Τα βρετανικά ευρω-διλήμματα, μετά το κλείσιμο της κάλπης
Θα είναι οι ευρωεκλογές στη Βρετανία ένα άτυπο... exit-poll για το «Brexit»;
Οι Βρετανοί ποτέ δεν έδειξαν να συγκινούνται με τις ευρωεκλογές κι αυτό αναμένεται λίγο πολύ να συμβεί και τώρα, καθώς ανοίξαν σήμερα πρώτοι -μαζί με την Ολλανδία- τον «χορό» των ευρωεκλογών…
Συνήθως, στις ευρωκάλπες προσέρχεται μόλις το 1/3 των Βρετανών ψηφοφόρων – πολύ λιγότεροι από τον μέσο όρο στην ΕΕ. Όμως, αυτή τη φορά, η αποχή αναμένεται να ευνοήσει το μεγάλο αουτσάιντερ και νέο «μαύρο πρόβατο» της εγχώριας πολιτικής σκηνής: το αντιευρωπαϊκό κόμμα UKIP του Νάιτζελ Φάρατζ.
Το εάν θα επιβεβαιωθούν τελικά οι δημοσκοπήσεις -που του έδιναν σχεδόν ομόφωνα τα πανεθνική πρωτεία- δεν θα το μάθουμε παρά το βράδυ της Κυριακής, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Παρ’ όλα αυτά, θα είναι από αυτό το σημείο και μετά που θα τεθούν τα πραγματικά ευρωπαϊκά διλήμματα για το Λονδίνο…
Κατ’ αρχάς επειδή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών -κι εν μέρει των παράλληλων τοπικών εκλογών- στη Βρετανία εκλαμβάνονται ως το τελικό μεγάλο τεστ εν όψει των κρίσιμων, όσο και αμφίρροπων γενικών εκλογών του 2015. Και μέσα από αυτές αναμένεται το δίχως άλλο να αρχίσει μία νέα, πιο σοβαρή «περιπέτεια» στις ήδη διαταραγμένες σχέσεις με τις Βρυξέλλες.
Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον -που σε αυτές τις ευρωεκλογές φαίνεται να οδηγεί το κόμμα του, τους Τόρις, σε μία εκλογική «κατηφόρα» με «φρένο» μόλις την τρίτη θέση- έχει δεσμευτεί ότι, εάν επανεκλεγεί του χρόνου, θα θέσει σε δημοψήφισμα το ερώτημα της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ το αργότερο μέχρι τα τέλη του 2017.
Σε περίπτωση ωστόσο που τα ποσοστά των Τόρις υποστούν πράγματι καθίζηση στην ευρωκάλπη, τότε αναμένεται να ενταθούν οι εσωκομματικές πιέσεις στον Κάμερον για μία ακόμη πιο δεξιά κι απότομη «τιμονιά» στον δρόμο προς τις βουλευτικές εκλογές, ώστε να περιοριστεί η διαρροή ψήφων προς το UKIP.
Σε μία αντίστοιχη «μέγγενη» αναμένεται να μπουν και οι αντιπολιτευόμενοι Εργατικοί. Εάν χάσουν πράγματι την πρωτιά από το UKIP -ένα κόμμα που σήμερα δεν έχει καν εκπροσώπηση στη Βουλή των Κοινοτήτων- τότε θα ξαναρχίσουν και οι εσωκομματικές γκρίνιες, γύρω από την αδυναμία του κομματικού μηχανισμού και προσωπικά του ηγέτη τους, Εντ Μίλιμπαντ, να «καρπωθούν» την ψήφο διαμαρτυρίας.
Όχι τυχαία, άλλωστε, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν ήδη αρχίσει να πληθαίνουν οι φωνές για επαναχάραξη της κομματικής γραμμής απέναντι στο ερώτημα του δημοψήφισμα -παρά το γεγονός ότι ο Μίλιμπαντ δηλώνει κάθετα αντίθετος στην όλη διαδικασία.
