Στην COP28, προέκυψε συναίνεση μεταξύ των ηγετών για τη μείωση των εκπομπών Scope 3

Του Peter Vanham

Μήπως εν τέλει το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της COP28 έμεινε έξω από το τελικό ψήφισμα; Σύμφωνα με τον Emmanuel Faber, πρόεδρο του Διεθνούς Συμβουλίου Προτύπων Βιωσιμότητας, η απάντηση είναι ναι.

Αλλά ας μην προτρέχουμε. Το νέο αυτής της εβδομάδας ήταν ότι επιτεύχθηκε στο Ντουμπάι μια καταρχήν συναίνεση. Το ψήφισμα κάλεσε τις χώρες να «απομακρυνθούν από τα ορυκτά καύσιμα» έως το 2050, να τριπλασιάσουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2030 (και να διπλασιάσουν την ενεργειακή απόδοση) και να επενδύσουν σε τεχνολογίες όπως η «δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα» για τη μείωση των εκπομπών CO2. Ζητήθηκε επίσης από τις χώρες να μειώσουν τη χρήση άνθρακα ταχύτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί προηγουμένως.

Ωστόσο, σχεδόν εξίσου ενδιαφέρον με το τι περιελάμβανε η συμφωνία ήταν και το τι δεν περιελάμβανε. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αναφέρθηκαν ελάχιστα ονομαστικά – χρησιμοποιήθηκε η πιο γενική ονομασία «ορυκτά καύσιμα». Δεν αναφέρθηκε ούτε η «σταδιακή κατάργηση» των εν λόγω καυσίμων – αντίθετα, ο κόσμος θα «απομακρυνθεί» από αυτά. Και σε ένα «κλείσιμο του ματιού» προς τις χώρες που απαιτούσαν μια σαφέστερη στάση σε σύγκριση με το πρώτο σχέδιο, το κείμενο «κάλεσε» τα μέλη του να προσυπογράψουν τις παραπάνω φιλοδοξίες, αντί να πουν ότι «θα μπορούσαν» να τις εξετάσουν ως επιλογές.

Για τους περισσότερους επιχειρηματίες που συναντήσαμε στο Ντουμπάι, η συναίνεση ήταν ένα αρκετά καλό αποτέλεσμα για μια συνάντηση υπό την ηγεσία ενός στελέχους του πετρελαϊκού τομέα, του Al Jaber, αλλά όχι αρκετά καλό για να επιτευχθεί ο στόχος του καθαρού μηδέν. Το χαρακτήρισαν «κομβική στιγμή», «ορόσημο», «επίτευγμα», ακόμη και «ιστορικό βήμα». Αλλά είπαν εξίσου ότι αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η «δράση» και η «σκληρή δουλειά» και ότι δεν μπορεί να υπάρξει «οπισθοδρόμηση» σε οποιαδήποτε μελλοντική συνάντηση, αρχής γενομένης από την COP29 του επόμενου έτους στο πλούσιο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο Αζερμπαϊτζάν.

Αλλά ίσως η πιο ενδιαφέρουσα άποψη στον επιχειρηματικό κόσμο ήταν αυτή του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του ISSB, Faber, ο οποίος είναι επίσης πρώην διευθύνων σύμβουλος της Danone. Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία λίγες ώρες πριν από την επίτευξη της τελικής συμφωνίας, μας είπε ότι το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της συνάντησης, που δεν αποτυπώθηκε καθόλου στο ψήφισμα, ήταν η συναίνεση που διαπιστώθηκε στις συναντήσεις σχετικά με την ανάγκη μέτρησης, δημοσιοποίησης και μείωσης των εκπομπών Scope 3 των εταιρειών.

Στις ΗΠΑ, οι συζητήσεις σχετικά με το αν οι εταιρείες θα πρέπει να γνωστοποιούν τις έμμεσες εκπομπές τους καθυστερούν εδώ και δύο χρόνια τον προτεινόμενο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς κανόνα για τις γνωστοποιήσεις σχετικά με το κλίμα. Φημολογείται, είπε ο Faber, ότι ο οργανισμός μπορεί τελικά να παρουσιάσει τον κανόνα του την επόμενη άνοιξη. Αλλά στο Ντουμπάι, το θέμα έχει κλείσει. «Είχα πραγματικά την αίσθηση ότι το θέμα της λογοδοσίας ήταν εκεί».

Η λογοδοσία είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε, λέει ο ίδιος. «Συνεχίζουμε να ακούμε από τους επενδυτές ότι αυτό είναι που χρειάζονται – το Scope 3 – λόγω των υποκείμενων κινδύνων, ιδίως των κινδύνων μετάβασης», δήλωσε ο Faber. «Το 80% των κινδύνων μετάβασης είναι στο Scope 3. Επομένως, το να μην έχουμε το Scope 3 είναι σαν να μιλάμε για το ένα πέμπτο του προβλήματος – ή της ευκαιρίας».

Ο ίδιος αισθάνθηκε ότι οι εταιρείες στο Ντουμπάι συμμερίζονται αυτή την άποψη, οπότε το ερώτημα δεν είναι αν, αλλά πώς. «Αυτό που προσπαθούμε να προσδιορίσουμε είναι το επίπεδο καθοδήγησης. Προτείνουμε δηλώσεις safe harbour στις ρυθμιστικές αρχές καθώς οι εταιρείες φτάνουν εκεί, ενώ εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τη σχετική γλώσσα, διότι όσο πιο γρήγορα μιλήσουμε όλοι τη γλώσσα, τόσο πιο γρήγορα θα τη χρησιμοποιήσουμε».

Ένα από τα χαρακτηριστικά της συναίνεσης ήταν ότι χρησιμοποίησε γλώσσα αρκετά σαφή για να δείξει την κατεύθυνση της ενεργειακής μετάβασης, αλλά αρκετά ασαφή για τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη και τις εταιρείες. Βέβαια, όσον αφορά τα ορυκτά καύσιμα, δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος «σταδιακή κατάργηση». Αλλά κανείς δεν πρέπει να παρεξηγήσει το νόημα της εναλλακτικής διατύπωσης ότι ο κόσμος πρέπει να «απομακρυνθεί» από τα ορυκτά καύσιμα.

Αυτού του είδους η γλώσσα θα φέρει «σαφήνεια στην αγορά», τόνισε ο Faber. Και αυτό, με τη σειρά του, θα βοηθήσει να επέλθει μια αλλαγή στην κατανομή των κεφαλαίων και, συνεπώς, και η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα ή η σταδιακή κατάργηση τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

• Οι 10 πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο για το 2023
• “Καμπανάκι” ΟΟΣΑ για την Ελλάδα – Πλήρης σύνταξη στα 66 και βλέπουμε…