Η σωστή «αφετηρία» για τη δική σου επιχείρηση

Το να διαλέξει κανείς το κατάλληλο σημείο ως έδρα για μια μικρομεσαία επιχείρηση είναι πάντα μία δύσκολη απόφαση, με μεγάλο ρίσκο. Να τη στήσεις σε έναν οικείο τόπο (π.χ. διαμονής ή καταγωγής) όπου όλο και κάποιος δικός σου άνθρωπος θα υπάρχει να σε στηρίξει;

Ή μήπως θα ήταν καταλληλότερο κριτήριο η επιλογή μίας τοποθεσίας με εύκολη πρόσβαση στο καταναλωτικό target group στο οποίο απευθύνεται η επιχείρησή σου, σε προμηθευτές και σε εξειδικευμένους συνεργάτες;

«Καλό θα ήταν να έχει κανείς γύρω του ανθρώπους που θα μπορούσε να μάθει κάτι από αυτούς», επισημαίνει στο BBC η Ρεμπέκα Ρούμπερ, καθηγήτρια στην σχολή Rotman School of Management του πανεπιστημίου του Τορόντο.

Σε κάθε περίπτωση, προσθέτει, γνώμονας είναι και «ο βαθμός εμπειρίας που έχει κανείς στην επιχειρηματικότητα». Ιδού λοιπόν τρία διαφορετικά παραδείγματα από τον μακρινό Καναδά, όπου οι επιλογές είναι θεωρητικά πολλές εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον κόσμο.

Μία θέση στην μεγαλούπολη
Μετανάστρια από την Κολομβία στον Καναδά από το 2003, σεφ στο επάγγελμα, η 33χρονη Νατάλια Μαρτίνες έπρεπε να βρει το λιγότερο ανοιχτόμυαλους πελάτες για το καινούργιο της εστιατόριο, στην καινούργια της πατρίδα. Εκτός από τα υπέροχα μπισκότα και κέικ που φτιάχνει, βλέπετε, έχει μία ιδιαίτερη προτίμηση και έφεση στα πιάτα με κύριο συστατικό τους… γρύλους!

Τους φτιάχνει όπως μπορεί να φανταστεί κανείς: με επικάλυψη σοκολάτας, ψητούς με κρούστα ζάχαρης, ακόμη κι ως γέμιση σε τομάτες. Κι έτσι, λέει, κατέληξε στο Τορόντο «όπου υπάρχουν πάρα πολλές παραλλαγές φαγητών και οι κάτοικοι θέλουν να δοκιμάζουν κάτι νέο».

Το εγχείρημά της δείχνει να έχει πιάσει. Στα δύο χρόνια λειτουργίας της, η εταιρεία της που ονομάζει «Cookie Martinez» τα πάει μια χαρά – αν και η Νατάλια έκανε κι άλλες μια συμβατική προσθήκες στο μενού, όπως τα λατινοαμερικανικά γλυκίσματα empanadas.

Κάτι που τη βοήθησε να σταθεί στα πόδια της, εξηγεί, ήταν και η δυνατότητα που είχε για συνεργασίες με μερικά από τα αμέτρητα εστιατόρια της πόλης. «Πάντα ήθελα να είμαι αφεντικό του εαυτού μου», λέει, «αν και ήξερα ότι δεν θα γινόταν εύκολα».

Δραπετεύοντας από την πόλη
Η Λίζα και ο Ράιαν Στιούαρτ, αντίθετα, όπου φύγει-φύγει! Πριν από τρία χρόνια, πήραν τα δυο παιδιά τους και την επιχείρησή τους, την Posh -που αναλαμβάνει καθαρισμούς σπιτιών- κι έφυγαν από το Τορόντο, όπου οι αποστάσεις, η κίνηση στους δρόμους και τα αυξημένα ενοίκια τους «έτρωγαν» καθημερινά χρόνο και δυνάμεις, αλλά και τα περιθώρια κερδών στην εταιρία.

Έτσι λοιπόν μετακόμισαν 70 χλμ μακρύτερα, στο ταπεινότερο Χάμιλτον, όπου ο Ράιαν γεννήθηκε πριν από 38 χρόνια. Η επιλογή τους αποδείχθηκε τελικά κίνηση-ματ. Η οικογένειά τους ζει σήμερα με πιο φυσιολογικούς ρυθμούς. Και η πελατεία της Posh -σήμερα κοντά στα 160 σπίτια- ολοένα και μεγαλώνει, με βασική διαφήμιση τη μετάδοση από στόμα σε στόμα της καλής εταιρικής τους φήμης.

Τώρα οι Σιούαρτ κάνουν και σχέδια για επέκταση της Posh στα περίχωρα του Χάμιλτον. Στο Τορόντο λένε πως, επιχειρηματικά τουλάχιστον, δεν ξαναπατούν.

Η… μεσοβέζικη λύση
Για τον 29χρονο Μίτσελ Κάλαχαν η μετεγκατάσταση από το πολύβουο Κάλγκαρι της Αλβέρτα στο ακόμη πιο πολυπληθές Τορόντο ήταν μία επιλογή και επαγγελματική, και προσωπική.

Προσωπική, γιατί θα μετακόμιζε ούτως ή άλλως η κοπέλα του για σπουδές στην διοίκηση επιχειρήσεων. Και επαγγελματική, γιατί επρόκειτο για μία σαφώς πιο μεγάλη πόλη και αγορά για την τεχνολογική του εταιρεία, την Saucal, που ειδικεύεται στα software και δέχεται online αγορές λιανικής στο ηλεκτρονικό νόμισμα Bitcoin.

Τελικά, η αλλαγή αυτή αποδείχθηκε πράγματι χρήσιμη για την επέκταση της εταιρείας, της οποίας ο Μίτσελ είναι συνιδρυτής. Όσο για τον βασικό συνεταίρο του, τον Ντομινίκ Σάουτερ; Παραμένει στην Αλβέρτα, απ’ όπου κάνει το δικό του κομμάτι της δουλειάς. Διατηρεί καθημερινά ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον Μίτσελ, που δηλώνει σίγουρος ότι γι’ αυτόν δεν υπάρχει πλάνο επιστροφής.