Στίγκλιτζ για ελάχιστο παγκόσμιο εταιρικό φόρο: Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες
Στην πιθανότητα ο ελάχιστος εταιρικός φόρος να εξελιχθεί σε μέγιστο εταιρικό φόρο, με αποτέλεσμα να χαθούν φορολογικά έσοδα για τις κυβερνήσεις των χωρών, αναφέρθηκε με άρθρο του στο Project Syndicate ο διακεκριμένος οικονομολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτζ.
Όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει, το ρυθμιστικό πλαίσιο είναι τόσο θολό, που είναι εξαιρετικά αβέβαιο αν είναι προς το συμφέρον των κρατών να παραιτηθούν της φορολογικής κυριαρχίας τους για έναν παγκόσμιο εταιρικό φόρο της τάξης του 15%.
«Μέχρι στιγμής τα έσοδα από την επιβολή φορολογίας επί των κεφαλαιακών κερδών φτάνουν στα 240 δισ. δολ., αλλά ακόμα και αυτά θα τεθούν εν αμφιβόλω» γράφει.
«Η αποτροπή αυτού του αποτελέσματος δεν εξαρτάται μόνο από την αποφυγή μιας παγκόσμιας σύγκλισης προς τα κάτω, αλλά και από τη διασφάλιση ενός ευρέος και πιο περιεκτικού ορισμού για το τι είναι εταιρικά κέρδη, ώστε να αποφεύγονται περιπτώσεις φοροαποφυγής.
Ιδιαίτερα προβληματική μεταξύ των προτάσεων που υπέβαλε ο ΟΟΣΑ είναι αυτή η οποία αφορά τον Πυλώνα I, που έχει να κάνει με τα φορολογικά δικαιώματα και ισχύει μόνο για τις παγκόσμιες εταιρείες».
Στη συνέχεια αναφέρεται στο παράδειγμα της Apple, η οποία χρησιμοποιεί φορολογικούς παραδείσους αλλά και χώρες με ευνοϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο, όπως η Ιρλανδία, προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει περισσότερους φόρους.
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον Στίγκλιτζ, καθώς μάλιστα ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, οι δεσμεύσεις που ζητήθηκαν είναι ασύμβατες με τα οφέλη. Οι ηγέτες του G20 θα πρέπει να συμφωνήσουν σε έναν παγκόσμιο ελάχιστο φόρο τουλάχιστον 15%. Ανεξάρτητα από τον φορολογικό συντελεστή που θα επιβάλει κάθε χώρα ξεχωριστά.
Σε κάθε περίπτωση, εάν τα φορολογικά έσοδα δεν αυξηθούν και εάν οι αναπτυσσόμενες και οι αναδυόμενες αγορές αποτύχουν να συγκεντρώσουν μεγαλύτερο μερίδιο εσόδων, ο ελάχιστος φόρος θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί προς τα πάνω και οι τρόποι κατανομής των «φορολογικών δικαιωμάτων» να αλλάξουν, καταλήγει ο Stiglitz.
