Σπόντες, «καρφιά» και αυτοκριτική στο ΠΑΣΟΚ
Το διήμερο συνέδριο για την 3η Σεπτέμβρη "άνοιξε" το διάλογο για τις στρατηγικές του κόμματος τα τελευταία χρόνια.
Συνέδριο αυτοκριτικής για τα λάθη του παρελθόντος αλλά και προσπάθειας για χάραξη νέας πορείας ήταν αυτό που διεξήχθη υπό την αιγίδα του ΙΣΤΑΜΕ για την 3η Σεπτέμβρη.
Ξεχώρισαν οι ομιλίες των κ.κ. Παπανδρέου και Σημίτη , οι οποίοι αντάλλαξαν «πυρά» σχετικά με τις ευθύνες του κόμματος για την διαχείριση της κρίσης. Ο Γ. Παπανδρέου πιστός στη «γραμμή» που έχει υιοθετήσει τον τελευταίο καιρό υπερασπίστηκε το έργο της τότε κυβέρνησης του, επισημαίνοντας ότι ήταν αυτή που κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ. «Μέσα στις πιο εφιαλτικές συνθήκες, μείναμε όρθιοι» και «με την αυτοπεποίθηση ότι καταφέραμε όσα κανείς στο εξωτερικό δεν περίμενε, είναι η ώρα να διαμορφώσουμε μια νέα πορεία, για την Ελλάδα, την Ευρώπη αλλά και στη διεθνή σκακιέρα», σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε ότι τη διετία 2009-2011, μέσα στις χειρότερες δυνατές συνθήκες, έγινε μια αρχή προς τη σωστή κατεύθυνση, παντού, «μια αρχή, που αν είχε γίνει έστω λίγα χρόνια πριν, δεν θα χρειαζόμασταν ποτέ Μνημόνια». Αν και παραδέχτηκε ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό για το οποίο προσπάθησε η διακυβέρνησή του, είπε ότι πρώτα από όλα ήταν να σωθεί η Ελλάδα από την «δημοσιονομική ασφυξία», είπε ότι «πετύχαμε σίγουρα τη χορήγηση οξυγόνου για να μην καταστραφεί η χώρα».
Βολές Σημίτη κατά Καραμανλή και Παπανδρέου για το Μνημόνιο
Ο κ. Παπανδρέου άφησε σαφείς αιχμές προς τον Αντώνη Σαμαρά, αναφέροντας ότι «τότε η πολιτική συναίνεση για τους περισσότερους ακόμη και σε αυτονόητα πράγματα μπροστά στον κίνδυνο εθνικής καταστροφής, ήταν αδιανόητη» και πως «άλλοι επέλεξαν το ρόλο του «προπονητή της εξέδρας». «Τους άρεσε για παράδειγμα, εκ των υστέρων βέβαια, το δεύτερο Μνημόνιο, αλλά όχι το πρώτο. Λένε ότι δεν ήθελαν το πρώτο Μνημόνιο, αλλά πανηγυρίζουν για την πρωτοφανή μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος που οφείλεται στο πρώτο Μνημόνιο», συμπλήρωσε. Ασκώντας δριμεία κριτική στη ΝΔ, ο κ. Παπανδρέου είπε ότι η κυβέρνησή του ανέλαβε το 2009 παραλαμβάνοντας, «όπως απεδείχθη αργότερα» και μια «βόμβα» «που απειλούσε την ύπαρξη της χώρας και το μέλλον του Ελληνισμού». «Γιατί», συνέχισε, «το βασικό πρόβλημα της χώρας δεν ήταν το Πρόγραμμα Προσαρμογής, ούτε η «συνταγή» του 2010», αλλά «η πραγματικά θανάσιμη συνταγή, ήταν το πελατειακό πάρτι μέχρι το 2009».
Παράλληλα, έστειλε το μήνυμα ότι «ήμουν, είμαι και θα είμαι εδώ» για να υπηρετεί τις αρχές του, «γιατί δεν με κρατάει κανείς, δεν υπήρξα ποτέ, ούτε σκοπεύω να γίνω όμηρος κανενός».
Πρόσκληση «συμπόρευσης» από τον Ευάγγελο Βενιζέλο
Πρόσκληση «συμπόρευσης όλου του χώρου που πιστεύει στον ευρωπαϊκό δημοκρατικό σοσιαλισμό, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς» με ορίζοντα τις επικείμενες ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, απηύθυνε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος στην κεντρική ομιλία του με την οποία ολοκληρώθηκε το διήμερο συνέδριο για την 3η Σεπτέμβρη.
Ο κ. Βενιζέλος οριοθέτησε τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, και άσκησε δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας να εννοηθεί ουσιαστικά ότι δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε επαφή και συζήτηση με έναν χώρο «η ηγεσία του οποίου βασίζει την ύπαρξή του στη συκοφάντηση, την υπονόμευση, την ακύρωση όχι απλά και μόνο του σημερινού ΠΑΣΟΚ αλλά της ιστορικής διαδρομής της παράταξης».
Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι ούτε υπήρχε ούτε υπάρχει «σχέδιο Β» εκτός ΕΕ και ζώνης του Ευρώ, αναφορικά με τη διαχείριση της κατάστασης που παρέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009 «με τη χώρα να είχε οδηγηθεί στον εθνικό εγκλωβισμό, στον άμεσο κίνδυνο της ασύντακτης χρεοκοπίας». Αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στον Αντώνη Σαμαρά, ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι «το εθνικό καθήκον αλήθειας» του επιβάλλει να πει «σε όσους διαχωρίζουν τη θέση τους από το πρώτο πρόγραμμα, αλλά συμφωνούν με το δεύτερο πρόγραμμα μέσα στο πλαίσιο του οποίου πορεύεται η χώρα από τα τέλη Οκτωβρίου 2011, ότι ναι το δεύτερο πρόγραμμα έπρεπε να έχει υιοθετηθεί εξαρχής, μόνο που αυτό δεν μπορούσε δυστυχώς να γίνει μονομερώς από την Ελλάδα. Και χωρίς το πρώτο πρόγραμμα δεν θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε το δεύτερο».
Επανέλαβε ότι έπρεπε να επιμείνει το Μάιο του 2010 στην πρότασή του για υπερψήφιση του πρώτου μνημονίου με αυξημένη πλειοψηφία τριών πέμπτων.