Εκμεταλλευόμενος αυτές τις αμφιταλαντεύσεις, εν τω μεταξύ, ο Φάρατζ έχει αρχίσει να πετά τώρα «δίχτυα» δεξιά κι αριστερά, προτείνοντας τη συγκρότηση ενός κοινού μετώπου το 2015, με ευρωσκεπτικιστές βουλευτές από όλο το βρετανικό πολιτικό φάσμα. Και Τόρις, και Εργατικούς κοντολογίς. «Θα κάνω συμφωνία ακόμη και με το διάβολο, για να εξασφαλίσουμε ότι θα γίνει το δημοψήφισμα», διακηρύττει…
Το «Brexit» διχάζει…
Θα συνέφερε ωστόσο πράγματι τη Βρετανία να άνοιγε την «πόρτα» ενός «Brexit»; Προς το παρόν, οι γνώμες των ειδικών διίστανται. Σε τελευταία έκθεσή του, το Κέντρο για τις Οικονομικές Επιδόσεις (CEP) του London School of Economics κάνει λόγο για «πολύ ριψοκίνδυνο στοίχημα» για τη Βρετανία.
Θα στοίχιζε σε θέσεις εργασίας, θα έφερνε μείωση των επενδύσεων και αύξηση του πληθωρισμού -προειδοποιεί- ακόμη και στην περίπτωση που η Ντάουνινγκ Στριτ κατάφερνε να λάβει ως αντίβαρο όλα τα κατάλληλα μέτρα.
Π.χ. εάν το Λονδίνο εξασφάλιζε τη συμμετοχή του στην Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (EFTA) και μία ελεύθερη πρόσβαση στην κοινοτική αγορά, ανάλογη με αυτή που έχουν σήμερα η Νορβηγία και η Ελβετία. Ακόμη και σε αυτό το πλέον αισιόδοξο σενάριο, αναφέρει στην έκθεσή του το CEP, οι οικονομικές απώλειες για τη Βρετανία θα έφθαναν το 2.2% του βρετανικού ΑΕΠ, τουτέστιν 35 δισ. λίρες!
Εάν δε η απώλεια της εμπιστοσύνης των επενδυτών επηρεάσει και τον τραπεζικό τομέα, τότε οι απώλειες θα μπορούσαν να αυξηθούν στο 9,5% του ΑΕΠ, επισημαίνει. Αυτό εν ολίγοις «μεταφράζεται» σε «αιμορραγία» 150 δισ. λιρών και μεγαλύτερη κατά 2,3% συρρίκνωση από αυτή που υπέστη η εθνική οικονομία το 2008, μεσούσης δηλαδή της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Προ μηνός ωστόσο μελέτη της Civitas κατέληγε σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα. Χαρακτήριζε «ρητορική κενή περιεχομένου» το επιχείρημα ότι η ένταξη στην ΕΕ έδωσε στη Βρετανία εμπορικό πλεονέκτημα. Αντίθετα τονίζει ότι οι εμπορικές συναλλαγές της χώρας με όλους τους σημερινούς εταίρους της στην ΕΕ δεν υπερέβησαν σε ύψος εκείνες που είχε με όλες τις μεγάλες οικονομίες κατά την εποχή της ένταξή της στην «ευρωπαϊκή οικογένεια», το 1973!
Το εύλογο αντεπιχείρημα σε αυτή τη θέση είναι βέβαια ότι σήμερα έχει αλλάξει με την παγκοσμιοποίηση άρδην το οικονομικό τοπίο, στο οποίο ο πάλαι ποτέ κραταιός «αγγλοσαξωνικός άξονας» παραμένει άγνωστο πόσο θα μπορούσε από μόνος του να αντέξει…
Διαβάστε ακόμη:
Ευρωφοβικός «εμφύλιος» προ της ευρωκάλπης
