Ρεαλισμός ή ιδεοληψία: Από τι θα κριθεί η επιτυχία της κυβέρνησης;

Του Ευστάθιου Λιακόπουλου*

Αν δούμε τα δεδομένα η σημερινή κυβέρνηση έχει τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα και το ισχυρότερο πολιτικό κεφάλαιο σε σχέση με τις προηγούμενες, τουλάχιστον μετά την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, σε όλα τα επίπεδα. Ας παρατηρήσουμε λίγο:

Ως προς την οικονομία:

– Η οικονομία εμφανίζει μετά από ορισμένες δεκαετίες πρωτογενή πλεονάσματα.

– Η οικονομία εμφάνισε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο Δ τρίμηνο του 2014.

– Έχει επιτευχθεί τεράστια προσαρμογή. Είναι ως οικονομία στο κατώτερο επίπεδο της ύφεσης ακριβώς στη στιγμή που ανακάμπτει προς την ανάπτυξη.

– Υπάρχουν τα περιθώρια ένα μέρος των πλεονασμάτων να αξιοποιηθούν για εφαρμογή μέτρων κοινωνικής πολιτικής.

Ως προς την πολιτική της ισχύ:

– Είναι μια νέο- εκλεγμένη κυβέρνηση με ικανή πλειοψηφία.

– Έχει σημαντικά περιθώρια πολιτικών ελιγμών.

– Διαθέτει μια ευρεία δεξαμενή τουλάχιστον 260 βουλευτών πρόθυμων να ψηφίσουν μέτρα εφόσον ο στόχος είναι να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.

– Δεν μπορεί να έχει ισχυρή αντιπολίτευση αν εφαρμόσει πολιτικές που ενισχύουν την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ποιος μπορεί να αντιδράσει σε κάτι τέτοιο; Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Ν.Δ.

– Φαίνεται να μην έχει εξαρτήσεις ή αλλοτριωτικές αγκυλώσεις στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή και η διαφθορά.

Ως προς την κοινωνική απήχηση:

– Οι απαιτήσεις του κόσμου είναι λιγότερες από ποτέ. Αρκεί και μόνο η μη περαιτέρω επιδείνωση του εισοδήματος για να διαμορφωθεί ευρεία αποδοχή.

– Η απήχηση της είναι εντυπωσιακή.

– Υπάρχει κοινωνική συσπείρωση και συστράτευση.

Προφανώς και δεν είναι όλα ρόδινα, αφού υπάρχουν παράλληλα σημαντικά μειονεκτήματα όπως:

– Η απειρία.

– Ο παιδικός ενθουσιασμός βουλευτών της ή/και υπουργών οι οποίοι ωσάν να ξύπνησαν από όνειρο ότι για πρώτη φορά έχουμε αριστερή κυβέρνηση, επιδίδονται σε μια ακατάσχετη φλύαρη ουτοπία.

– Η προφανής έλλειψη ικανών στελεχών.

– Η άγνοια του τρόπου λειτουργίας μιας κυβέρνησης, αλλά και ενός κράτους μέλους μιας ευρύτερης συμμαχίας στην Ευρώπη.

– Η μεγάλη πολιτική διαφοροποίηση από την κρατούσα ιδεολογία στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως.

Το μεγαλύτερο ζητούμενο, ικανό να οδηγήσει είτε σε μια σημαντική επιτυχία, είτε σε μια ολοκληρωτική καταστροφή, είναι αν θα κυριαρχήσει ο ρεαλισμός ή ο ακατάληπτος ιδεαλισμός.

Είναι προφανές ότι η νέα κυβέρνηση έκανε το σφάλμα που συνήθως κάνουν όλες στη χώρα μας και μάλιστα χωρίς λόγο. Υπέσκαψε το έργο της, περιγράφοντας μια πολιτική που οδηγεί στην έξοδο από το κοινό νόμισμα και σε ένα τραγικό αρχικό διάστημα για το λαό σε μια τέτοια περίπτωση. Αυτό γίνεται κάθε φορά παρότι δεν είναι σκόπιμο, αφού καλώς η κακώς η αλληλουχία των κυβερνήσεων στη χώρα μας είναι περίπου δεδομένη.

Η υποσχεσιολογία όμως σε ένα κόσμο πολύ ταλαιπωρημένο, ο οποίος έχει αισθανθεί προδομένος πάρα πολλές φορές, είναι επικίνδυνη. Αν δε τηρηθούν οι υποσχέσεις μπορεί να προξενήθουν είτε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές, είτε ακραίες πολιτικές επιλογές στην επόμενη στροφή.

