Spiegel: Ευρωπαϊκές εταιρείες δίνουν ίντερνετ στους τζιχαντιστές

Ευρωπαϊκές εταιρείες παρέχουν -εν γνώση τους ή μη- ίντερνετ στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους, αναφέρει σε εκτενές άρθρο του το περιοδικό Spiegel. Σύμφωνα, μάλιστα, με τους συντάκτες του ρεπορτάζ, το περιοδικό έχει στη διάθεσή του στοιχεία που αποδεικνύουν αυτή την πολύ σοβαρή καταγγελία.

Σύμφωνα με το άρθρο, ο μόνος τρόπος πρόσβασης στο ίντερνετ από τους εξαιρετικά δραστήριους στα ψηφιακά μέσα τρομοκράτες, είναι μέσω της τουρκικής επαρχίας Χατάι στα παραθαλάσσια σύνορα με τη Συρία. Στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί χιλιάδες «πιάτα» για να συνδέονται με τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους, κι από εκεί να δίνουν ίντερνετ σε όλους – ακόμη και τους τζιχαντιστές.

Η συγκεκριμένη τεχνολογία τους δίνει τη δυνατότητα να πετύχουν ταχύτητες εξαιρετικά μεγάλες, που φτάνουν τα 22 Mbps για κατέβασμα αρχείων και τα 6 Mbps για uploading. Μάλιστα, ενώ είναι εύκολο να συνδεθεί κανείς στο ίντερνετ μέσω δορυφόρου, είναι επίσης και πολύ ακριβό. Υπολογίζεται ότι εκτός από την πληρωμή της συνδρομής χρειάζονται επιπλέον 500 δολάρια για ένα μικρός πακέτο αγοράς δεδομένων κι άλλα 500 δολάρια για την αγορά εξοπλισμού από τη Συρία.

Στην πόλη Αντιόχεια στη συγκεκριμένη περιοχή, οι δουλειές για όσους κερδίζουν χρήματα από την ανάγκη των τζιχαντιστών να συνδεθούν στο ίντερνετ είναι τεράστια. Σύμφωνα με το Spiegel, η τεράστια ζήτηση για δορυφορικό ίντερνετ φέρνει σε δύο μόνο από τους πολλούς που προσφέρουν αυτού του είδους τις υπηρεσίες, έσοδα που ξεπερνούν τα 100.000 δολάρια το μήνα. Στο ερώτημα ποιοι είναι οι πελάτες τους, εκείνοι απαντούν ότι πρόκειται αποκλειστικά για εταιρείες.

Το ποιος θα έχει πρόσβαση στο ίντερνετ εντός των περιοχών που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος, το αποφασίζουν οι τοπικοί «εμίρηδες», δηλαδή οι άρχοντες που τοποθετούνται από την κεντρική διοίκηση. Όπως καταγγέλλουν στο γερμανικό περιοδικό Σύροι ακτιβιστές, τα δορυφορικά πιάτα που βρίσκονται στα διοικητικά κέντρα του ISIS είναι αμέτρητα.

Όπως αναφέρει το Spiegel, τα περισσότερα από τα δορυφορικά πιάτα που καταλήγουν στη Μέση Ανατολή ξεκινούν το ταξίδι τους από το λιμάνι του Ρότερνταμ. Η πλειοψηφία των κατασκευαστών τους είναι από την Άπω Ανατολή, ενώ οι πελάτες τους είναι κυρίως από εταιρείες με έδρα το Παρίσι, το Λουξεμβούργο και το Λονδίνο.

Ένας μεγάλος αριθμός διανομέων εμπλέκεται στην αλυσίδα διακίνησης των συγκεκριμένων προϊόντων. Αρχικά είναι οι ευρωπαϊκές εταιρείες διαχείρισης τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων όπου κυριαρχούν η γαλλική Eutelsat, η βρετανική Avanti Communications και η SES από το Λουξεμβούργο. Τονίζεται ότι η γαλλική εταιρεία έχει εξαιρετική εμπειρία στο χώρο και οι υπηρεσίες που προσφέρει καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο.

Οι διανομείς αγοράζουν έπειτα τις εγκαταστάσεις και τον «χώρο» που προσφέρουν οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι από τις μεγάλες εταιρείες και τις μεταπωλούν σε μικρότερες επιχειρήσεις ή ιδιώτες. Επιπλέον συνεργάζονται και με άλλες εταιρείες, όπως τη γερμανική Sat Internet Services.

