Προχωρημένες επενδυτικές στρατηγικές: Oι σκύλοι του Dow
Του Χρήστου Τσούνη
Στο σημερινό άρθρο θα επισκεφτούμε μια ιδιαίτερη επενδυτική στρατηγική, που έχει τα φόντα να κερδίσει τον Dow Jones, αλλά και να προσφέρει πηγή έμπνευσης για το πως πρέπει να προσεγγίζουμε κάποια νέα στρατηγική, που είτε βρήκαμε online, είτε μας την είπαν, είτε διαβάσαμε κάπου γι’ αυτή.
Η στρατηγική που θα δούμε σήμερα βασίστηκε στο βιβλίο “BEATING THE DOW” το 1991 και χρησιμοποιείται για να νικήσει τον Dow Jones Industrial Average.
Η ιδέα της στρατηγικής είναι να επενδύουμε ισόποσα ποσά στις 10 από τις 30 μετοχές του δείκτη με την υψηλότερη μερισματική απόδοση, στην αρχή κάθε χρόνου. Στο τέλος του χρόνου πουλάμε όλες τις μετοχές και επαναλαμβάνουμε την διαδικασία. Βέβαια οι επενδυτές συνήθως για να αποφύγουν τα commission fees, κάνουν ένα απλό rebalancing και βάζουν έξω τις μετοχές που δεν πληρούν πλέον τα κριτήρια και τις αντικαθιστούν με αυτές που τα πληρούν.
Πριν όμως την ακολουθήσουμε άκριτα πρέπει να δούμε ένα- δύο πράγματα γι’ αυτή.
Αρχικά πάμε να αναλύσουμε την βασική επενδυτική θέση της στρατηγικής, η οποία είναι πολύ απλή:
«Από την στιγμή που ο DOW περιέχει 30 μετοχές και είναι όλες blue chip εταιρείες, όσο μεγαλύτερη μερισματική απόδοση, τόσο πιο φτηνές είναι.»
Ξέρω ότι αυτό ακούγεται λάθος! Αφήστε με, όμως, να εξηγηθώ πρώτα.
Η μερισματική απόδοση μιας εταιρείας είναι ίση με το μέρισμα που δίνει προς την τιμή της μετοχής της. Αν δηλαδή μια εταιρεία δίνει μέρισμα 1€ τον χρόνο και η μετοχή κάνει 100€, τότε λέμε ότι η μερισματική απόδοση (dividend yield), είναι 1/100= 0.01 ή 1%.
Το μέρισμα μιας μετοχής όμως συνήθως μέσα στον χρόνο είναι σταθερό, αλλά η τιμή της αλλάζει. Για παράδειγμα η μετοχή μπορεί να κάνει σήμερα 100€, ενώ σε 6 μήνες 50€. Η εταιρεία θα συνεχίσει να δίνει μέρισμα 1€ ανά μετοχή, όμως. Αυτό σημαίνει ότι με την πτώση της τιμής της μετοχής, η μερισματική απόδοση ανεβαίνει (αφού βρίσκεται στον παρονομαστή του κλάσματος). Δηλαδή το παράδειγμα μας από 1% γίνεται 1/50= 0.02 ή 2%!
Οπότε, υπεραπλουστευμένα, από την στιγμή που ο Dow Jones αποτελείται μόνο από blue chip εταιρείες αυτές με την μεγαλύτερη μερισματική απόδοση είναι και οι πιο φτηνές!
Τώρα που είδαμε την θέση της στρατηγικής και φαίνεται να βγάζει νόημα καιρός να τσεκάρουμε και τι απόδοση πρέπει να περιμένουμε με αυτήν την στρατηγική. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα εδώ. Αρχικά το μοναδικό στοιχείο που έχουμε για να δούμε κάτι τέτοιο είναι το παρελθόν της στρατηγικής, το οποίο δεν είναι πάντα ο πιο αξιόπιστος τρόπος, αλλά είναι και καλύτερος από το τίποτα.
Στην περίπτωση μας θα δούμε την στρατηγική από το τέλος του 1999 (ξεκινώντας ουσιαστικά από 1-1-2000) μέχρι και το τέλος του 2022.
Το 1€ την 1-1-2000 με την στρατηγική που περιγράφουμε, στο τέλος του 2022 θα γινόταν 2.11€, ενώ στον Dow Jones θα γινόταν 2.88€ και στον S&P 500 2.61€. Άρα συμφέρει μας ο Dow Jones.
Προτού, όμως, βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, μέχρι το 2018 η στρατηγική αυτή νίκαγε και τον S&P 500 και τον Dow Jones και μάλιστα στην περίπτωση του S&P 500 κατά πολύ!
Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και 22 χρόνια back-test δεν είναι αρκετά για να μπορέσουμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Επίσης, δεν ξέρουμε αν τα τελευταία δύο χρόνια (2020 & 2021) είναι μεμονωμένα περιστατικά ή και στο μέλλον η στρατηγική θα συνεχίσει να υπεραποδίδει του δείκτη.
Για να το πάμε ένα βήμα παραπάνω, πρέπει να εντοπίσουμε τις «τρύπες» της στρατηγικής, μιας και όλες οι στρατηγικές έχουν. Αυτό είναι και το δύσκολο κομμάτι γιατί άλλες φορές φαίνονται και άλλες φορές όχι.
Για αρχή η πρώτη τρύπα είναι την περίοδο 2007 με 2009, όπου και τις τρεις χρονιές (2007, 2008 & 2009) η στρατηγική υποαπέδωσε του δείκτη. Βέβαια η απάντηση σε αυτή την περίοδο είναι απλή. Από τις 10 μετοχές της στρατηγικής οι 2 ήταν τράπεζες (την περίοδο της οικονομικής κρίσης) και μια ήταν η General Motors, που δήλωσε πτώχευση το 2009. Και έτσι φτάνουμε στο μεγάλο πρόβλημα της στρατηγικής.
Δέκα μετοχές δεν είναι ικανές για να πετύχουμε διαφοροποίηση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να είμαστε πολύ εκτεθειμένοι σε κινδύνους που έχουν μεμονωμένες μετοχές και να βλέπουμε το χαρτοφυλάκιο μας να πέφτει δραματικά.
Η δεύτερη τρύπα του χαρτοφυλακίου είναι τα 3 τελευταία χρόνια. Οι μετοχές των τεχνολογικών εταιρειών που έχουν πάει τους δείκτες τόσο ψηλά, δεν δίνουν μεγάλο μέρισμα. Οπότε εκ των πραγμάτων βγαίνουμε εκτός μιας αγοράς που είναι πολύ επικερδής.
Γενικά από το σημερινό άρθρο θέλω να κρατήσουμε, ότι είναι δύσκολο με ένα απλό screening process, δηλαδή εφαρμόζοντας κάποια κοινά φίλτρα μόνο, να πιάνουμε συνεχόμενα τον παλμό της αγοράς. Αν είναι να ακολουθήσουμε μια στρατηγική είναι καλύτερο να επενδύουμε σε μεγάλους δείκτες, όπου τα ιστορικά δεδομένα είναι αρκετά για να εξάγουμε σοβαρά συμπεράσματα με μια σχετική ασφάλεια.
Βρείτε τον Χρήστο στο YouTube και στο Instagram εδώ:https://www.youtube.com/tsounischrishttps://www.instagram.com/tsounischris