Η κυβέρνηση φαίνεται να το έχει αντιληφθεί αυτό και ταλαντώνεται ανάμεσα στο ρεαλισμό και στην προσπάθεια να μην φανεί αναξιόπιστη στο κοινό της και να μην προξενηθούν, είτε κυβερνητικές, είτε ακόμη περισσότερο κοινωνικές τριβές.

Από τη διαχείριση αυτής της ταλάντωσης θα κριθεί, κατά την εκτίμηση μου, αν θα έχουμε την επιβίωσή μας στο ευρώ, παράλληλα με τη δημιουργία μιας μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης , η οποία θα κυριαρχήσει επί μακρόν στο πολιτικό πεδίο, ή αν θα οδηγηθούμε σε μεγάλη και γρήγορη φθορά αυτής της κυβέρνησης με απροσδιόριστα ακόμη, αλλά σίγουρα πολύ εκτεταμένα αρνητικά φαινόμενα για όλους μας.

Η διαχείριση έως σήμερα δεν με κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξο. Διαμορφώθηκε αρνητικότατο κλίμα με τους ετέρους μας και έχει διαταραχθεί πολύ σοβαρά η εμπιστοσύνη τους προς την ελληνική κυβέρνηση. Παρατηρείται ακατάσχετη δημοσιότητα από πληθώρα στελεχών με δηλώσεις σε ορισμένες περιπτώσεις ανεδαφικές, άτοπες, ανεφάρμοστες, συγκρουσιακές ή/και αντιφατικές. Η κυβέρνηση φαίνεται προς το παρόν, να σπαταλά μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο χωρίς να έχει καταφέρει να βρει την ισορροπία της.

Την ίδια στιγμή η αγορά μετά από μια τρίμηνη προεκλογική περίοδο, έχει μπει σε μια νέα τετράμηνη ανασφάλεια, ιδίως αφού μετά από τον διαφαινόμενο συμβιβασμό με τους ετέρους, η κυβέρνηση προσπαθώντας να ταλαντωθεί προς το εσωτερικό κοινό, προβαίνει σε δηλώσεις και κινήσεις αντίθετες με τη συμφωνία του συμβιβασμού. Μύλος . . .

Το τραπεζικό σύστημα είναι και πάλι πολύ αδύναμο, οι επενδύσεις έχουν μηδενιστεί και όλοι αναμένουμε τα πραγματικά δείγματα γραφής.

Αν σκεφτούμε τα πλεονεκτήματα που αναφέραμε, η σημερινή κυβέρνηση έχει στα χέρια της μια τεράστια ευκαιρία για την πατρίδα και για όλους μας, εάν και εφόσον εφαρμόσει μια πολιτική προσγειωμένη στην πραγματικότητα. Έχει την ευκαιρία να μπορέσει να περάσει εκείνα τα μέτρα που συνήθως μια αριστερή κυβέρνηση περνά πιο εύκολα στο λαό, και τα οποία είναι απαραίτητα για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Έχει την ευκαιρία παράλληλα να εφαρμόσει ορισμένα στοχευμένα κοινωνικά
μέτρα σύμφωνα με την ιδεολογία της. Αν πετύχει το μείζον –παραμονή στο ευρώ- όλοι θα συμφωνήσουν με τέτοιου περιεχομένου πολιτικές. Εξάλλου θα εξακολουθήσει να έχει τον κόσμο μαζί της.

Ποτέ άλλοτε μια κυβέρνηση δεν είχε στο κοινοβούλιο τέτοια αποδοχή σε μέτρα που θα έπρεπε να εφαρμοστούν στη χώρα εδώ και τριάντα χρόνια. Αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία.

Αρκεί βέβαια ορισμένες από τις προεκλογικές εξαγγελίες να ήταν μέρος του παιχνιδιού εξουσίας και να μην αποτελούν ιδεοληψίες.

Η προσαρμογή είναι σε κάθε επίπεδο και για όλους αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιβίωση. Είμαι αισιόδοξος ότι η ταλάντωση ανάμεσα στην σκληρή πραγματικότητα και την ουτοπία θα διαμορφώσει με τη βοήθεια και της εμπειρίας, την απαραίτητη για τη βιωσιμότητα της χώρας μας ισορροπία.

* Ο κ. Λιακόπουλος είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων και ιδιοκτήτης της Business Support Services