Μεγάλο πρόβλημα για αυτή τη βιομηχανία είναι ότι η ανάγκη για δορυφορικό ίντερνετ στην Ευρώπη μειώνεται διαρκώς εξαιτίας της μεγάλης εξάπλωσης του σταθερού δικτύου. Το Spiegel αναφέρει ότι οι συγκεκριμένες εταιρείες δεν μοιράζονται αρχεία για τους πελάτες τους, όμως υπάρχουν ακράδαντα στοιχεία για ένα μέρος αυτών. Για παράδειγμα, στην Τουρκία για να αποκτήσει κάποιος πρόσβαση σε δορυφορικό ίντερνετ πρέπει να εγγραφεί στην κρατική αρχή επικοινωνιών BTK. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, 11.000 ήταν οι χρήστες που εγγράφηκαν έως το πρώτο τρίμηνο του 2015. Μόλις 500 περισσότεροι από την προηγούμενη χρονιά.

Όμως τα στοιχεία του 2012 και του 2013 είναι εντελώς διαφορετικά καθώς μόνο η γερμανική εταιρεία Sat Internet Services είχε εξάγει στην Τουρκία 6.000 δορυφορικά πιάτα, αναφέρει το Spiegel το οποίο επικαλείται συγκεκριμένα ντοκουμέντα. Από αυτό, το περιοδικό συμπεραίνει ότι είναι εξαιρετικά πιθανό όλος αυτός ο εξοπλισμός να μην παρέμεινε στην Τουρκία, αλλά αντιθέτως καθόλου απίθανο να πέρασε στη Συρία και στα χέρια των τζιχαντιστών.

Το Spiegel επικοινώνησε με τις εταιρείες εκ των οποίων μόνο η SES απάντησε λέγοντας ότι οι υπηρεσίες της προσφέρονται μόνο σε μεγάλους διανομείς οι οποίοι έχουν ελεγχθεί προηγουμένως, και πως δεν υπάρχει καμία επαφή της εταιρείας με τους τελικούς καταναλωτές. Η SES σημείωσε, μάλιστα, ότι δεν γνωρίζει εάν κάποια από τα προϊόντα της κατέληξαν σε τζιχαντιστές, και πως εάν υπέπιπτε κάτι τέτοιο στην αντίληψή της θα έκανε ό,τι είναι δυνατόν για να τους σταματήσει.

Από την άλλη, οι δικηγόροι της Avanti προειδοποίησαν το Spiegel με περαιτέρω νομικές ενέργειες εναντίον του, ενώ η Eutelsat αρκέστηκε να πει ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τους τελικούς αποδέκτες των προϊόντων της.

«Αλλά όλες αυτές οι δικαιολογίες είναι αληθινές;», διερωτάται το Spiegel. Οταν οι εταιρείες εγκαθιστούν δορυφορικά πιάτα και δίνουν πράσινο φως για εγκατάσταση ίντερνετ, οι χρήστες πρέπει να δώσουν την ακριβή τοποθεσία μέσω GPS ώστε να γίνει η ρύθμιση. Αν δοθούν λάθος στοιχεία τοποθεσίας, τότε οι χρήστες δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ ή έχουν πολύ κακή εικόνα, όπως αποδεικνύουν τα ντοκουμέντα που έχει το Spiegel στη διάθεσή του.

Το Spiegel σημειώνει ότι η βιομηχανία κατασκευής τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων είναι εξαιρετικά κοστοβόρα. Υπολογίζει ότι απαιτούνται 300-400 εκατ. δολάρια για την κατασκευή ενός δορυφόρου, ο οποίος δεν έχει περισσότερα από 15 χρόνια ζωής. Επομένως, αναφέρει το γερμανικό περιοδικό, η απόσβεση της επένδυσης αλλά και των κερδών πρέπει να γίνει άμεσα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι Ευρωπαίοι συνεργάζονται με τρομοκράτες. Όμως το Spiegel τονίζει ότι η διακοπή πρόσβασης στο διαδίκτυο από τις εταιρείες διαχείρισης του δορυφορικού ίντερνετ είναι στην ουσία τόσο απλή όσο το πάτημα εντός κουμπιού.

Φυσικά, καταλήγει το άρθρο, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο οι συγκεκριμένες εταιρείες να γνωρίζουν ποιοι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους και να μοιράζονται τις πληροφορίες με τις κρατικές αρχές για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Όμως αυτό, αναφέρει το Spiegel, σημαίνει ότι εδώ και χρόνια γνωρίζουν τα πάντα για το Ισλαμικό Κράτος, όσο αυτό αποκτά όλο και μεγαλύτερη δύναμη. Κι ειδικά για τη γαλλική Eutelsat, αυτό δεν θα είναι καθόλου βολικό.