Συμφωνία έξω ή μέσα;
Ενώ οι εξωτερικοί παράγοντες συνεχίζουν να ασκούν πιέσεις, η κατάσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης μοιάζει τεταμένη.
Το πόσο εφικτή είναι τελικά η συμφωνία φαίνεται πως είναι μάλλον θέμα εσωτερικό και όχι μόνο εξωτερικής διαπραγμάτευσης. Αυτό διαφαίνεται από το κλίμα που διαμορφώνεται εντός του κυβερνητικού συνασπισμού και αποτυπώθηκε στη συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αντιδράσεις των κυβερνητικών βουλευτών αφορούν κυρίως στα σημάδια υπαναχώρησης από πολλές από τις κόκκινες γραμμές, που είχαν τεθεί όχι μόνο προεκλογικά, αλλά και στις προγραμματικές δηλώσεις.
Ωστόσο, οι δανειστές ακόμη και λίγες ημέρες πριν από άλλο ένα ορόσημο, της 19ης Μαΐου όπως ετέθη από τον Γιάννη Δραγασάκη χθες, υποστηρίζουν ότι τα μεγάλα ζητήματα παραμένουν ανοιχτά. Και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να υπαναχωρήσουν ούτε στα εργασιακά ούτε στο ασφαλιστικό. Απαντούν, μάλιστα, στην ερώτηση εάν θα δεχόντουσαν να μετατεθεί η συζήτηση, για το ασφαλιστικό για μετά τη συμφωνία με ένα ξεκάθαρο «όχι», συμπληρώνοντας πως έχει ήδη καθυστερήσει και αυτό έχει δημοσιονομικό κόστος.
Για το λόγο αυτό δεν ποντάρουν στο ότι η συμφωνία μπορεί να κλείσει έως τις 19 Μαΐου – ωστόσο, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν θα κλείσει τελικά η συμφωνία.
Οι δανειστές γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει χρήματα έως το τέλος Μαΐου, όμως το τι θα επακολουθήσει τον Ιούνιο εάν δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία είναι άγνωστο.
Το κλειδί που κρατά η ΕΚΤ δεν αναμένεται να εξελιχθεί σε… «βόμβα» πριν λήξει αυτή η άτυπη προθεσμία της 20ης Ιουνίου. Ωστόσο, όσο περνάει ο χρόνος χωρίς πρόοδο και η συμφωνία δεν φαίνεται στον ορίζοντα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τελείως μια αιφνιδιαστική (και δυσάρεστη) κίνηση, που θα οδηγούσε σε ασφυξία τις ελληνικές τράπεζες.
Φαίνεται ίσως αδιανόητο η κυβέρνηση να μην καταλήξει έστω σε μια όχι ευχάριστη αλλά κάποιου είδους συμφωνία, όμως η πιθανότητα αυτή δεν πρέπει να υποτιμάται. Κι αυτό γιατί η έως τώρα πορεία έχει δείξει πως αυτή που κυβερνά είναι η Αριστερή Πλατφόρμα. Εάν αυτό γίνεται καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους ή τελικά το 4% θα επικρατήσει του 27%, θα το δείξει η κατάληξη της διαπραγμάτευσης. Πάντως, όσο ροκανίζεται ο χρόνος χωρίς αποφάσεις, η κατάσταση στην πραγματική οικονομία χειροτερεύει και η τελική συμφωνία θα είναι χειρότερη.
Το ζήτημα τώρα είναι εάν ο πρωθυπουργός καταφέρει να κλείσει μια συμφωνία εγκαίρως για τη χώρα. Το κατά πόσο θα καταφέρει να την περάσει στο εσωτερικό, είναι το ζήτημα που θα ανοίξει αμέσως μετά. Όμως σε αυτή τη φάση, αυτό που επείγει είναι να βρεθεί λύση εντός του ευρώ. Οι πολιτικοί συσχετισμοί θα μας απασχολήσουν μετά, και τότε θα αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
