Τεχνητή νοημοσύνη vs cryptos για τα…πορτοφόλια των venture capitalists
Η κατάρρευση του ανταλλακτηρίου κρυπτονομισμάτων FTX τον Νοέμβριο του 2022, ολοκληρώνοντας μια χρονιά “horribilis annus” για τα διάσημα, ρυθμιζόμενα ψηφιακά νομίσματα, σε συνδυασμό με την κυκλοφορία του ChatGPT τον ίδιο μήνα, οδήγησε τα χρήματα από τα επιχειρηματικά κεφάλαια να φύγουν από τα κρυπτονομίσματα και να εισέλθουν στην τεχνητή νοημοσύνη. Μια πιο δύσκολα μετρήσιμη, πιο μακροπρόθεσμη τάση μεταξύ ακαδημαϊκών και κορυφαίων προγραμματιστών φαίνεται να ευνοεί τη σταθερή, αθόρυβη πρόοδο εργασίας στην τεχνητή νοημοσύνη έναντι της σκανδαλώδους εκρηκτικής άνθησης και κατάρρευσης των κρυπτονομισμάτων. Αυτές οι τάσεις είναι πιο σημαντικές για το μέλλον από οτιδήποτε γίνεται στην Ουάσιγκτον, ή τα σκαμπανεβάσματα του Bitcoin ή από τον τρόπο κατανομής των μη επιχειρηματικών κεφαλαίων. Το αυτοκίνητο — και το ραδιόφωνο, το Διαδίκτυο και η γενετική μηχανική — μεταμόρφωσαν την κοινωνία με θεμελιώδεις τρόπους, που δε συμβαδίζουν με τις επιθυμίες των ρυθμιστών ή τις τιμές των μετοχών ή οτιδήποτε προβάλλουν τα μέσα ενημέρωσης.
Όπως σημειώνει το Bloomberg, ο ανταγωνισμός μεταξύ των κρυπτονομισμάτων και της τεχνητής νοημοσύνης για τα κεφάλαια των καινοτόμων της τεχνολογίας και τα «πορτοφόλια» των κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου, αντανακλά μια γενικότερη διχοτόμηση. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι παραδοσιακά συγκεντρωτικός κλάδος και οι αποφάσεις λαμβάνονται από μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Τα κρυπτονομίσματα είναι ριζικά αποκεντρωμένος κλάδος. Όλες οι πληροφορίες που μπορούν να έχουν σημασία διατηρούνται από διασκορπισμένα άτομα. Κανείς δεν ελέγχει το σύστημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα κρυπτονομίσματα εισχώρησαν στη συλλογική συνείδηση με τη μαζική συγκεντρωτική, διασυνδεδεμένη κατάρρευση που προκάλεσε η οικονομική κρίση του 2008, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη απογειώθηκε μετά την παγκόσμια πανδημία του 2020 και υπενθύμισε στους ανθρώπους ότι είμαστε όλοι διασυνδεδεμένοι, είτε μας αρέσει είτε όχι. Η τεχνητή νοημοσύνη τρομάζει τους ανθρώπους επειδή απειλεί την ικανότητα των κρατικών θεσμών να συλλέγουν φόρους και να ρυθμίζουν συμπεριφορές όπως η χρήση ναρκωτικών, η πορνεία, ο τζόγος, η πορνογραφία, κ.λπ. Ένα άλλο ζήτημα με την παραδοσιακή τεχνητή νοημοσύνη είναι ότι όταν χρησιμοποιούνται όλες οι πληροφορίες, δεν γίνεται διάκριση μεταξύ μεροληψίας, μισαλλοδοξίας, λάθους και καλών πληροφοριών.
Αλλά μια βαθύτερη ματιά στα πρόσφατα γεγονότα φανερώνει μια πιο περίπλοκη εικόνα. Οι «καυτοί» τομείς χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης χρησιμοποιούν την τεχνολογία των κρυπτονομισμάτων για τη δημιουργία αποκεντρωμένων ελέγχων. Οι προσεγγίσεις τεχνητής νοημοσύνης πρώτης γενιάς αποτυγχάνουν επειδή οι οντότητες που ελέγχουν τις πληροφορίες σήμερα δεν είναι πρόθυμες να τις παραδώσουν σε έναν απρόσωπο αλγόριθμο που δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους.
Ταυτόχρονα, πολλά εγχειρήματα κρυπτονομισμάτων εκμεταλλεύονται την τεχνητή νοημοσύνη για την κατασκευή πολύπλοκων δομών από αποκεντρωμένα μέρη. Ένας θεμελιώδης στόχος των περισσότερων κρυπτονομισμάτων είναι η δυνατότητα σύνθεσης — μόλις δημιουργηθεί μια εφαρμογή θα πρέπει να ενσωματωθεί εύκολα ως αρθρωτό στοιχείο οποιασδήποτε ευρύτερης εφαρμογής. Τα εγχειρήματα που χρησιμοποιούν τεχνολογία κρυπτονομισμάτων πρώτης γενιάς κατασκευάστηκαν με γνώμονα τους ανθρώπινους προγραμματιστές, αλλά η τεχνητή νοημοσύνη προσφέρει ασύγκριτες δυνατότητες κατασκευής πολύ μεγαλύτερων και καλύτερων δομών με αποκεντρωμένες εφαρμογές σύνθεσης. Αυτό που ονομάζουμε «έξυπνο» συμβόλαιο στα κρυπτονομίσματα σήμερα είναι στην πραγματικότητα «χαζό» καθώς αποτελείται από ανόητους κανόνες που σχεδιάζονται από ανθρώπους. Αν συνδυάσουμε αρκετούς «χαζούς» κανόνες, το συμβόλαιο μπορεί να φαίνεται έξυπνο, αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Η πολυπλοκότητα δεν είναι ευφυΐα. Επιπλέον, οι άνθρωποι δεν είναι καλοί στο να προβλέπουν όλα τα πιθανά μελλοντικά σενάρια. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει πραγματικά έξυπνα συμβόλαια, τα οποία θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν πολλούς χώρους ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.
Τα περισσότερα ουτοπικά έργα επιστημονικής φαντασίας προβλέπουν υπολογιστές με πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες, που ακολουθούν δουλικά τις ανθρώπινες οδηγίες. Αλλά τώρα που φτιάχνουμε τους αλγορίθμους που ήδη ρυθμίζουν μεγάλο μέρος του κόσμου και σύντομα μπορεί να τον ελέγχουν όλο, η επιλογή του σωστού συνδυασμού συγκεντροποίησης και αποκέντρωσης μπορεί να είναι το πιο σημαντικό κοινωνικό ζήτημα της εποχής — πιο σημαντικό από την πολιτική ή τις καινοτομίες σε πεδία εκτός τεχνολογίας υπολογιστών. Και όποια επιλογή κι αν κάνουμε θα πρέπει να σχεδιαστεί πολύ προσεκτικά, ώστε να μην μπορεί να παραβιαστεί ούτε από αποκεντρωμένες ανθρώπινες δραστηριότητες που οδηγούν σε αναρχία, ούτε από κεντρικούς αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης που θα κάνουν τους ανθρώπους σκλάβους.
