ΣΕΒ: Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των μεταποιητικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα
Μελέτη του Συνδέσμου σχετικά με την επιλογή εγκατάστασης των εταιρειών του μεταποιητικού κλάδου και τις επιπτώσεις της.
Λιγότερο από το 13% των μεταποιητικών επιχειρήσεων της χώρας είναι εγκατεστημένες σε οργανωμένα επιχειρηματικά πάρκα, παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα που συνεπάγεται η ένταξη επιχειρήσεων σε αυτά. Οι βασικές αιτίες είναι η έλλειψη υποδομών και κινήτρων αλλά και η νομοθεσία που επέτρεπε (αν όχι ενθάρρυνε) την εκτός σχεδίου δόμηση.
Αυτά προκύπτουν από μελέτη του ΣΕΒ, σύμφωνα με την οποία τα επιχειρηματικά πάρκα αποτελούν «κλειδί» για τη βιομηχανική ανασυγκρότηση της οικονομίας και την προσέλκυση επενδύσεων.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, στη χώρα μας λειτουργούν 53 οργανωμένες περιοχές έκτασης σχεδόν 68 χιλ. στρεμμάτων και περισσότερες από 70 «’Ατυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις» με συνολική έκταση άνω των 60.000 στρεμμάτων και αριθμό εγκατεστημένων επιχειρήσεων άνω των 3.000.
«Από τη μία πλευρά υπάρχουν οργανωμένοι υποδοχείς με χαμηλή (ή και μηδενική) πληρότητα, λόγω απουσίας ζήτησης εξαιτίας της «άστοχης» χωροθέτησής τους και από την άλλη υπάρχουν περιοχές με σημαντική μεταποιητική δραστηριότητα εκτός σχεδίου, και δίχως ανάλογες περιοχές οργανωμένης υποδοχής», αναφέρει ο ΣΕΒ.
Αυτά συμβαίνουν, παρά το γεγονός οι επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός οργανωμένων επιχειρηματικών υποδομών εξασφαλίζουν χαμηλότερο κόστος εγκατάστασης έως και 25%,εξοικονόμηση στο κόστος οδοφωτισμού και καθαριότητας κοινοχρήστων χώρων έως 42%,σημαντικότατη μείωση στο φόρο ακίνητης περιουσίαςέως και Euro54 χιλ., σημαντική μείωση του διοικητικού κόστους, καθώς απαλλάσσονται από την υποχρέωση άδειας εγκατάστασης και ανανέωσης αυτής, ενώ ενθαρρύνονται να εξάγουν και να καινοτομούν.
Ο ΣΕΒ σημειώνει ακόμη ότι η πλειονότητα των Επιχειρηματικών Πάρκων (34 από 53 συνολικά) χωροθετήθηκε σύμφωνα με το Ν. 4458/1965και την τροποποίησή του, με τα 7 από αυτά να έχουν ξεκινήσει τη λειτουργία τους τη δεκαετία 1970, 12 τη δεκαετία 1980, 8 τη δεκαετία 1990 και άλλα 7 μετά το 2000. Με το Ν.2545/1997, ο οποίος επέτρεψε τη δραστηριότητα κατασκευής και λειτουργίας επιχειρηματικών πάρκων και στους ιδιώτες, υλοποιηθήκαν άλλα 14 Επιχειρηματικά Πάρκα, με συνολική έκταση 4.476 στρέμματα. Τέλος, με τον πρόσφατο Ν. 3982/2011, εν μέσω οικονομικής κρίσης, έχουν αδειοδοτηθεί μόλις 5 νέα επιχειρηματικά πάρκα, η κατασκευή των οποίων όμως δεν έχει ακόμη ξεκινήσει. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρηματικών πάρκων στην Ελλάδα, εφόσον δεν έχουν προχωρήσει σε αναβάθμιση των υποδομών τους και των υπηρεσιών που παρέχουν, είναι των προηγούμενων δεκαετιών και ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις δυνατότητες της βιομηχανίας και της παραγωγής άλλων εποχών. Σε ορισμένες περιπτώσεις εξακολουθούν να υπολείπονται βασικών υποδομών όπως ευρυζωνικό δίκτυο.
Η μελέτη καταλήγει σε σειρά προτάσεων, όπως θέσπιση και ενεργοποίηση ειδικών φορολογικών κινήτρων και εργαλείων συγχρηματοδότησης επενδύσεων για Επιχειρηματικά Πάρκα και μετεγκατάσταση επιχειρήσεων σε αυτά, θεσμοθέτηση νέου τύπου Επιχειρηματικού Πάρκου, αυτού της «Μεγάλης Μεμονωμένης Μονάδας», όπως προβλέπεται στο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τη Βιομηχανία, κ.α.
