Συμφωνία Mar-A-Lago: Γιατί η υποτίμηση του δολαρίου δεν είναι λύση
Τις τελευταίες ημέρες, πολλά άρθρα αναφέρονται σε μια πιθανή συμφωνία μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης και των βασικών εμπορικών εταίρων της για την υποτίμηση του δολαρίου. Η πρόταση αυτή, που έχει ονομαστεί «Συμφωνία Mar-A-Lago» –με έμπνευση από τη Συμφωνία Plaza του 1985– στοχεύει στην αποδυνάμωση του δολαρίου, ενίσχυση των αμερικανικών εξαγωγών και αναδιαμόρφωση του παγκόσμιου εμπορίου. Ωστόσο, σύμφωνα με τον γνωστό οικονομολόγο Daniel Lacalle, υπάρχουν σοβαροί λόγοι να αμφισβητηθεί η αποτελεσματικότητα αυτής της στρατηγικής.
Η ιδέα βασίζεται σε δύο εσφαλμένες παραδοχές: Ότι οι αμερικανικές εξαγωγές είναι περιορισμένες λόγω της ισχύος του δολαρίου και ότι το υψηλό χρέος των ΗΠΑ οφείλεται επίσης στο ισχυρό δολάριο.
Και οι δύο ισχυρισμοί είναι λανθασμένοι. Οι αμερικανικές εξαγωγές είναι χαμηλότερες από άλλες χώρες, όχι λόγω νομίσματος, αλλά επειδή η τεράστια εγχώρια αγορά και ο πλούτος των φυσικών πόρων των ΗΠΑ μειώνουν την ανάγκη εξαγωγών. Παράλληλα, η αμερικανική οικονομία βασίζεται κυρίως στις υπηρεσίες, οι οποίες είναι δύσκολο να εξαχθούν.
Γιατί η υποτίμηση του δολαρίου είναι επικίνδυνη;
Η τεχνητή αποδυνάμωση του νομίσματος δεν ενισχύει την παραγωγικότητα ούτε δημιουργεί ανταγωνιστικά προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Η αναδιάρθρωση του χρέους μέσω υποτίμησης θα τρόμαζε τους επενδυτές, υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη στο δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Ο πληθωρισμός, ήδη υψηλός στις ΗΠΑ λόγω δημοσιονομικών πολιτικών, θα εκτοξευόταν περαιτέρω, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των Αμερικανών πολιτών.
Ένα ισχυρό δολάριο είναι καλύτερο
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, ένα ισχυρό δολάριο είναι καλύτερο, διότι διατηρεί τον πληθωρισμό υπό έλεγχο και προστατεύει τις αποταμιεύσεις, ενισχύει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, μειώνει το κόστος δανεισμού για εταιρείες και την κυβέρνηση, και διατηρεί το δολάριο ως το κορυφαίο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, προσελκύοντας ξένες επενδύσεις.
«Αντί να στραφεί στην υποτίμηση, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να επικεντρωθεί στη μείωση της γραφειοκρατίας, στον περιορισμό των κρατικών δαπανών και στη δημιουργία ενός πιο ανταγωνιστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Μια ισχυρή οικονομία δεν χρειάζεται ένα αδύναμο νόμισμα» καταλήγει ο Lacalle.
