Πούτιν ο δεινός ψαράς και όχι μόνο…
Έχει "τρυφερές" στιγμές με άγρια ζώα, έχει πετάξει με μαχητικά και ελικόπτερα, έχει ταξιδέψει στον βυθό, έχει επιδείξει με κάθε τρόπο την δύναμη του.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θεωρεί υποχρέωση του σε τακτά διαστήματα, να αποδεικνύει ότι μόνο αυτός μπορεί να κυβερνήσει τους διαφορετικούς κόσμους της Ρωσίας του. Ο φακός ήταν εκεί λοιπόν, για άλλη μια φορά την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Πρόεδρος της Ρωσίας πήγε για ψάρεμα, στην αγριάδα της μακρινής Σιβηρίας, παρέα με τον «φίλο» του και πρωθυπουργό Ντμιτρι Μεντβέντεφ. Το μήνυμα αυτής της εκδρομής ήταν διπλό.
Αφενός μια φωτογραφία με ένα υπερμεγέθη λούτσο, 21 κιλών που σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή ψάρεψε ο Πρόεδρος, ένδειξη ότι στα 60 του χρόνια παραμένει σε επαφή με το «βασικό ένστικτο». Κι αφετέρου, η εκδρομή με τον Μεντβέντεφ. Οι δυο τους για ψάρεμα, σε πολλαπλά φωτογραφικά στιγμιότυπα, ήθελαν να δείξουν ότι όλα βαίνουν καλώς μεταξύ τους στο Κρεμλίνο. Η φιλική, χαλαρή ατμόσφαιρα, που αποτυπώθηκε και σε βίντεο και μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση σε όλη την χώρα, ήταν η διάψευση προς όσους υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις τους είναι τεταμένες, επειδή ο Πούτιν έχει χάσει την υπομονή του με την έλλειψη αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης Μεντβέντεφ.
Οι εικόνες που είδαν οι Ρώσοι, ήταν το «ζευγάρι» της εξουσίας, με ρούχα παραλλαγής, να σιγοκουβεντιάζει ανέμελα στο σκάφος, να γελάει πίνοντας τσάι παρέα, να χαϊδεύει μεγάλα ελάφια, τον πρωθυπουργό να φωτογραφίζει την γραφικότητα του τοπίου και τέλος, να μοιράζονται στο δείπνο τον λούτσο, που ψάρεψε ο Πούτιν- σύμφωνα τουλάχιστον με τη δήλωση του εκπροσώπου του.
Η «ευαίσθητη» πλευρά του σκληρού Πρόεδρου
«Ανθρώπινες στιγμές» του ηγέτη τους έχουν απολαύσει πολλές φορές οι υπήκοοι του και ο κόσμος όλος. Τον Απρίλιο δόθηκε στη δημοσιότητα ένα ξεχωριστό άλμπουμ με τον τίτλο «Μια βόλτα στα προάστια της Μόσχας». Ήταν τρυφερές φωτογραφίες του Πούτιν με δυο από τα σκυλιά του: τον βουλγαρικό ποιμενικό, τον Μπάφι (δώρο του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπορίσοφ) και το γιαπωνεζικής καταγωγής Ακίτα, που ακούει στο όνομα Γιούμε, να παίζουν ανέμελα στο χιόνι.
Το Κρεμλίνο έχει τονίσει πολλές φορές αυτή την πλευρά του χαρακτήρα του Ρώσου Προέδρου, δημοσιοποιώντας και το αντίστοιχο αποδεικτικό υλικό: τον Πούτιν να δίνει γάλα με μπιμπερό σε ελάφι, να κρατάει απαλά στην χούφτα του ένα κοτοπουλάκι, να χαϊδεύει μια μικρή τίγρη δυόμιση μηνών, να βοηθάει στην προστασία της πολικής αρκούδας σε νησί του Αρχιπελάγους της Αρκτικής, Πούτιν να ταίζει μια φάλαινα μπελούγκα.
Ακόμα έχουμε δει φωτογραφίες με τον Πούτιν στο τιμόνι ενός μηχανοκίνητου glider, με τον Πούτιν να συμμετέχει σε επιστημονικό πείραμα, καθοδηγώντας ένα κοπάδι σπάνιου είδους γερανών, ακόμα και να παίζει πιάνο σε φιλανθρωπική εκδήλωση.
Επίδειξη δύναμης και αυξημένη τεστοστερόνη
Από την άλλη πλευρά είναι η… τεστοστερόνη και η αδρεναλίνη. Είναι η επίδειξη δύναμης, το φλέρτ με τον υπονοούμενο κίνδυνο, η ξεχωριστή εμπειρία στην άγρια φύση, οι πολεμικές τέχνες, οι ημίγυμνες εμφανίσεις για να συντηρηθεί του προφίλ του “alpha-dog”, όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι Αμερικανοί, σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα του Wikileaks.
Ουκ ολίγα είναι τα σχετικά στιγμιότυπα. Με μαύρη ζώνη στο τζούντο, ο Πούτιν έχει παλέψει με πρωταθλητές. Ως μηχανόβιος, έχει βγει βόλτα με το δίκυκλο με τους επίσης μηχανόβιους «Λύκους της Νύχτας», στο λιμάνι του Νοβοροσίσκ, οδήγησε αγωνιστικό F1 στην πίστα της Αγίας Πετρούπολης, κάθισε στο πιλοτήριο ενός βομβαρδιστικού Τουπόλεφ στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Μόσχας, τo 2011 φορεσε στολή δύτη και έκανε scuba diving στη Μαύρη Θάλλασα και πριν 15 ημέρες μπήκε σε βαθυσκάφος για μια 20λεπτη βόλτα σε βυθισμένο ναυάγιο της Βαλτικής.
Γιατί οι επενδυτές “φοβούνται” τώρα τη Ρωσία.
Το καλοκαίρι του 2010 στις μεγάλες πυρκαγιές κοντά στη Μόσχα, κάθισε στο πιλοτήριο ενός πυροσβεστικού Be-200 και «βοήθησε» στην κατάσβεση. Με λίγα λόγια το νόημα όλων αυτών των δημόσιων εμφανίσεων είναι ότι η Ρωσία, βρίσκεται σε στιβαρά και ικανά χέρια, μια περίοδο μεγάλων αλλαγών. Μπορεί στο εξωτερικό ο Ρώσος Πρόεδρος να δέχεται βροχή επικρίσεων σχεδόν για όλους τους χειρισμούς του, αλλά στο εσωτερικό- μετά από 14 χρόνια στην εξουσία – φροντίζει να παραμένει στην κορυφή. Σε μια χώρα που είναι τόσο δύσκολο να κυβερνηθεί- σχολιάζει η αμυντική επιθεώρηση Stratfor- με τις αχανείς, αφιλόξενες εκτάσεις της, τα δύσκολα απροστάτευτα σύνορα της, τους εχθρικούς γείτονες και την διαφορετικότητα του πληθυσμού της, χρειάζεται ένας αυστηρός, σκληρός, ηγέτης για να διατηρηθεί η σταθερότητα.
Πόσο μάλλον τώρα, που το βασιζόμενο στην ενέργεια οικονομικό μοντέλο δοκιμάζεται, η κοινωνική δομή και τα δημογραφικά δεδομένα αλλάζουν και η πολιτική της ελίτ γερνάει…
