Τι γνωρίζουμε για τον Covid-19 και ποια είναι τα μυστήρια που πρέπει να επιλυθούν
του Clifton Leaf
Η επιδημιολογία είναι επιστήμη υποθέσεων. Οι ερευνητές καταγράφουν τα δεδομένα σε έναν χάρτη και κάνουν υποθετικές διασυνδέσεις μεταξύ τους, υπολογίζοντας πιθανούς κόμβους λοίμωξης και πιθανούς φορείς μετάδοσης. Αυτή η εικοτολογία, αν θέλετε, αποτελεί τη βάση για θεωρίες και στη συνέχεια ξεκινά η πραγματικά σκληρή δουλειά: Οι επιστήμονες συλλέγουν στοιχεία – συστηματικά και επίπονα – έως ότου να μπορούν να αποδείξουν ή να διαψεύσουν αυτές τις θεωρίες.
Καθώς διανύουμε τον πέμπτο μήνα αυτής της παγκόσμιας κρίσης – μιας ιογενούς πανδημίας που έχει μολύνει σχεδόν 2 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα σε 185 χώρες ή περιοχές και έχει προκαλέσει περισσότερους από 125.000 θανάτους, σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins – υπάρχουν ακόμα πολλά μυστήρια που πρέπει να επιλυθούν.
Πόσα άτομα έχουν μολυνθεί εν γνώσει τους (και πιθανώς διαδίδουν) τον ιό; Πόσο θα διαρκέσει η πανδημία;
Πότε είναι ασφαλές να επιστρέψει κάποιος στη δουλειά; Τι χρειάζεται να συμπεριλάβουμε στο εθνικό στρατηγικό απόθεμα;
Πόσο εύθραυστη είναι η αλυσίδα εφοδιασμού;
Πόσο εξαρτόμαστε από την έγκαιρη παράδοση – η οποία, αν και μας κάνει πιο αποτελεσματικούς από την άποψη της υγειονομικής περίθαλψης, δεν παρέχει απαραίτητα προστασία;
Όσον αφορά το πώς ο κορωνοϊός θα αναμορφώσει την παγκόσμια οικονομία, το πρώτο ερώτημα είναι απλό: πόση ζημιά θα κάνει; Και ποιοι κλάδοι θα υποφέρουν περισσότερο ή θα ανακάμψουν ή θα πρέπει να προσαρμοστούν;
Όμως, μεταξύ των άπειρων υποθέσεων, των γνωστών και εντελώς άγνωστων δεδομένων, υπάρχουν επίσης πράγματα που γνωρίζουμε – και η καταγραφή αυτών των διδαγμάτων ίσως να μας εμποδίσει να επαναλάβουμε τα λάθη μας.
Γνωρίζουμε ότι, όταν πρόκειται για ένα πιθανό πανδημικό στέλεχος – έναν ιό που είναι τόσο μολυσματικός και εύκολα μεταδοτικός από άνθρωπο σε άνθρωπο – οποιαδήποτε καθυστέρηση στις διαγνωστικές εξετάσεις μπορεί να είναι καταστροφική.
Αυτό συνέβη με το νέο κορωνοϊό, για τον οποίο οι εκτεταμένες εξετάσεις καθυστέρησαν σημαντικά λόγω της ανάπτυξης ενός ελαττωματικού διαγνωστικού τεστ. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν ήταν η δυσλειτουργία στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αντίθετα, ήταν η πολιτική συγκέντρωσης όλων των διαγνωστικών εξετάσεων σε ένα ομοσπονδιακό εργαστήριο. Αυτό προκάλεσε μια ατέλειωτη συμφόρηση.
Γνωρίζουμε επιπλέον ότι οι ιατρικές και φαρμακευτικές αλυσίδες εφοδιασμού μας είναι ευάλωτες. Δεν είναι μόνο οι μάσκες και ο λοιπός εξοπλισμός ατομικής προστασίας που προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από την Κίνα. Αυτή η χώρα, για παράδειγμα, είναι επίσης ο μεγαλύτερος παραγωγός και εξαγωγέας ενεργών φαρμακευτικών συστατικών στον κόσμο, των χημικών πρώτων υλών της σύγχρονης ιατρικής.
Η Κίνα παράγει επίσης πολλά από τα χημικά αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται σε διαγνωστικές εξετάσεις, όπως δοκιμές αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (ή PCR) που αναγνωρίζουν ιικά στελέχη. Επομένως, εάν εν μέσω μιας πανδημίας, η τροφοδοσία ξεκινά εκεί, η αλυσίδα μπορεί να διαταραχθεί πριν φτάσει σε μας.
Τέλος, το πιο ισχυρό μάθημα από όλα μπορεί να προέλθει από την παρατήρηση της αδράνειας της κυβέρνησης τη στιγμή που ήταν αντιμέτωπη με την πρόκληση μιας ολόκληρης γενιάς. Πλέον, γνωρίζουμε όλοι το κόστος αυτής της παράλυσης.
