Τα καμπανάκια της Moody’s και οι πολιτικές τους προεκτάσεις
Στη δημοσιογραφική πιάτσα υπήρχε ούτως ή άλλως η υποψία πως ο Οίκος δεν θα αναβάθμιζε την Ελλάδα, ενώ προεξοφλείται πως αντίστοιχη απόφαση θα ληφθεί και τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Ωστόσο είναι γνωστό πως η Moody’s είναι ο πιο αυστηρός από τους Οίκους Αξιολόγησης, ενώ κοντινή χρονικά θεωρείται και η ελληνική χρεοκοπία στην ευρωζώνη το 2012. Υπό αυτή την έννοια, μεγαλύτερη σημασία έχει η αιτιολογική έκθεση της μη αναβάθμισης και λιγότερο το ίδιο το αποτέλεσμα.
Ο Οίκος παρατηρεί πως η χώρα διατηρεί ένα υψηλό δημόσιο χρέος, βλέπει κινδύνους για τις τράπεζες και μια αργή πρόοδο των μεταρρυθμίσεων, εστιάζοντας στο πρόβλημα της αργής απονομής δικαιοσύνης. Και – ίσως το πιο σημαντικό – επισημαίνει πως η μεγάλη εξάρτηση της χώρας στον τουρισμό και την ναυτιλία την καθιστά ευάλωτη σε εξωτερικές πιέσεις.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά για την πολιτική μας πραγματικότητα; Την εξής μια, ότι η χώρα πρέπει να συνεχίσει στο δρόμο των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, βοηθώντας την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων ώστε να μειωθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, τηρώντας παράλληλα ευλαβικά τους κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα επιτρέψει τη σταδιακή απομείωση χρέους. Αν μη τι άλλο εκθέσεις σαν κι αυτή μας υπενθυμίζουν πως στη χώρα έχουν γίνει πολλά την τελευταία δεκαετία, οφείλουν όμως να γίνουν περισσότερα.
Ειδικά σε μια χώρα που δείχνει ευάλωτη στις αλλαγές που φέρνει η κλιματική κρίση, που πρέπει να αντιμετωπίσει το σοβαρό δημογραφικό της πρόβλημα και οφείλει ταυτόχρονα να κοιτάζει προσεκτικά την ασφάλειά της. Η δεκαετής οικονομική κρίση μας έδωσε τη δυνατότητα να εισέλθουμε σε μια «λειτουργία αλλαγών», παρά τις σκληρές τους συνέπειες. Αυτή η μεταρρυθμιστική ορμή δεν πρέπει να χαλαρώσει – ο κόσμος κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τίποτε δεν μπορεί να μας επιστρέψει πίσω. Και κυρίως η δικαιοσύνη – που οφείλει να προσαρμοστεί στην εποχή μας.
