ο άνθρωπος τη βούλησή του και να αφήσει την τύχη του στα χέρια των μηχανών είναι ένα ζήτημα που απασχολεί έντονα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. αναφορικά με την πολιτική που θα πρέπει να εφαρμόσουν τα επόμενα χρόνια που τα super cars θα μπουν για τα καλά στην παγκόσμια αγορά.
Τι θα συμβεί σε περίπτωση που hackers εισβάλουν κακόβουλα στο λογισμικό ενός αυτόνομου οχήματος, ή σε περίπτωση που το αυτόνομο όχημα αδυνατεί να αναγνωρίσει έναν βράχο που είναι έτοιμος να αποσχιστεί και να πέσει πάνω του; Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η τεχνολογία μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα, καθώς υπάρχουν ζητήματα στα οποία ο ορθολογικός τρόπος σκέψης του ανθρώπου δεν μπορεί να υποκατασταθεί από ένα απλό λογισμικό.
Την ίδια ώρα, οι οδηγοί παραμένουν επιφυλακτικοί στο να εμπιστευθούν ένα πλήρως αυτόνομο όχημα. Πιο συγκεκριμένα στην έρευνα που πραγματοποίησε η ΑΧΑ σε ένα δείγμα οδηγών στη Γερμανία και την Ελβετία, το 50% των ερωτηθέντων απάντησε ότι δεν πιστεύει ότι ένας υπολογιστής θα είχε την ικανότητα να στρίβει και να κινείται σωστά, ενώ περισσότεροι από 60% των οδηγών (άνδρες και γυναίκες) είπαν ότι δεν θέλουν να αποδεσμευτούν από την ευχαρίστηση της οδήγησης.
Από την πλευρά τους οι υπέρμαχοι της αυτόνομης οδήγησης υποστηρίζουν ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά και περισσότερος ελεύθερος χρόνος, αφού κατά τη διάρκεια της μετακίνησης, αντί να οδηγούν θα μπορούν να διαβάζουν, να κοιμούνται και να ασχολούνται με τα ενδιαφέροντά τους.
