Τα συμπεράσματα ενός ανασχηματισμού: Η ανανέωση, οι ισορροπίες και οι σκέψεις για την επόμενη μέρα
Κάθε ανασχηματισμός φέρει το στίγμα του. Αυτός που ανακοινώθηκε σήμερα ενέχει τρία διακριτά:
Το πρώτο, είναι η εμπιστοσύνη στη γενιά των 40αρηδων. Νέος τσάρος στην οικονομία είναι ο Κυριάκος Πιερρακάκης, με πετυχημένη ομολογουμένως θητεία στα προηγούμενα πόστα, ένα πρόσωπα που αντιλαμβάνεται τη διείσδυση της τεχνολογίας στην δημόσια πολιτική και ξέρει να αξιοποιεί τα νέα εργαλεία προς όφελος της χρηστής διοίκησης.
Ο Χρίστος Δήμας, μαζί με τον Κωνσταντίνο Κυρανάκη, αναλαμβάνουν το πιο δύσκολο υπουργείο, αυτό των Μεταφορών και Υποδομών, με μεγάλο στοίχημα την επαναφορά της εμπιστοσύνης στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Και οι δυο έχουν αποδείξει πως καταλαβαίνουν τις νέες τάσεις, μπορούν να παράξουν έργο και δεν κουβαλάνε αρνητικά φορτία. Η Σοφία Ζαχαράκη και η Δόμνα Μιχαηλίδου, έχουν πάρει πάνω τους σειρά πρωτοβουλιών στο κομμάτι της επιδοματικής πολιτικής, έχουν περάσει από υπουργεία που σχετίζονται με τη στήριξη της οικογένειας και μπορούν επίσης να δείξουν αντανακλαστικά σε ευαίσθητους για την κυβέρνηση τομείς. Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης απέκτησε εμπειρία διαχείρισης στο υπουργείο Άμυνας και η Πολιτική Προστασία θα είναι ένα πεδίο άσκησης πολιτικής με μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας ενόψει καλοκαιριού. Οι 40ρηδες της κυβέρνησης πρέπει λοιπόν να αποδείξουν ότι το πολιτικό τους λογισμικό θα είναι χρήσιμο και σε υπουργεία πρώτης γραμμής.
Το δεύτερο στίγμα, αφορά τις ισορροπίες: μετά την κρίση που πέρασε η κυβέρνηση με τις παραδοσιακές τάξεις ψηφοφόρων της – κυρίως μετά την ψήφιση του νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών – στο Μέγαρο Μαξίμου έπρεπε να τοποθετηθεί ένα πρόσωπο που απολαμβάνει την πλήρη στήριξη του Πρωθυπουργού, έχει περάσει από το σύνολο σχεδόν των παραγωγικών υπουργείων και μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά αντ’αυτού τόσο σε κοινοβουλευτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο. Το Μέγαρο Μαξίμου αποκτά εκ νέου μια πολιτική βαρύτητα που δεν την είχε μετά την απομάκρυνση προσώπων που απολάμβαναν της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού, ώστε ο συντονισμός να μην έχει μόνο τεχνοκρατικά αλλά και βαριά πολιτικά χαρακτηριστικά.
Σε ό,τι αφορά το σενάριο που ήθελε τα πρόσωπα που ενόχλησαν την κοινή γνώμη με αφορμή τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη να απομακρύνονται από το κυβερνητικό σχήμα, στο Πρωθυπουργικό επιτελείο κυριάρχησε η αντίληψη πως η πολιτική τους επιρροή στο εσωτερικό της Παράταξης και οι μάχες που δίνουν σε καθημερινή βάση στα τηλεοπτικά πλατό και στις ραδιοφωνικές τους παρεμβάσεις είναι σημαντική. Η έλλειψή της θα λειτουργούσε εις βάρος της κυβέρνησης.
Το τρίτο, αφορά τις σκέψεις για την επόμενη μέρα. Με βάση την πολιτική λογική αυτό το σχήμα, με μικρές ίσως προσθαφαιρέσεις, θα οδηγήσει τη ΝΔ στις κάλπες. Ο Μητσοτάκης βγάζει μπροστά και την ομάδα στην οποία θα βασιστεί το επόμενο διάστημα μέχρι να κατέβει στις εκλογές – μια ομάδα που δεν διαθέτει βαριά πολιτικά χαρακτηριστικά, διατηρεί όμως ένα τεχνοκρατικό προφίλ και ένα βάθος εμπειρίας μιας κυβερνητικής εξαετίας.
Κι επειδή διαμορφώνεται ένα πολιτικό σκηνικό με βασική διαχωριστική γραμμή τις συστημικές απέναντι στις αντισυστημικές δυνάμεις, οι άνθρωποι που θα υπηρετήσουν το κυβερνητικό αφήγημα θα πρέπει να ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις βασικές του γραμμές. Ώστε τα διλήμματα των εκλογών, να είναι εξίσου καθαρά.
