Σαράντα χιλιάδες ψυχές στο τούρκικο παζάρι
Πεδίο σύγκρουσης των συμφερόντων Ουάσινγκτον και Άγκυρας αποτελεί η κουρδική πόλη Κομπάνι που πολιορκείται για τρίτη εβδομάδα από το Ισλαμικό Κράτος.
Στο σκληρό «παζάρι» της Τουρκίας με τη Δύση είναι έτοιμοι να θυσιαστούν σαράντα χιλιάδες Κούρδοι άμαχοι, που υπολογίζεται ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο Κομπάνι της Συρίας και κινδυνεύουν με σφαγή από τους τζιχαντιστές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτήν την κρίση συγκρούονται τα διαφορετικά συμφέροντα Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας. Προτεραιότητα της Ουάσινγκτον είναι η διάλυση του Ισλαμικού Κράτους… αποκλειστικός στόχος της Άγκυρας η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και η αποδυνάμωση των Κούρδων στα νότια σύνορά της.
Ο Ερντογάν, ο οποίος προωθεί από το 2011 τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη βόρεια Συρία και ουδέτερης ζώνης 20 χιλιομέτρων μέσα στο συριακό έδαφος, πιέζει την Ουάσιγκτον να αποδεχθεί τις τουρκικές απαιτήσεις και ρίχνει την ευθύνη για την προέλαση των Τζιχαντιστών στη στρατηγική των Αμερικανών. Μάλιστα δηλώνει, σε κάθε ευκαιρία, πως οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν αρκούν για να νικηθεί το Χαλιφάτο και εννοεί ότι είναι αναγκαία η παρουσία στρατιωτών στο έδαφος (boots on the ground).
Το Πεντάγωνο επιστρέφει το «μπαλάκι» στην Τουρκία. Αποκλείει -για την ώρα- το σενάριο της δημιουργίας ζώνης ασφαλείας, αλλά συμφωνεί ότι οι αεροπορικές επιδρομές δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Οι Αμερικανοί αφήνουν δημόσια να εννοηθεί ότι είναι η Άγκυρα που πρέπει να επέμβει με χερσαίες δυνάμεις. Η τουρκική απάντηση έρχεται από τον υπουργό εξωτερικών Τσαβούτσογλου, ο οποίος ξεκαθαρίζει πως δεν είναι ρεαλιστικό η χώρα του να οδηγήσει μoνομερώς μια χερσαία επίθεση στο Κομπάνι.
Η δημιουργία ζώνης ασφαλείας και πρωτίστως ζώνης απαγόρευσης πτήσεων είναι μια εξαιρετικά σύνθετη πολιτική και στρατιωτική κίνηση που σημαίνει άμεση εμπλοκή του αμερικανικού στρατού και των Ηνωμένων Πολιτειών στο εμφύλιο της Συρίας, ένα σενάριο που η Ουάσινγκτον προσπαθεί εδώ και καιρό να αποφύγει. Επίσης απαιτεί την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλαδή να μην υπάρξει βέτο από Ρωσία και Κίνα.
Η Τουρκία δεν θα ενεργήσει μονομερώς στη Συρία, όχι γιατί κόπτεται για τη διεθνή νομιμότητα, αλλά γιατί σκέπτεται τις συνέπειες που θα έχουν οι πιθανές απώλειες για τον τουρκικό στρατό, αλλά και το ενδεχόμενο εμπλοκής της σε μια «περιπέτεια» με αμφίβολο αποτέλεσμα.
